Romani 14
1 OR accogliete quel che è debole in fede; [ma] non già a quistioni di dispute.
யோ ஜநோ(அ)த்³ரு’ட⁴விஸ்²வாஸஸ்தம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸங்கி³நம்’ குருத கிந்து ஸந்தே³ஹவிசாரார்த²ம்’ நஹி|
2 L'uno crede di [poter] mangiar d'ogni cosa; ma l' [altro, che è] debole, mangia dell'erbe.
யதோ நிஷித்³த⁴ம்’ கிமபி கா²த்³யத்³ரவ்யம்’ நாஸ்தி, கஸ்யசிஜ்ஜநஸ்ய ப்ரத்யய ஏதாத்³ரு’ஸோ² வித்³யதே கிந்த்வத்³ரு’ட⁴விஸ்²வாஸ: கஸ்²சித³பரோ ஜந: கேவலம்’ ஸா²கம்’ பு⁴ங்க்தம்’|
3 Colui che mangia non isprezzi colui che non mangia, e colui che non mangia non giudichi colui che mangia; poichè Iddio l'ha preso a sè.
தர்ஹி யோ ஜந: ஸாதா⁴ரணம்’ த்³ரவ்யம்’ பு⁴ங்க்தே ஸ விஸே²ஷத்³ரவ்யபோ⁴க்தாரம்’ நாவஜாநீயாத் ததா² விஸே²ஷத்³ரவ்யபோ⁴க்தாபி ஸாதா⁴ரணத்³ரவ்யபோ⁴க்தாரம்’ தோ³ஷிணம்’ ந குர்ய்யாத், யஸ்மாத்³ ஈஸ்²வரஸ்தம் அக்³ரு’ஹ்லாத்|
4 Chi sei tu, che giudichi il famiglio altrui? egli sta ritto, o cade, al suo proprio Signore, ma sarà raffermato, perciocchè Iddio è potente da raffermarlo.
ஹே பரதா³ஸஸ்ய தூ³ஷயிதஸ்த்வம்’ க: ? நிஜப்ரபோ⁴: ஸமீபே தேந பத³ஸ்தே²ந பத³ச்யுதேந வா ப⁴விதவ்யம்’ ஸ ச பத³ஸ்த² ஏவ ப⁴விஷ்யதி யத ஈஸ்²வரஸ்தம்’ பத³ஸ்த²ம்’ கர்த்தும்’ ஸ²க்நோதி|
5 L'uno stima un giorno più che l'altro; e l'altro stima tutti i giorni [pari]; ciascuno sia appieno accertato nella sua mente.
அபரஞ்ச கஸ்²சிஜ்ஜநோ தி³நாத்³ தி³நம்’ விஸே²ஷம்’ மந்யதே கஸ்²சித்து ஸர்வ்வாணி தி³நாநி ஸமாநாநி மந்யதே, ஏகைகோ ஜந: ஸ்வீயமநஸி விவிச்ய நிஸ்²சிநோது|
6 Chi ha divozione al giorno [ve] l'ha al Signore; e chi non ha alcuna divozione al giorno non [ve] l'ha al Signore. E chi mangia, mangia al Signore; perciocchè egli rende grazie a Dio; e chi non mangia non mangia al Signore, e pur rende grazie a Dio.
யோ ஜந: கிஞ்சந தி³நம்’ விஸே²ஷம்’ மந்யதே ஸ ப்ரபு⁴ப⁴க்த்யா தந் மந்யதே, யஸ்²ச ஜந: கிமபி தி³நம்’ விஸே²ஷம்’ ந மந்யதே ஸோ(அ)பி ப்ரபு⁴ப⁴க்த்யா தந்ந மந்யதே; அபரஞ்ச ய: ஸர்வ்வாணி ப⁴க்ஷ்யத்³ரவ்யாணி பு⁴ங்க்தே ஸ ப்ரபு⁴ப⁴க்தயா தாநி பு⁴ங்க்தே யத: ஸ ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வக்தி, யஸ்²ச ந பு⁴ங்க்தே ஸோ(அ)பி ப்ரபு⁴ப⁴க்த்யைவ ந பு⁴ஞ்ஜாந ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ ப்³ரூதே|
7 Poichè niun di noi vive a sè stesso, nè muore a sè stesso.
அபரம் அஸ்மாகம்’ கஸ்²சித் நிஜநிமித்தம்’ ப்ராணாந் தா⁴ரயதி நிஜநிமித்தம்’ ம்ரியதே வா தந்ந;
8 Perciocchè, se pur viviamo, viviamo al Signore; e se moriamo, moriamo al Signore; dunque, o che viviamo, o che moriamo, siamo del Signore.
கிந்து யதி³ வயம்’ ப்ராணாந் தா⁴ரயாமஸ்தர்ஹி ப்ரபு⁴நிமித்தம்’ தா⁴ரயாம: , யதி³ ச ப்ராணாந் த்யஜாமஸ்தர்ஹ்யபி ப்ரபு⁴நிமித்தம்’ த்யஜாம: , அதஏவ ஜீவநே மரணே வா வயம்’ ப்ரபோ⁴ரேவாஸ்மஹே|
9 Imperocchè a questo [fine] Cristo è morto, e risuscitato, e tornato a vita, acciocchè egli signoreggi e sopra i morti, e sopra e vivi.
யதோ ஜீவந்தோ ம்ரு’தாஸ்²சேத்யுப⁴யேஷாம்’ லோகாநாம்’ ப்ரபு⁴த்வப்ராப்த்யர்த²ம்’ க்²ரீஷ்டோ ம்ரு’த உத்தி²த: புநர்ஜீவிதஸ்²ச|
10 Or tu, perchè giudichi il tuo fratello? ovvero tu ancora, perchè sprezzi il tuo fratello? poichè tutti abbiamo a comparire davanti al tribunal di Cristo.
கிந்து த்வம்’ நிஜம்’ ப்⁴ராதரம்’ குதோ தூ³ஷயஸி? ததா² த்வம்’ நிஜம்’ ப்⁴ராதரம்’ குதஸ்துச்ச²ம்’ ஜாநாஸி? க்²ரீஷ்டஸ்ய விசாரஸிம்’ஹாஸநஸ்ய ஸம்முகே² ஸர்வ்வைரஸ்மாபி⁴ருபஸ்தா²தவ்யம்’;
11 Perciocchè egli è scritto: [Come] io vivo, dice il Signore, ogni ginocchio si piegherà davanti a me, ed ogni lingua darà gloria a Dio.
யாத்³ரு’ஸ²ம்’ லிகி²தம் ஆஸ்தே, பரேஸ²: ஸ²பத²ம்’ குர்வ்வந் வாக்யமேதத் புராவத³த்| ஸர்வ்வோ ஜந: ஸமீபே மே ஜாநுபாதம்’ கரிஷ்யதி| ஜிஹ்வைகைகா ததே²ஸ²ஸ்ய நிக்⁴நத்வம்’ ஸ்வீகரிஷ்யதி|
12 Così adunque ciascun di noi renderà ragion di sè stesso a Dio.
அதஏவ ஈஸ்²வரஸமீபே(அ)ஸ்மாகம் ஏகைகஜநேந நிஜா கதா² கத²யிதவ்யா|
13 PERCIÒ, non giudichiamo più gli uni gli altri; ma più tosto giudicate questo, di non porre intoppo, o scandalo al fratello.
இத்த²ம்’ ஸதி வயம் அத்³யாரப்⁴ய பரஸ்பரம்’ ந தூ³ஷயந்த: ஸ்வப்⁴ராது ர்விக்⁴நோ வ்யாகா⁴தோ வா யந்ந ஜாயேத தாத்³ரு’ஸீ²மீஹாம்’ குர்ம்மஹே|
14 Io so, e son persuaso nel Signor Gesù, che niuna cosa per sè stessa è immonda; ma, a chi stima alcuna cosa essere immonda, ad esso [è] immonda.
கிமபி வஸ்து ஸ்வபா⁴வதோ நாஸு²சி ப⁴வதீத்யஹம்’ ஜாநே ததா² ப்ரபு⁴நா யீஸு²க்²ரீஷ்டேநாபி நிஸ்²சிதம்’ ஜாநே, கிந்து யோ ஜநோ யத்³ த்³ரவ்யம் அபவித்ரம்’ ஜாநீதே தஸ்ய க்ரு’தே தத்³ அபவித்ரம் ஆஸ்தே|
15 Ma, se il tuo fratello è contristato per lo cibo, tu non cammini più secondo carità; non far, col tuo cibo, perir colui per cui Cristo è morto.
அதஏவ தவ ப⁴க்ஷ்யத்³ரவ்யேண தவ ப்⁴ராதா ஸோ²காந்விதோ ப⁴வதி தர்ஹி த்வம்’ ப்⁴ராதரம்’ ப்ரதி ப்ரேம்நா நாசரஸி| க்²ரீஷ்டோ யஸ்ய க்ரு’தே ஸ்வப்ராணாந் வ்யயிதவாந் த்வம்’ நிஜேந ப⁴க்ஷ்யத்³ரவ்யேண தம்’ ந நாஸ²ய|
16 Il vostro bene adunque non sia bestemmiato.
அபரம்’ யுஷ்மாகம் உத்தமம்’ கர்ம்ம நிந்தி³தம்’ ந ப⁴வது|
17 Perciocchè il regno di Dio non è vivanda, nè bevanda; ma giustizia, e pace, e letizia nello Spirito Santo.
ப⁴க்ஷ்யம்’ பேயஞ்சேஸ்²வரராஜ்யஸ்ய ஸாரோ நஹி, கிந்து புண்யம்’ ஸா²ந்திஸ்²ச பவித்ரேணாத்மநா ஜாத ஆநந்த³ஸ்²ச|
18 Perciocchè, chi in queste cose serve a Cristo [è] grato a Dio, ed approvato dagli uomini.
ஏதை ர்யோ ஜந: க்²ரீஷ்டம்’ ஸேவதே, ஸ ஏவேஸ்²வரஸ்ய துஷ்டிகரோ மநுஷ்யைஸ்²ச ஸுக்²யாத: |
19 Procacciamo adunque le cose [che son] della pace, e della scambievole edificazione.
அதஏவ யேநாஸ்மாகம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ பரஸ்பரம் ஐக்யம்’ நிஷ்டா² ச ஜாயதே ததே³வாஸ்மாபி⁴ ர்யதிதவ்யம்’|
20 Non disfar l'opera di Dio per la vivanda; ben [sono] tutte le cose pure; ma [vi è] male per l'uomo che mangia con intoppo.
ப⁴க்ஷ்யார்த²ம் ஈஸ்²வரஸ்ய கர்ம்மணோ ஹாநிம்’ மா ஜநயத; ஸர்வ்வம்’ வஸ்து பவித்ரமிதி ஸத்யம்’ ததா²பி யோ ஜநோ யத்³ பு⁴க்த்வா விக்⁴நம்’ லப⁴தே தத³ர்த²ம்’ தத்³ ப⁴த்³ரம்’ நஹி|
21 [Egli è] bene non mangiar carne, e non ber vino, e non [far] cosa alcuna, nella quale il tuo fratello s'intoppa, o è scandalezzato, o è debole.
தவ மாம்’ஸப⁴க்ஷணஸுராபாநாதி³பி⁴: க்ரியாபி⁴ ர்யதி³ தவ ப்⁴ராது: பாத³ஸ்க²லநம்’ விக்⁴நோ வா சாஞ்சல்யம்’ வா ஜாயதே தர்ஹி தத்³போ⁴ஜநபாநயோஸ்த்யாகோ³ ப⁴த்³ர: |
22 Tu, hai tu fede? abbila in te stesso, davanti a Dio; beato chi non condanna sè stesso in ciò ch'egli discerne.
யதி³ தவ ப்ரத்யயஸ்திஷ்ட²தி தர்ஹீஸ்²வரஸ்ய கோ³சரே ஸ்வாந்தரே தம்’ கோ³பய; யோ ஜந: ஸ்வமதேந ஸ்வம்’ தோ³ஷிணம்’ ந கரோதி ஸ ஏவ த⁴ந்ய: |
23 Ma colui che sta in dubbio, se mangia, è condannato; perciocchè non [mangia] con fede; or tutto ciò che non [è] di fede è peccato.
கிந்து ய: கஸ்²சித் ஸம்’ஸ²ய்ய பு⁴ங்க்தே(அ)ர்தா²த் ந ப்ரதீத்ய பு⁴ங்க்தே, ஸ ஏவாவஸ்²யம்’ த³ண்டா³ர்ஹோ ப⁴விஷ்யதி, யதோ யத் ப்ரத்யயஜம்’ நஹி ததே³வ பாபமயம்’ ப⁴வதி|
