Romani 14
1 OR accogliete quel che è debole in fede; [ma] non già a quistioni di dispute.
ಯೋ ಜನೋಽದೃಢವಿಶ್ವಾಸಸ್ತಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸಙ್ಗಿನಂ ಕುರುತ ಕಿನ್ತು ಸನ್ದೇಹವಿಚಾರಾರ್ಥಂ ನಹಿ|
2 L'uno crede di [poter] mangiar d'ogni cosa; ma l' [altro, che è] debole, mangia dell'erbe.
ಯತೋ ನಿಷಿದ್ಧಂ ಕಿಮಪಿ ಖಾದ್ಯದ್ರವ್ಯಂ ನಾಸ್ತಿ, ಕಸ್ಯಚಿಜ್ಜನಸ್ಯ ಪ್ರತ್ಯಯ ಏತಾದೃಶೋ ವಿದ್ಯತೇ ಕಿನ್ತ್ವದೃಢವಿಶ್ವಾಸಃ ಕಶ್ಚಿದಪರೋ ಜನಃ ಕೇವಲಂ ಶಾಕಂ ಭುಙ್ಕ್ತಂ|
3 Colui che mangia non isprezzi colui che non mangia, e colui che non mangia non giudichi colui che mangia; poichè Iddio l'ha preso a sè.
ತರ್ಹಿ ಯೋ ಜನಃ ಸಾಧಾರಣಂ ದ್ರವ್ಯಂ ಭುಙ್ಕ್ತೇ ಸ ವಿಶೇಷದ್ರವ್ಯಭೋಕ್ತಾರಂ ನಾವಜಾನೀಯಾತ್ ತಥಾ ವಿಶೇಷದ್ರವ್ಯಭೋಕ್ತಾಪಿ ಸಾಧಾರಣದ್ರವ್ಯಭೋಕ್ತಾರಂ ದೋಷಿಣಂ ನ ಕುರ್ಯ್ಯಾತ್, ಯಸ್ಮಾದ್ ಈಶ್ವರಸ್ತಮ್ ಅಗೃಹ್ಲಾತ್|
4 Chi sei tu, che giudichi il famiglio altrui? egli sta ritto, o cade, al suo proprio Signore, ma sarà raffermato, perciocchè Iddio è potente da raffermarlo.
ಹೇ ಪರದಾಸಸ್ಯ ದೂಷಯಿತಸ್ತ್ವಂ ಕಃ? ನಿಜಪ್ರಭೋಃ ಸಮೀಪೇ ತೇನ ಪದಸ್ಥೇನ ಪದಚ್ಯುತೇನ ವಾ ಭವಿತವ್ಯಂ ಸ ಚ ಪದಸ್ಥ ಏವ ಭವಿಷ್ಯತಿ ಯತ ಈಶ್ವರಸ್ತಂ ಪದಸ್ಥಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ|
5 L'uno stima un giorno più che l'altro; e l'altro stima tutti i giorni [pari]; ciascuno sia appieno accertato nella sua mente.
ಅಪರಞ್ಚ ಕಶ್ಚಿಜ್ಜನೋ ದಿನಾದ್ ದಿನಂ ವಿಶೇಷಂ ಮನ್ಯತೇ ಕಶ್ಚಿತ್ತು ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ದಿನಾನಿ ಸಮಾನಾನಿ ಮನ್ಯತೇ, ಏಕೈಕೋ ಜನಃ ಸ್ವೀಯಮನಸಿ ವಿವಿಚ್ಯ ನಿಶ್ಚಿನೋತು|
6 Chi ha divozione al giorno [ve] l'ha al Signore; e chi non ha alcuna divozione al giorno non [ve] l'ha al Signore. E chi mangia, mangia al Signore; perciocchè egli rende grazie a Dio; e chi non mangia non mangia al Signore, e pur rende grazie a Dio.
ಯೋ ಜನಃ ಕಿಞ್ಚನ ದಿನಂ ವಿಶೇಷಂ ಮನ್ಯತೇ ಸ ಪ್ರಭುಭಕ್ತ್ಯಾ ತನ್ ಮನ್ಯತೇ, ಯಶ್ಚ ಜನಃ ಕಿಮಪಿ ದಿನಂ ವಿಶೇಷಂ ನ ಮನ್ಯತೇ ಸೋಽಪಿ ಪ್ರಭುಭಕ್ತ್ಯಾ ತನ್ನ ಮನ್ಯತೇ; ಅಪರಞ್ಚ ಯಃ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ಭಕ್ಷ್ಯದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಭುಙ್ಕ್ತೇ ಸ ಪ್ರಭುಭಕ್ತಯಾ ತಾನಿ ಭುಙ್ಕ್ತೇ ಯತಃ ಸ ಈಶ್ವರಂ ಧನ್ಯಂ ವಕ್ತಿ, ಯಶ್ಚ ನ ಭುಙ್ಕ್ತೇ ಸೋಽಪಿ ಪ್ರಭುಭಕ್ತ್ಯೈವ ನ ಭುಞ್ಜಾನ ಈಶ್ವರಂ ಧನ್ಯಂ ಬ್ರೂತೇ|
7 Poichè niun di noi vive a sè stesso, nè muore a sè stesso.
ಅಪರಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಕಶ್ಚಿತ್ ನಿಜನಿಮಿತ್ತಂ ಪ್ರಾಣಾನ್ ಧಾರಯತಿ ನಿಜನಿಮಿತ್ತಂ ಮ್ರಿಯತೇ ವಾ ತನ್ನ;
8 Perciocchè, se pur viviamo, viviamo al Signore; e se moriamo, moriamo al Signore; dunque, o che viviamo, o che moriamo, siamo del Signore.
ಕಿನ್ತು ಯದಿ ವಯಂ ಪ್ರಾಣಾನ್ ಧಾರಯಾಮಸ್ತರ್ಹಿ ಪ್ರಭುನಿಮಿತ್ತಂ ಧಾರಯಾಮಃ, ಯದಿ ಚ ಪ್ರಾಣಾನ್ ತ್ಯಜಾಮಸ್ತರ್ಹ್ಯಪಿ ಪ್ರಭುನಿಮಿತ್ತಂ ತ್ಯಜಾಮಃ, ಅತಏವ ಜೀವನೇ ಮರಣೇ ವಾ ವಯಂ ಪ್ರಭೋರೇವಾಸ್ಮಹೇ|
9 Imperocchè a questo [fine] Cristo è morto, e risuscitato, e tornato a vita, acciocchè egli signoreggi e sopra i morti, e sopra e vivi.
ಯತೋ ಜೀವನ್ತೋ ಮೃತಾಶ್ಚೇತ್ಯುಭಯೇಷಾಂ ಲೋಕಾನಾಂ ಪ್ರಭುತ್ವಪ್ರಾಪ್ತ್ಯರ್ಥಂ ಖ್ರೀಷ್ಟೋ ಮೃತ ಉತ್ಥಿತಃ ಪುನರ್ಜೀವಿತಶ್ಚ|
10 Or tu, perchè giudichi il tuo fratello? ovvero tu ancora, perchè sprezzi il tuo fratello? poichè tutti abbiamo a comparire davanti al tribunal di Cristo.
ಕಿನ್ತು ತ್ವಂ ನಿಜಂ ಭ್ರಾತರಂ ಕುತೋ ದೂಷಯಸಿ? ತಥಾ ತ್ವಂ ನಿಜಂ ಭ್ರಾತರಂ ಕುತಸ್ತುಚ್ಛಂ ಜಾನಾಸಿ? ಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ವಿಚಾರಸಿಂಹಾಸನಸ್ಯ ಸಮ್ಮುಖೇ ಸರ್ವ್ವೈರಸ್ಮಾಭಿರುಪಸ್ಥಾತವ್ಯಂ;
11 Perciocchè egli è scritto: [Come] io vivo, dice il Signore, ogni ginocchio si piegherà davanti a me, ed ogni lingua darà gloria a Dio.
ಯಾದೃಶಂ ಲಿಖಿತಮ್ ಆಸ್ತೇ, ಪರೇಶಃ ಶಪಥಂ ಕುರ್ವ್ವನ್ ವಾಕ್ಯಮೇತತ್ ಪುರಾವದತ್| ಸರ್ವ್ವೋ ಜನಃ ಸಮೀಪೇ ಮೇ ಜಾನುಪಾತಂ ಕರಿಷ್ಯತಿ| ಜಿಹ್ವೈಕೈಕಾ ತಥೇಶಸ್ಯ ನಿಘ್ನತ್ವಂ ಸ್ವೀಕರಿಷ್ಯತಿ|
12 Così adunque ciascun di noi renderà ragion di sè stesso a Dio.
ಅತಏವ ಈಶ್ವರಸಮೀಪೇಽಸ್ಮಾಕಮ್ ಏಕೈಕಜನೇನ ನಿಜಾ ಕಥಾ ಕಥಯಿತವ್ಯಾ|
13 PERCIÒ, non giudichiamo più gli uni gli altri; ma più tosto giudicate questo, di non porre intoppo, o scandalo al fratello.
ಇತ್ಥಂ ಸತಿ ವಯಮ್ ಅದ್ಯಾರಭ್ಯ ಪರಸ್ಪರಂ ನ ದೂಷಯನ್ತಃ ಸ್ವಭ್ರಾತು ರ್ವಿಘ್ನೋ ವ್ಯಾಘಾತೋ ವಾ ಯನ್ನ ಜಾಯೇತ ತಾದೃಶೀಮೀಹಾಂ ಕುರ್ಮ್ಮಹೇ|
14 Io so, e son persuaso nel Signor Gesù, che niuna cosa per sè stessa è immonda; ma, a chi stima alcuna cosa essere immonda, ad esso [è] immonda.
ಕಿಮಪಿ ವಸ್ತು ಸ್ವಭಾವತೋ ನಾಶುಚಿ ಭವತೀತ್ಯಹಂ ಜಾನೇ ತಥಾ ಪ್ರಭುನಾ ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟೇನಾಪಿ ನಿಶ್ಚಿತಂ ಜಾನೇ, ಕಿನ್ತು ಯೋ ಜನೋ ಯದ್ ದ್ರವ್ಯಮ್ ಅಪವಿತ್ರಂ ಜಾನೀತೇ ತಸ್ಯ ಕೃತೇ ತದ್ ಅಪವಿತ್ರಮ್ ಆಸ್ತೇ|
15 Ma, se il tuo fratello è contristato per lo cibo, tu non cammini più secondo carità; non far, col tuo cibo, perir colui per cui Cristo è morto.
ಅತಏವ ತವ ಭಕ್ಷ್ಯದ್ರವ್ಯೇಣ ತವ ಭ್ರಾತಾ ಶೋಕಾನ್ವಿತೋ ಭವತಿ ತರ್ಹಿ ತ್ವಂ ಭ್ರಾತರಂ ಪ್ರತಿ ಪ್ರೇಮ್ನಾ ನಾಚರಸಿ| ಖ್ರೀಷ್ಟೋ ಯಸ್ಯ ಕೃತೇ ಸ್ವಪ್ರಾಣಾನ್ ವ್ಯಯಿತವಾನ್ ತ್ವಂ ನಿಜೇನ ಭಕ್ಷ್ಯದ್ರವ್ಯೇಣ ತಂ ನ ನಾಶಯ|
16 Il vostro bene adunque non sia bestemmiato.
ಅಪರಂ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಉತ್ತಮಂ ಕರ್ಮ್ಮ ನಿನ್ದಿತಂ ನ ಭವತು|
17 Perciocchè il regno di Dio non è vivanda, nè bevanda; ma giustizia, e pace, e letizia nello Spirito Santo.
ಭಕ್ಷ್ಯಂ ಪೇಯಞ್ಚೇಶ್ವರರಾಜ್ಯಸ್ಯ ಸಾರೋ ನಹಿ, ಕಿನ್ತು ಪುಣ್ಯಂ ಶಾನ್ತಿಶ್ಚ ಪವಿತ್ರೇಣಾತ್ಮನಾ ಜಾತ ಆನನ್ದಶ್ಚ|
18 Perciocchè, chi in queste cose serve a Cristo [è] grato a Dio, ed approvato dagli uomini.
ಏತೈ ರ್ಯೋ ಜನಃ ಖ್ರೀಷ್ಟಂ ಸೇವತೇ, ಸ ಏವೇಶ್ವರಸ್ಯ ತುಷ್ಟಿಕರೋ ಮನುಷ್ಯೈಶ್ಚ ಸುಖ್ಯಾತಃ|
19 Procacciamo adunque le cose [che son] della pace, e della scambievole edificazione.
ಅತಏವ ಯೇನಾಸ್ಮಾಕಂ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಪರಸ್ಪರಮ್ ಐಕ್ಯಂ ನಿಷ್ಠಾ ಚ ಜಾಯತೇ ತದೇವಾಸ್ಮಾಭಿ ರ್ಯತಿತವ್ಯಂ|
20 Non disfar l'opera di Dio per la vivanda; ben [sono] tutte le cose pure; ma [vi è] male per l'uomo che mangia con intoppo.
ಭಕ್ಷ್ಯಾರ್ಥಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮಣೋ ಹಾನಿಂ ಮಾ ಜನಯತ; ಸರ್ವ್ವಂ ವಸ್ತು ಪವಿತ್ರಮಿತಿ ಸತ್ಯಂ ತಥಾಪಿ ಯೋ ಜನೋ ಯದ್ ಭುಕ್ತ್ವಾ ವಿಘ್ನಂ ಲಭತೇ ತದರ್ಥಂ ತದ್ ಭದ್ರಂ ನಹಿ|
21 [Egli è] bene non mangiar carne, e non ber vino, e non [far] cosa alcuna, nella quale il tuo fratello s'intoppa, o è scandalezzato, o è debole.
ತವ ಮಾಂಸಭಕ್ಷಣಸುರಾಪಾನಾದಿಭಿಃ ಕ್ರಿಯಾಭಿ ರ್ಯದಿ ತವ ಭ್ರಾತುಃ ಪಾದಸ್ಖಲನಂ ವಿಘ್ನೋ ವಾ ಚಾಞ್ಚಲ್ಯಂ ವಾ ಜಾಯತೇ ತರ್ಹಿ ತದ್ಭೋಜನಪಾನಯೋಸ್ತ್ಯಾಗೋ ಭದ್ರಃ|
22 Tu, hai tu fede? abbila in te stesso, davanti a Dio; beato chi non condanna sè stesso in ciò ch'egli discerne.
ಯದಿ ತವ ಪ್ರತ್ಯಯಸ್ತಿಷ್ಠತಿ ತರ್ಹೀಶ್ವರಸ್ಯ ಗೋಚರೇ ಸ್ವಾನ್ತರೇ ತಂ ಗೋಪಯ; ಯೋ ಜನಃ ಸ್ವಮತೇನ ಸ್ವಂ ದೋಷಿಣಂ ನ ಕರೋತಿ ಸ ಏವ ಧನ್ಯಃ|
23 Ma colui che sta in dubbio, se mangia, è condannato; perciocchè non [mangia] con fede; or tutto ciò che non [è] di fede è peccato.
ಕಿನ್ತು ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸಂಶಯ್ಯ ಭುಙ್ಕ್ತೇಽರ್ಥಾತ್ ನ ಪ್ರತೀತ್ಯ ಭುಙ್ಕ್ತೇ, ಸ ಏವಾವಶ್ಯಂ ದಣ್ಡಾರ್ಹೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ಯತೋ ಯತ್ ಪ್ರತ್ಯಯಜಂ ನಹಿ ತದೇವ ಪಾಪಮಯಂ ಭವತಿ|
