Geremia 30

1 La parola che fu rivolta a Geremia dall’Eterno, in questi termini:

Ятэ Кувынтул ростит луй Иеремия дин партя Домнулуй:

2 “Così parla l’Eterno, l’Iddio d’Israele: Scriviti in un libro tutte le parole che t’ho dette;

„Аша ворбеште Домнул Думнезеул луй Исраел: ‘Скрие ынтр-о карте тоате кувинтеле пе каре ци ле-ам спус.

3 poiché, ecco, i giorni vengono, dice l’Eterno, quando io ritrarrò dalla cattività il mio popolo d’Israele e di Giuda, dice l’Eterno, e li ricondurrò nel paese che diedi ai loro padri, ed essi lo possederanno”.

Ятэ, вин зиле’, зиче Домнул, ‘кынд вой адуче ынапой принший де рэзбой ай попорулуй Меу Исраел ши Иуда’, зиче Домнул; ‘ый вой адуче ынапой ын цара пе каре ам дат-о пэринцилор лор ши о вор стэпыни.’”

4 Queste sono le parole che l’Eterno ha pronunziate riguardo ad Israele ed a Giuda.

Ятэ ынсэ кувинтеле пе каре ле-а ростит Домнул асупра луй Исраел ши асупра луй Иуда:

5 Così parla l’Eterno: Noi udiamo un grido di terrore, di spavento, e non di pace.

„Аша ворбеште Домнул: ‘Аузим стригэте де гроазэ; е спаймэ, ну есте паче!

6 Informatevi e guardate se un maschio partorisce! Perché dunque vedo io tutti gli uomini con le mani sui fianchi come donna partoriente? Perché tutte le facce son diventate pallide?

Ынтребаць ши ведець дакэ ну кумва наште вреун бэрбат! Пентру че вэд пе тоць бэрбаций ку мыниле пе коапсе, ка о фемее ла фачере? Пентру че с-ау ынгэлбенит тоате фецеле?

7 Ahimè, perché quel giorno è grande; non ve ne fu mai altro di simile; è un tempo di distretta per Giacobbe; ma pure ei ne sarà salvato.

Вай! кэч зиуа ачея есте маре! Ничуна н-а фост ка еа! Есте о време де неказ пентру Иаков, дар Иаков ва фи избэвит дин еа.

8 In quel giorno, dice l’Eterno degli eserciti, io spezzerò il suo giogo di sul tuo collo, e romperò i tuoi legami; e gli stranieri non ti faran più loro schiavo;

Ын зиуа ачея’, зиче Домнул оштирилор, ‘вой сфэрыма жугул де пе грумазул луй, ый вой рупе легэтуриле, ши стрэиний ну-л вор май супуне.

9 ma quei d’Israele serviranno l’Eterno, il loro Dio, e Davide lor re, che io susciterò loro.

Чи вор служи Домнулуй Думнезеулуй лор ши ымпэратулуй лор Давид, пе каре ли-л вой скула.

10 Tu dunque, o Giacobbe, mio servitore, non temere, dice l’Eterno; non ti sgomentare, o Israele; poiché, ecco, io ti salverò dal lontano paese, salverò la tua progenie dalla terra della sua cattività; Giacobbe ritornerà, sarà in riposo, sarà tranquillo, e nessuno più lo spaventerà.

Де ачея, ну те теме, робул Меу Иаков’, зиче Домнул, ‘ши ну те сперия, Исраеле! Кэч те вой избэви дин цара чя депэртатэ ши ыць вой избэви сэмынца дин цара ын каре есте роабэ; Иаков се ва ынтоарче ярэшь, ва авя одихнэ ши линиште ши ну-л ва май тулбура нимень.

11 Poiché io son teco, dice l’Eterno, per salvarti; io annienterò tutte le nazioni fra le quali t’ho disperso, ma non annienterò te; però, ti castigherò con giusta misura, e non ti lascerò del tutto impunito.

Кэч Еу сунт ку тине’, зиче Домнул, ‘ка сэ те избэвеск; вой нимичи пе тоате нямуриле принтре каре те-ам рисипит, дар пе тине ну те вой нимичи; те вой педепси ку дрептате, ну пот сэ те лас непедепсит.’

12 Così parla l’Eterno: La tua ferita è incurabile, la tua piaga è grave.

Аша ворбеште Домнул: ‘Ловитура та есте де невиндекат ши рана та есте устурэтоаре.

13 Nessuno prende in mano la tua causa per fasciar la tua piaga; tu non hai medicamenti atti a guarirla.

Ничунул ну-ць апэрэ причина, ка сэ-ць леӂе рана; ну-й ничун ляк, ничун мижлок де виндекаре!

14 Tutti i tuoi amanti t’hanno dimenticata, non si curano più di te; poiché io t’ho percossa come si percuote un nemico, t’ho inflitto la correzione d’un uomo crudele, per la grandezza della tua iniquità, perché i tuoi peccati sono andati aumentando.

Тоць чей че те юбяу те уйтэ, ничунуя ну-й пасэ де тине, кэч те-ам ловит кум ловеск пе ун врэжмаш, те-ам педепсит ку путере дин причина мулцимий нелеӂюирилор тале ши а марелуй нумэр ал пэкателор тале.

15 Perché gridi a causa della tua ferita? Il tuo dolore è insanabile. Io ti ho fatto queste cose per la grandezza della tua iniquità, perché i tuoi peccati sono andati aumentando.

Де че те плынӂь де рана та, де дуреря пе каре ць-о причинуеште боала та? Пентру мулцимя нелеӂюирилор тале, пентру мареле нумэр ал пэкателор тале, те-ам фэкут сэ суферь ачесте лукрурь!

16 Nondimeno, tutti quelli che ti divorano saran divorati, tutti i tuoi nemici, tutti quanti, andranno in cattività; quelli che ti spogliano saranno spogliati, quelli che ti saccheggiano li abbandonerò al saccheggio.

Тотушь тоць чей че те мэнынкэ вор фи мынкаць ши тоць врэжмаший тэй, тоць, вор мерӂе ын робие; чей че те жефуеск вор фи жефуиць ши вой да прадэ пе тоць чей че те прэдязэ.

17 Ma io medicherò le tue ferite, ti guarirò delle tue piaghe, dice l’Eterno, poiché ti chiaman “la scacciata”, “la Sion di cui nessuno si cura”.

Дар те вой виндека ши ыць вой лега рэниле’, зиче Домнул. ‘Кэч ей те нумеск: «Чел изгонит, Сионул ачела де каре нимэнуй ну-й пасэ».’

18 Così parla l’Eterno: Ecco, io traggo dalla cattività le tende di Giacobbe, ed ho pietà delle sue dimore; le città saranno riedificate sulle loro rovine, e i palazzi saranno abitati come di consueto.

Аша ворбеште Домнул: ‘Ятэ, адук ынапой пе принший де рэзбой ай кортурилор луй Иаков ши Мь-е милэ де локашуриле луй; четатя ва фи зидитэ ярэшь пе дялуриле ей ши каса ымпэрэтяскэ ва фи локуитэ ярэшь кум ера.

19 E ne usciranno azioni di grazie, voci di gente festeggiante. Io li moltiplicherò e non saranno più ridotti a pochi; li renderò onorati e non saran più avviliti.

Дин мижлокул лор се вор ынэлца мулцумирь ши стригэте де букурие; Ый вой ынмулци ши ну се вор ымпуцина; ый вой чинсти ши ну вор фи диспрецуиць.

20 I suoi figliuoli saranno come furono un tempo, la sua raunanza sarà stabilita dinanzi a me, e io punirò tutti i loro oppressori.

Фиий луй вор фи ка алтэдатэ, адунаря луй ва рэмыне ынаинтя Мя ши вой педепси пе тоць асуприторий луй.

21 Il loro principe sarà uno d’essi, e chi li signoreggerà uscirà di mezzo a loro; io lo farò avvicinare, ed egli verrà a me; poiché chi disporrebbe il suo cuore ad accostarsi a me? dice l’Eterno.

Кэпетения луй ва фи дин мижлокул луй ши стэпыниторул луй ва еши дин мижлокул луй; ыл вой апропия, ши ва вени ла Мине, кэч чине ар ындрэзни сэ се апропие дин капул луй де Мине?’, зиче Домнул.

22 Voi sarete mio popolo, e io sarò vostro Dio.

‘Вой вець фи попорул Меу, ши Еу вой фи Думнезеул востру.’”

23 Ecco la tempesta dell’Eterno; il furore scoppia; la tempesta imperversa; scroscia sul capo degli empi.

Ятэ фуртуна Домнулуй, урӂия избукнеште, се нэпустеште вижелия ши каде песте капул челор рэй!

24 L’ardente ira dell’Eterno non s’acqueterà, finché non abbia eseguiti, compiuti i disegni del suo cuore; negli ultimi giorni, lo capirete.

Мыния апринсэ а Домнулуй ну се ва потоли пынэ че ва ымплини ши ва ынфэптуи гындуриле инимий Луй. Вець ынцелеӂе ын тотул лукрул ачеста ын курсул времурилор.