< Genesi 11 >

1 Or tutta la terra parlava la stessa lingua e usava le stesse parole.
Erat autem terra labii unius, et sermonum eorumdem.
2 E avvenne che, essendo partiti verso l’Oriente, gli uomini trovarono una pianura nel paese di Scinear, e quivi si stanziarono.
Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Sennaar, et habitaverunt in eo.
3 E dissero l’uno all’altro: “Orsù, facciamo dei mattoni e cociamoli col fuoco!” E si valsero di mattoni invece di pietre, e di bitume invece di calcina.
Dixitque alter ad proximum suum: Venite, faciamus lateres, et coquamus eos igni. Habueruntque lateres pro saxis, et bitumen pro caemento:
4 E dissero: “Orsù, edifichiamoci una città ed una torre di cui la cima giunga fino al cielo, e acquistiamoci fama, onde non siamo dispersi sulla faccia di tutta la terra”.
et dixerunt: Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cuius culmen pertingat ad caelum: et celebremus nomen nostrum antequam dividamur in universas terras.
5 E l’Eterno discese per vedere la città e la torre che i figliuoli degli uomini edificavano.
Descendit autem Dominus ut videret civitatem et turrim, quam aedificabant filii Adam,
6 E l’Eterno disse: “Ecco, essi sono un solo popolo e hanno tutti il medesimo linguaggio; e questo è il principio del loro lavoro; ora nulla li impedirà di condurre a termine ciò che disegnano di fare.
et dixit: Ecce, unus est populus, et unum est labium omnibus: coeperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis, donec eas opere compleant.
7 Orsù, scendiamo e confondiamo quivi il loro linguaggio, sicché l’uno non capisca il parlare dell’altro!”
Venite igitur, descendamus, et confundamus ibi linguam eorum, ut non audiat unusquisque vocem proximi sui.
8 Così l’Eterno li disperse di la sulla faccia di tutta la terra, ed essi cessarono di edificare la città.
Atque ita divisit eos Dominus ex illo loco in universas terras, et cessaverunt aedificare civitatem.
9 Perciò a questa fu dato il nome di Babel perché l’Eterno confuse quivi il linguaggio di tutta la terra, e di la l’Eterno li disperse sulla faccia di tutta la terra.
Et idcirco vocatum est nomen eius Babel, quia ibi confusum est labium universae terrae: et inde dispersit eos Dominus super faciem cunctarum regionum.
10 Questa è la posterità di Sem. Sem, all’età di cent’anni, generò Arpacshad, due anni dopo il diluvio.
Hae sunt generationes Sem: Sem erat centum annorum quando genuit Arphaxad, biennio post diluvium.
11 E Sem, dopo ch’ebbe generato Arpacshad, visse cinquecento anni e generò figliuoli e figliuole.
Vixitque Sem postquam genuit Arphaxad, quingentis annis: et genuit filios et filias.
12 Arpacshad visse trentacinque anni e generò Scelah; e Arpacshad, dopo aver generato Scelah,
Porro Arphaxad vixit triginta quinque annis, et genuit Sale.
13 visse quattrocento anni e generò figliuoli e figliuole.
Vixitque Arphaxad postquam genuit Sale, trecentis tribus annis: et genuit filios et filias.
14 Scelah visse trent’anni e generò Eber;
Sale quoque vixit triginta annis, et genuit Heber.
15 e Scelah, dopo aver generato Eber, visse quattrocentotre anni e generò figliuoli e figliuole.
Vixitque Sale postquam genuit Heber, quadringentis tribus annis: et genuit filios et filias.
16 Eber visse trentaquattro anni e generò Peleg;
Vixit autem Heber triginta quattuor annis, et genuit Phaleg.
17 ed Eber, dopo aver generato Peleg, visse quattrocento trenta anni e generò figliuoli e figliuole.
Et vixit Heber postquam genuit Phaleg, quadringentis triginta annis: et genuit filios et filias.
18 Peleg visse trent’anni e generò Reu;
Vixit quoque Phaleg triginta annis, et genuit Reu.
19 e Peleg, dopo aver generato Reu, visse duecentonove anni e generò figliuoli e figliuole.
Vixitque Phaleg postquam genuit Reu, ducentis novem annis, et genuit filios et filias.
20 Reu visse trentadue anni e generò Serug;
Vixit autem Reu triginta duobus annis, et genuit Sarug.
21 e Reu, dopo aver generato Serug, visse duecentosette anni e generò figliuoli e figliuole.
Vixit quoque Reu postquam genuit Sarug, ducentis septem annis: et genuit filios et filias.
22 Serug visse trent’anni e generò Nahor;
Vixit vero Sarug triginta annis, et genuit Nachor.
23 e Serug, dopo aver generato Nahor, visse duecento anni e generò figliuoli e figliuole.
Vixitque Sarug postquam genuit Nachor, ducentis annis: et genuit filios et filias.
24 Nahor visse ventinove anni e generò Terah;
Vixit autem Nachor viginti novem annis, et genuit Thare.
25 e Nahor, dopo aver generato Terah, visse centodiciannove anni e generò figliuoli e figliuole.
Vixitque Nachor postquam genuit Thare, centum decem et novem annis: et genuit filios et filias.
26 Terah visse settant’anni e generò Abramo, Nahor e Haran.
Vixitque Thare septuaginta annis, et genuit Abram et Nachor, et Aran.
27 E questa è la posterità di Terah. Terah generò Abramo, Nahor e Haran; e Haran generò Lot.
Hae sunt autem generationes Thare: Thare genuit Abram, Nachor, et Aran. Porro Aran genuit Lot.
28 Haran morì in presenza di Terah suo padre, nel suo paese nativo, in Ur de’ Caldei.
Mortuusque est Aran ante Thare patrem suum, in terra nativitatis suae in Ur Chaldaeorum.
29 E Abramo e Nahor si presero delle mogli; il nome della moglie d’Abramo era Sarai; e il nome della moglie di Nahor, Milca, ch’era figliuola di Haran, padre di Milca e padre di Isca.
Duxerunt autem Abram et Nachor uxores: nomen uxoris Abram, Sarai: et nomen uxoris Nachor, Melcha filia Aran patris Melchae, et patris Ieschae.
30 E Sarai era sterile; non aveva figliuoli.
Erat autem Sarai sterilis, nec habebat liberos.
31 E Terah prese Abramo, suo figliuolo, e Lot, figliuolo di Haran, cioè figliuolo del suo figliuolo, e Sarai sua nuora, moglie d’Abramo suo figliuolo, e uscirono insieme da Ur de’ Caldei per andare nel paese di Canaan; e, giunti a Charan, dimorarono quivi.
Tulit itaque Thare Abram filium suum, et Lot filium Aran, filium filii sui, et Sarai nurum suam, uxorem Abram filii sui, et eduxit eos de Ur Chaldaeorum, ut irent in terram Chanaan: veneruntque usque Haran, et habitaverunt ibi.
32 E il tempo che Terah visse fu duecentocinque anni; poi Terah morì in Charan.
Et facti sunt dies Thare ducentorum quinque annorum, et mortuus est in Haran.

< Genesi 11 >