2 Re 20

1 In quel tempo, Ezechia fu malato a morte. Il profeta Isaia, figliuolo di Amots, si recò da lui, e gli disse: “Così parla l’Eterno: Metti ordine alle cose della tua casa; perché tu sei un uomo morto; non vivrai”.

Ын время ачея, Езекия а фост болнав пе моарте. Пророкул Исая, фиул луй Амоц, а венит ла ел ши й-а зис: „Аша ворбеште Домнул: ‘Рындуеште че ай де рындуит касей тале, кэч вей мури, ши ну вей май трэи.’”

2 Allora Ezechia volse la faccia verso il muro, e fece una preghiera all’Eterno, dicendo:

Езекия с-а ынторс ку фаца ла перете ши а фэкут Домнулуй урмэтоаря ругэчуне:

3 “O Eterno, te ne supplico, ricordati come io ho camminato nel tuo cospetto con fedeltà e con integrità di cuore, e come ho fatto ciò ch’è bene agli occhi tuoi”. Ed Ezechia dette in un gran pianto.

„Доамне, аду-Ць аминте кэ ам умблат ынаинтя Фецей Тале ку крединчошие ши курэцие де инимэ ши ам фэкут че есте бине ынаинтя Та!” Ши Езекия а вэрсат мулте лакримь.

4 Isaia non era ancora giunto nel centro della città, quando la parola dell’Eterno gli fu rivolta in questi termini:

Исая, каре ешисе, н-ажунсесе ынкэ ын куртя дин мижлок кынд кувынтул Домнулуй й-а ворбит астфел:

5 “Torna indietro, e di’ ad Ezechia, principe del mio popolo: Così parla l’Eterno, l’Iddio di Davide tuo padre: Ho udita la tua preghiera, ho vedute le tue lacrime; ecco, io ti guarisco; fra tre giorni salirai alla casa dell’Eterno.

„Ынтоарче-те ши спуне луй Езекия, кэпетения попорулуй Меу: ‘Аша ворбеште Домнул Думнезеул татэлуй тэу Давид: «Ць-ам аузит ругэчуня ши ць-ам вэзут лакримиле. Ятэ кэ те вой фаче сэнэтос; а трея зи те вей суи ла Каса Домнулуй.

6 Aggiungerò alla tua vita quindici anni, libererò te e questa città dalle mani del re d’Assiria, e proteggerò questa città per amor di me stesso, e per amor di Davide mio servo”.

Вой май адэуга чинчспрезече ань ла зилеле тале. Те вой избэви, пе тине ши четатя ачаста, дин мына ымпэратулуй Асирией ши вой окроти четатя ачаста дин причина Мя ши дин причина робулуй Меу Давид.»’”

7 Ed Isaia disse: “Prendete un impiastro di fichi secchi!” Lo presero, e lo misero sull’ulcera, e il re guarì.

Исая а зис: „Луаць о туртэ де смокине.” Ау луат-о ши ау пус-о пе умфлэтурэ. Ши Езекия с-а виндекат.

8 Or Ezechia avea detto ad Isaia: “A che segno riconoscerò io che l’Eterno mi guarirà e che fra tre giorni salirò alla casa dell’Eterno?”

Езекия зисесе луй Исая: „Дупэ каре семн вой куноаште кэ мэ ва виндека Домнул ши кэ мэ вой суи а трея зи ла Каса Домнулуй?”

9 E Isaia gli avea risposto: “Eccoti da parte dell’Eterno il segno, dal quale riconoscerai che l’Eterno adempirà la parola che ha pronunziata: Vuoi tu che l’ombra s’allunghi per dieci gradini ovvero retroceda di dieci gradini?”

Ши Исая а зис: „Ятэ дин партя Домнулуй семнул дупэ каре вей куноаште кэ Домнул ва ымплини кувынтул пе каре л-а ростит. Кум врей: сэ трякэ умбра песте зече трепте ынаинте сау сэ дя ынапой ку зече трепте?”

10 Ezechia rispose: “E’ cosa facile che l’ombra s’allunghi per dieci gradini; no; l’ombra retroceda piuttosto di dieci gradini”.

Езекия а рэспунс: „Ну есте маре лукру ка умбра сэ трякэ ынаинте песте зече трепте, чи май бине сэ се дя ынапой ку зече трепте.”

11 E il profeta Isaia invocò l’Eterno, il quale fece retrocedere l’ombra di dieci gradini sui gradini d’Achaz, sui quali era discesa.

Атунч, Исая, пророкул, с-а ругат Домнулуй, ши Домнул а дат ку зече трепте ынапой умбра дин локул ын каре се коборысе пе кадранул соарелуй луй Ахаз.

12 In quel tempo, Berodac-Baladan, figliuolo di Baladan, re di Babilonia, mandò una lettera e un dono ad Ezechia, giacché avea sentito che Ezechia era stato infermo.

Ын ачелашь тимп, Беродак-Баладан, фиул луй Баладан, ымпэратул Бабилонулуй, а тримис о скрисоаре ши ун дар луй Езекия, кэч аузисе де боала луй Езекия.

13 Ezechia dette udienza agli ambasciatori, e mostrò loro la casa dov’erano tutte le sue cose preziose, l’argento, l’oro, gli aromi, gli oli finissimi, il suo arsenale, e tutto quello che si trovava nei suoi tesori. Non vi fu cosa nella sua casa e in tutti i suoi domini, che Ezechia non mostrasse loro.

Езекия а аскултат пе соль ши ле-а арэтат локул унде ерау лукруриле луй де прец, арӂинтул ши аурул, мироденииле ши унтделемнул чел скумп, каса луй ку арме ши тот че се афла ын вистиерииле луй: н-а фост нимик пе каре сэ ну ли-л фи арэтат Езекия ын каса луй ши ын тоате мошииле луй.

14 Allora il profeta Isaia si recò dal re Ezechia, e gli disse: “Che hanno detto quegli uomini? e donde son venuti a te?” Ezechia rispose: “Son venuti da un paese lontano: da Babilonia”.

Пророкул Исая а венит ын урмэ ла ымпэратул Езекия ши й-а зис: „Че ау зис оамений ачея ши де унде ау венит ла тине?” Езекия а рэспунс: „Ау венит динтр-о царэ депэртатэ, дин Бабилон.”

15 Isaia disse: “Che hanno veduto in casa tua?” Ezechia rispose: “Hanno veduto tutto quello ch’è in casa mia; non v’è cosa nei miei tesori, ch’io non abbia mostrata loro”.

Исая а май зис: „Че ау вэзут ын каса та?” Езекия а рэспунс: „Ау вэзут тот че есте ын каса мя; н-а фост нимик ын вистиерииле меле пе каре сэ ну ли-л фи арэтат.”

16 Allora Isaia disse ad Ezechia: “Ascolta la parola dell’Eterno:

Атунч, Исая а зис луй Езекия: „Аскултэ кувынтул Домнулуй:

17 Ecco, i giorni stanno per venire, quando tutto quello ch’è in casa tua e tutto quello che i tuoi padri hanno accumulato fin al dì d’oggi, sarà trasportato a Babilonia; e nulla ne rimarrà, dice l’Eterno.

‘Ятэ кэ вор вени времурь кынд вор дуче ын Бабилон тот че есте ын каса та ши че ау стрынс пэринций тэй пынэ ын зиуа де азь; ну ва рэмыне нимик, зиче Домнул.

18 E de’ tuoi figliuoli che saranno usciti da te, che tu avrai generati, ne saranno presi per farne degli eunuchi nel palazzo del re di Babilonia”.

Ши вор луа дин фиий тэй, каре вор еши дин тине, пе каре-й вей наште, ши-й вор фаче фамень служиторь ын каса ымпэратулуй Бабилонулуй.’”

19 Ed Ezechia rispose ad Isaia: “La parola dell’Eterno che tu hai pronunziata, è buona”. E aggiunse: “Sì, se almeno vi sarà pace e sicurtà durante i giorni miei”.

Езекия а рэспунс луй Исая: „Кувынтул Домнулуй пе каре л-ай ростит есте бун.” Ши а адэугат: „Кэч ва фи паче ши линиште ын тимпул веций меле!”

20 Il rimanente delle azioni di Ezechia, e tutte le sue prodezze, e com’egli fece il serbatoio e l’acquedotto e condusse le acque nella città, sono cose scritte nel libro delle Cronache dei re di Giuda.

Челелалте фапте але луй Езекия, тоате испрэвиле луй ши кум а фэкут язул ши каналул де апэ ши а адус апеле ын четате ну сунт скрисе оаре ын Картя Кроничилор ымпэрацилор луй Иуда?

21 Ezechia s’addormentò coi suoi padri, e Manasse, suo figliuolo, regnò in luogo suo.

Езекия а адормит ку пэринций сэй. Ши ын локул луй а домнит фиул сэу Манасе.