2 Cronache 15

1 Allora lo spirito di Dio s’impadronì di Azaria, figliuolo di Oded,

Духул луй Думнезеу а венит песте Азария, фиул луй Одед,

2 il quale uscì ad incontrare Asa, e gli disse: “Asa, e voi tutto Giuda e Beniamino, ascoltatemi! L’Eterno è con voi, quando voi siete con lui; se lo cercate, egli si farà trovare da voi; ma, se lo abbandonate, egli vi abbandonerà.

ши Азария с-а дус ынаинтя луй Аса ши й-а зис: „Аскултаци-мэ, Аса ши тот Иуда ши Бениамин! Домнул есте ку вой кынд сунтець ку Ел; дакэ-Л кэутаць, Ыл вець гэси; яр дакэ-Л пэрэсиць, ши Ел вэ ва пэрэси.

3 Per lungo tempo Israele è stato senza vero Dio, senza sacerdote che lo ammaestrasse, e senza legge;

Мултэ време Исраел а фост фэрэ Думнезеул чел адевэрат, фэрэ преот каре сэ ынвеце пе оамень ши фэрэ леӂе.

4 ma nella sua distretta ei s’è convertito all’Eterno, all’Iddio d’Israele, l’ha cercato, ed egli s’è lasciato trovare da lui.

Дар ын мижлокул стрымторэрий лор с-ау ынторс ла Домнул Думнезеул луй Исраел, Л-ау кэутат ши Л-ау гэсит.

5 In quel tempo, non v’era pace né per chi andava né per chi veniva; perché fra tutti gli abitanti de’ vari paesi v’erano grandi agitazioni,

Ын времуриле ачеля, ну ера линиште пентру чей че се дучяу ши веняу, кэч ерау марь тулбурэрь принтре тоць локуиторий цэрий:

6 ed essi erano schiacciati nazione da nazione, e città da città; poiché Iddio li conturbava con ogni sorta di tribolazioni.

ун попор се бэтя ымпотрива алтуй попор, о четате ымпотрива алтей четэць, пентру кэ Думнезеу ле тулбура ку тот фелул де стрымторэрь;

7 Ma voi, siate forti, non vi lasciate illanguidire le braccia, perché l’opera vostra avrà la sua mercede”.

вой дар ынтэрици-вэ ши ну лэсаць сэ вэ слэбяскэ мыниле, кэч фаптеле воастре вор авя о рэсплатэ.”

8 Quando Asa ebbe udite queste parole, e la profezia del profeta Oded, prese animo, e fece sparire le abominazioni da tutto il paese di Giuda e di Beniamino, e dalle città che avea prese nella contrada montuosa d’Efraim; e ristabilì l’altare dell’Eterno, ch’era davanti al portico dell’Eterno.

Дупэ че а аузит ачесте кувинте ши пророчия луй Одед, пророкул, Аса с-а ынтэрит ши а ындепэртат урычуниле дин тоатэ цара луй Иуда ши Бениамин ши дин четэциле пе каре ле луасе ын мунтеле луй Ефраим ши а ынноит алтарул Домнулуй, каре ера ынаинтя придворулуй Домнулуй.

9 Poi radunò tutto Giuda e Beniamino, e quelli di Efraim, di Manasse e di Simeone, che dimoravano fra loro; giacché gran numero di quei d’Israele eran passati dalla sua parte, vedendo che l’Eterno, il suo Dio, era con lui.

А стрынс пе тот Иуда ши Бениамин, ши пе чей дин Ефраим, дин Манасе ши дин Симеон, каре локуяу принтре ей, кэч ун маре нумэр динтре оамений луй Исраел ау трекут ла ел кынд ау вэзут кэ Домнул Думнезеул луй ера ку ел.

10 Essi dunque si radunarono a Gerusalemme il terzo mese del quindicesimo anno del regno d’Asa.

С-ау адунат ла Иерусалим ын луна а трея а анулуй ал чинчспрезечеля ал домнией луй Аса. Ын зиуа ачаста,

11 E in quel giorno offrirono in sacrifizio all’Eterno, della preda che avean portata, settecento buoi e settemila pecore;

ау жертфит Домнулуй, дин прада пе каре о адусесерэ, шапте суте де бой ши шапте мий де ой.

12 e convennero nel patto di cercare l’Eterno, l’Iddio dei loro padri, con tutto il loro cuore e con tutta l’anima loro;

Ау фэкут легэмынт сэ кауте пе Домнул Думнезеул пэринцилор лор дин тоатэ инима ши дин тот суфлетул лор,

13 e chiunque non cercasse l’Eterno, l’Iddio d’Israele, doveva esser messo a morte, grande o piccolo che fosse, uomo o donna.

ши орьчине ну кэута пе Домнул Думнезеул луй Исраел требуя оморыт, фие мик, фие маре, фие бэрбат, фие фемее.

14 E si unirono per giuramento all’Eterno con gran voce e con acclamazioni, al suon delle trombe e dei corni.

Ау журат крединцэ Домнулуй ку глас таре, ку стригэте де букурие ши ку сунет де трымбице ши де бучуме;

15 Tutto Giuda si rallegrò di questo giuramento; perché avean giurato di tutto cuore, avean cercato l’Eterno con grande ardore ed egli s’era lasciato trovare da loro. E l’Eterno diede loro requie d’ogn’intorno.

тот Иуда с-а букурат де журэмынтул ачеста, кэч журасерэ дин тоатэ инима лор, кэутасерэ пе Домнул де бунэвоя лор ши-Л гэсисерэ. Ши Домнул ле-а дат одихнэ де жур ымпрежур.

16 Il re Asa destituì pure dalla dignità di regina sua madre Maaca, perch’essa avea rizzato un’immagine ad Astarte; e Asa abbatté l’immagine, la fece a pezzi e la bruciò presso al torrente Kidron.

Ымпэратул Аса н-а лэсат нич кяр пе мама са Маака сэ май фие ымпэрэтясэ, пентру кэ фэкусе ун идол Астартеей. Аса й-а дэрымат идолул, пе каре л-а фэкут праф ши л-а арс лынгэ пырыул Кедрон.

17 Nondimeno, gli alti luoghi non furono eliminati da Israele; quantunque il cuore d’Asa fosse integro, durante l’intera sua vita.

Дар ынэлцимиле тот н-ау фост ындепэртате дин Исраел, мэкар кэ инима луй Аса а фост ын тотул а Домнулуй ын тот тимпул веций луй.

18 Egli fece portare nella casa dell’Eterno le cose che suo padre avea consacrate, e quelle che avea consacrate egli stesso: argento, oro, vasi.

А пус ын Каса луй Думнезеу лукруриле ынкинате Домнулуй де татэл сэу ши де ел ынсушь: арӂинт, аур ши васе.

19 E non ci fu più guerra alcuna fino al trentacinquesimo anno del regno di Asa.

Н-а фост ничун рэзбой пынэ ла ал трейзечь ши чинчиля ан ал домнией луй Аса.