Giobbe 10

1 L’anima mia prova disgusto della vita; vo’ dar libero corso al mio lamento, vo’ parlar nell’amarezza dell’anima mia!

Canım həyatımdan bezib. Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam, Acı həyatımdan danışacağam.

2 Io dirò a Dio: “Non mi condannare! Fammi sapere perché contendi meco!”

Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma, Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?

3 Ti par egli ben fatto d’opprimere, di sprezzare l’opera delle tue mani e di favorire i disegni de’ malvagi?

Məni incitmək, Əllərinin işini xor görmək, Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?

4 Hai tu occhi di carne? Vedi tu come vede l’uomo?

Səndə insan gözümü var? İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?

5 I tuoi giorni son essi come i giorni del mortale, i tuoi anni son essi come gli anni degli umani,

Günlərin insan ömrü kimidirmi? İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?

6 che tu investighi tanto la mia iniquità, che t’informi così del mio peccato,

Çünki məndə təqsir axtarırsan, Günahlarımı araşdırırsan.

7 pur sapendo ch’io non son colpevole, e che non v’è chi mi liberi dalla tua mano?

Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm, Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.

8 Le tue mani m’hanno formato m’hanno fatto tutto quanto… e tu mi distruggi!

Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı. İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?

9 Deh, ricordati che m’hai plasmato come argilla… e tu mi fai ritornare in polvere!

Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla. Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?

10 Non m’hai tu colato come il latte e fatto rapprender come il cacio?

Məni süd kimi tökmədinmi, Pendir kimi bərkitmədinmi?

11 Tu m’hai rivestito di pelle e di carne, e m’hai intessuto d’ossa e di nervi.

Ət və dərini əynimə geyindirdin, Məni sümük və vətərlərlə hördün,

12 Mi sei stato largo di vita e di grazia, la tua provvidenza ha vegliato sul mio spirito,

Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin, Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.

13 ed ecco quello che nascondevi in cuore! Sì, lo so, questo meditavi:

Amma bunları qəlbində gizlətdin. Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:

14 se avessi peccato, l’avresti ben tenuto a mente, e non m’avresti assolto dalla mia iniquità.

Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin, Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.

15 Se fossi stato malvagio, guai a me! Se giusto, non avrei osato alzar la fronte, sazio d’ignominia, spettatore della mia miseria.

Əgər günahkar olsaydım, vay halıma! Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm, Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.

16 Se l’avessi alzata, m’avresti dato la caccia come ad un leone e contro di me avresti rinnovato le tue maraviglie;

Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan, Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.

17 m’avresti messo a fronte nuovi testimoni, e avresti raddoppiato il tuo sdegno contro di me; legioni su legioni m’avrebbero assalito.

Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan, Mənə qarşı qəzəbini artırarsan, Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.

18 E allora, perché m’hai tratto dal seno di mia madre? Sarei spirato senza che occhio mi vedesse!

Niyə məni doğulmağa qoydun? Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.

19 Sarei stato come se non fossi mai esistito, m’avrebbero portato dal seno materno alla tomba!

Kaş ki heç yaranmayaydım, Bətndən məzara düşəydim.

20 Non son forse pochi i giorni che mi restano? Cessi egli dunque, mi lasci stare, ond’io mi rassereni un poco,

Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı? Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın

21 prima ch’io me ne vada, per non più tornare, nella terra delle tenebre e dell’ombra di morte:

Gedər-gəlməz yerə, Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,

22 terra oscura come notte profonda, ove regnano l’ombra di morte ed il caos, il cui chiarore è come notte oscura”.

Qatı qaranlıq diyarına, Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına, İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».