1 Samuele 18
1 Come Davide ebbe finito di parlare con Saul, l’anima di Gionathan rimase così legata all’anima di lui, che Gionathan l’amò come l’anima sua.
Давид сфыршисе де ворбит ку Саул. Ши, де атунч, суфлетул луй Ионатан с-а алипит де суфлетул луй Давид ши Ионатан л-а юбит ка пе суфлетул дин ел.
2 Da quel giorno Saul lo tenne presso di sé e non permise più ch’ei se ne tornasse a casa di suo padre.
Ын ачеяшь зи, Саул а оприт пе Давид ши ну л-а лэсат сэ се ынтоаркэ ын каса татэлуй сэу.
3 E Gionathan fece alleanza con Davide, perché lo amava come l’anima propria.
Ионатан а фэкут легэмынт ку Давид, пентру кэ-л юбя ка пе суфлетул луй.
4 Quindi Gionathan si tolse di dosso il mantello, e lo diede a Davide; e così fece delle sue vesti, fino alla sua spada, al suo arco e alla sua cintura.
А скос мантауа пе каре о пурта, ка с-о дя луй Давид, ши й-а дат хайнеле сале, кяр сабия, аркул ши чингэтоаря луй.
5 E Davide andava e riusciva bene dovunque Saul lo mandava: Saul lo mise a capo della gente di guerra, ed egli era gradito a tutto il popolo, anche ai servi di Saul.
Давид се дучя ши избутя орьунде ыл тримитя Саул; а фост пус де Саул ын фрунтя оаменилор де рэзбой ши ера плэкут ынтрегулуй попор, кяр ши служиторилор луй Саул.
6 Or all’arrivo dell’esercito, quando Davide, ucciso il Filisteo, facea ritorno, le donne uscirono da tutte le città d’Israele incontro al re Saul, cantando e danzando al suon de’ timpani e de’ triangoli, e alzando grida di gioia;
Пе кынд веняу ей, ла ынтоарчеря луй Давид де ла оморыря филистянулуй, фемеиле ау ешит дин тоате четэциле луй Исраел ынаинтя ымпэратулуй Саул, кынтынд ши жукынд, ын сунетул тимпанелор ши алэутелор, ши скоцынд стригэте де букурие.
7 e le donne, danzando, si rispondevano a vicenda e dicevano: Saul ha ucciso i suoi mille, e Davide i suoi diecimila.
Фемеиле каре кынтау ышь рэспундяу унеле алтора ши зичяу: „Саул а бэтут мииле луй, яр Давид, зечиле луй де мий.”
8 Saul n’ebbe sdegno fortissimo; quelle parole gli dispiacquero, e disse: “Ne dànno diecimila a Davide, e a me non ne dan che mille! Non gli manca più che il regno!”
Саул с-а мыният фоарте таре ши ну й-а плэкут ворба ачаста. Ел а зис: „Луй Давид ый дау зечь де мий ши мие-мь дау мий! Ну-й май липсеште декыт ымпэрэция.”
9 E Saul, da quel giorno in poi, guardò Davide di mal occhio.
Ши, дин зиуа ачея, Саул а привит ку окь рэй пе Давид.
10 Il giorno dopo, un cattivo spirito, suscitato da Dio, s’impossessò di Saul che era come fuori di sé in mezzo alla casa, mentre Davide sonava l’arpa, come solea fare tutti i giorni. Saul aveva in mano la sua lancia;
А доуа зи, духул чел рэу, тримис де Думнезеу, а апукат пе Саул, каре с-а ынфурият ын мижлокул касей. Давид кынта, ка ши ын челелалте зиле, ши Саул ера ку сулица ын мынэ.
11 e la scagliò, dicendo: “Inchioderò Davide al muro!” Ma Davide schivò il colpo per due volte.
Саул а ридикат сулица, зикынду-шь ын сине: „Вой пирони пе Давид де перете.” Дар Давид с-а ферит де ел де доуэ орь.
12 Saul avea paura di Davide, perché l’Eterno era con lui e s’era ritirato da Saul;
Саул се темя де Давид, пентру кэ Домнул ера ку Давид ши Се депэртасе де ла ел.
13 perciò Saul lo allontanò da sé, e lo fece capitano di mille uomini; ed egli andava e veniva alla testa del popolo.
Л-а ындепэртат де лынгэ ел ши л-а пус май-маре песте о мие де оамень. Давид ешя ши интра ын фрунтя попорулуй;
14 Or Davide riusciva bene in tutte le sue imprese, e l’Eterno era con lui.
избутя ын тот че фэчя ши Домнул ера ку ел.
15 E quando Saul vide ch’egli riusciva splendidamente, cominciò ad aver timore di lui;
Саул, вэзынд кэ избутя тотдяуна, се темя де ел,
16 ma tutto Israele e Giuda amavano Davide, perché andava e veniva alla loro testa.
дар тот Исраелул ши Иуда юбяу пе Давид, пентру кэ ешя ши интра ын фрунтя лор.
17 Saul disse a Davide: “Ecco Merab, la mia figliuola maggiore; io te la darò per moglie; solo siimi valente, e combatti le battaglie dell’Eterno”. Or Saul diceva tra sé: “Non sia la mia mano che lo colpisca, ma sia la mano de’ Filistei”.
Саул а зис луй Давид: „Ятэ, ыць вой да де невастэ пе фийкэ-мя чя май маре, Мераб, нумай сэ-мь служешть ку витежие ши сэ порць рэзбоаеле Домнулуй.” Дар Саул ышь зичя: „Ну вряу сэ-мь пун мына мя пе ел, чи мына филистенилор сэ фие асупра луй.”
18 Ma Davide rispose a Saul: “Chi son io, che è la vita mia, e che è la famiglia di mio padre in Israele, ch’io abbia ad essere genero del re?”
Давид а рэспунс луй Саул: „Чине сунт еу ши че есте вяца мя, че есте фамилия татэлуй меу ын Исраел, ка сэ фиу ӂинереле ымпэратулуй?”
19 Or avvenne che, quando Merab figliuola di Saul doveva esser data a Davide, fu invece sposata ad Adriel di Mehola.
Венинд время кынд Мераб, фата луй Саул, авя сэ фие датэ луй Давид, еа а фост датэ де невастэ луй Адриел дин Мехола.
20 Ma Mical, figliuola di Saul, amava Davide; lo riferirono a Saul, e la cosa gli piacque.
Микал, фата луй Саул, юбя пе Давид. Ау спус луй Саул, ши лукрул й-а плэкут.
21 E Saul disse: “Gliela darò, perché sia per lui un’insidia ed egli cada sotto la mano de’ Filistei”. Saul dunque disse a Davide: “Oggi, per la seconda volta, tu puoi diventar mio genero”.
Ел ышь зичя: „Й-о вой да ка сэ-й фие о курсэ ши сэ кадэ суб мына филистенилор.” Ши Саул а зис луй Давид пентру а доуа оарэ: „Астэзь ымь вей фи ӂинере.”
22 Poi Saul diede quest’ordine ai suoi servitori: “Parlate in confidenza a Davide, e ditegli: Ecco, tu sei in grazia del re, e tutti i suoi servi ti amano, diventa dunque genero del re”.
Саул а дат служиторилор сэй урмэтоаря порункэ: „Ворбиць ын тайнэ луй Давид ши спунеци-й: ‘Ятэ кэ ымпэратул е биневоитор фацэ де тине ши тоць служиторий луй те юбеск; фий акум ӂинереле ымпэратулуй.’”
23 I servi di Saul ridissero queste parole a Davide. Ma Davide replicò: “Sembra a voi cosa lieve il diventar genero del re? E io son povero e di basso stato”.
Служиторий луй Саул ау спус ачесте лукрурь ла урекиле луй Давид. Ши Давид а рэспунс: „Кредець кэ есте ушор сэ фий ӂинереле ымпэратулуй? Еу сунт ун ом сэрак ши де пуцинэ ынсемнэтате.”
24 I servi riferirono a Saul: “Davide ha risposto così e così”.
Служиторий луй Саул й-ау спус че рэспунсесе Давид.
25 E Saul disse: “Dite così a Davide: Il re non domanda dote; ma domanda cento prepuzi di Filistei, per trar vendetta de’ suoi nemici”. Or Saul aveva in animo di far cader Davide nelle mani de’ Filistei.
Саул а зис: „Аша сэ ворбиць луй Давид: ‘Ымпэратул ну чере ничо зестре; чи дореште о сутэ де препуцурь де але филистенилор, ка сэ-шь рэзбуне пе врэжмаший луй.’” Саул авя де гынд сэ факэ пе Давид сэ кадэ ын мыниле филистенилор.
26 I servitori dunque riferirono quelle parole a Davide, e a Davide piacque di diventar in tal modo genero del re. E prima del termine fissato,
Служиторий луй Саул ау спус ачесте кувинте луй Давид, ши Давид а примит че и се черусе ка сэ фие ӂинереле ымпэратулуй. Ынаинте де время хотэрытэ,
27 Davide si levò, partì con la sua gente, uccise duecento uomini de’ Filistei, portò i loro prepuzi e ne consegnò il numero preciso al re, per diventar suo genero.
Давид с-а скулат, а плекат ку оамений луй ши а учис доуэ суте де оамень динтре филистень; ле-а адус препуцуриле ши а дат ымпэратулуй нумэрул ынтрег, ка сэ фие ӂинереле ымпэратулуй. Атунч, Саул й-а дат де невастэ пе фийкэ-са Микал.
28 E Saul gli diede per moglie Mical, sua figliuola. E Saul vide e riconobbe che l’Eterno era con Davide; e Mical, figliuola di Saul, l’amava.
Саул а вэзут ши а ынцелес кэ Домнул ера ку Давид; ши фийкэ-са Микал юбя пе Давид.
29 E Saul continuò più che mai a temer Davide, e gli fu sempre nemico.
Саул с-а темут дин че ын че май мулт де Давид ши тоатэ вяца й-а фост врэжмаш.
30 Or i principi de’ Filistei uscivano a combattere; e ogni volta che uscivano, Davide riusciva meglio di tutti i servi di Saul, in guisa che il suo nome divenne molto famoso.
Домниторий филистенилор ешяу ла луптэ ши, орь де кыте орь ешяу, Давид авя май мултэ избындэ декыт тоць служиторий луй Саул ши нумеле луй а ажунс фоарте вестит.
