Apocalisse 5

1 POI io vidi nella man destra di colui che sedeva in sul trono un libro scritto dentro e di fuori, suggellato con sette suggelli.

அநந்தரம்’ தஸ்ய ஸிஹாஸநோபவிஷ்டஜநஸ்ய த³க்ஷிணஸ்தே (அ)ந்த ர்ப³ஹிஸ்²ச லிகி²தம்’ பத்ரமேகம்’ மயா த்³ரு’ஷ்டம்’ தத் ஸப்தமுத்³ராபி⁴ரங்கிதம்’|

2 E vidi un possente angelo, che bandiva con gran voce: Chi è degno di aprire il libro, e di sciorre i suoi suggelli?

தத்பஸ்²சாத்³ ஏகோ ப³லவாந் தூ³தோ த்³ரு’ஷ்ட​: ஸ உச்சை​: ஸ்வரேண வாசமிமாம்’ கோ⁴ஷயதி க​: பத்ரமேதத்³ விவரீதும்’ தம்முத்³ரா மோசயிதுஞ்சார்ஹதி?

3 E niuno, nè in cielo, nè sopra la terra, nè di sotto alla terra, poteva aprire il libro, nè riguardarlo.

கிந்து ஸ்வர்க³மர்த்த்யபாதாலேஷு தத் பத்ரம்’ விவரீதும்’ நிரீக்ஷிதுஞ்ச கஸ்யாபி ஸாமர்த்²யம்’ நாப⁴வத்|

4 Ed io piangeva forte, perciocchè niuno era stato trovato degno di aprire, e di leggere il libro; e non pur di riguardarlo.

அதோ யஸ்தத் பத்ரம்’ விவரீதும்’ நிரீக்ஷிதுஞ்சார்ஹதி தாத்³ரு’ஸ²ஜநஸ்யாபா⁴வாத்³ அஹம்’ ப³ஹு ரோதி³தவாந்|

5 E uno de' vecchi mi disse: Non piangere; ecco il Leone, che [è] della tribù di Giuda, la Radice di Davide, ha vinto, per aprire il libro, e sciorre i suoi sette suggelli.

கிந்து தேஷாம்’ ப்ராசீநாநாம் ஏகோ ஜநோ மாமவத³த் மா ரோதீ³​: பஸ்²ய யோ யிஹூதா³வம்’ஸீ²ய​: ஸிம்’ஹோ தா³யூதோ³ மூலஸ்வரூபஸ்²சாஸ்தி ஸ பத்ரஸ்ய தஸ்ய ஸப்தமுத்³ராணாஞ்ச மோசநாய ப்ரமூதவாந்|

6 Poi io vidi, ed ecco, in mezzo del trono, e de' quattro animali, e in mezzo dei vecchi, un Agnello che stava in piè, che pareva essere stato ucciso, il quale avea sette corna, e sette occhi, che sono i sette spiriti di Dio, mandati per tutta la terra.

அபரம்’ ஸிம்’ஹாஸநஸ்ய சதுர்ணாம்’ ப்ராணிநாம்’ ப்ராசீநவர்க³ஸ்ய ச மத்⁴ய ஏகோ மேஷஸா²வகோ மயா த்³ரு’ஷ்ட​: ஸ சே²தி³த இவ தஸ்ய ஸப்தஸ்²ரு’ங்கா³ணி ஸப்தலோசநாநி ச ஸந்தி தாநி க்ரு’த்ஸ்நாம்’ ப்ரு’தி²வீம்’ ப்ரேஷிதா ஈஸ்²வரஸ்ய ஸப்தாத்மாந​: |

7 Ed esso venne, e prese il libro dalla man destra di colui che sedeva in sul trono.

ஸ உபாக³த்ய தஸ்ய ஸிம்’ஹாஸநோபவிஷ்டஜநஸ்ய த³க்ஷிணகராத் தத் பத்ரம்’ க்³ரு’ஹீதவாந்|

8 E quando egli ebbe preso il libro, i quattro animali, e i ventiquattro vecchi, si gettarono giù davanti all'Agnello, avendo ciascuno delle cetere, e delle coppe piene di profumi, che sono le orazioni de' santi.

பத்ரே க்³ரு’ஹீதே சத்வார​: ப்ராணிநஸ்²சதுர்விம்ம்’’ஸ²திப்ராசீநாஸ்²ச தஸ்ய மேஷஸா²வகஸ்யாந்திகே ப்ரணிபதந்தி தேஷாம் ஏகைகஸ்ய கரயோ ர்வீணாம்’ ஸுக³ந்தி⁴த்³ரவ்யை​: பரிபூர்ணம்’ ஸ்வர்ணமயபாத்ரஞ்ச திஷ்ட²தி தாநி பவித்ரலோகாநாம்’ ப்ரார்த²நாஸ்வரூபாணி|

9 E cantavano un nuovo cantico, dicendo: Tu sei degno di ricevere il libro, e d'aprire i suoi suggelli perciocchè tu sei stato ucciso, e col tuo sangue ci hai comperati a Dio, d' ogni tribù, e lingua, e popolo, e nazione;

அபரம்’ தே நூதநமேகம்’ கீ³தமகா³யந், யதா², க்³ரஹீதும்’ பத்ரிகாம்’ தஸ்ய முத்³ரா மோசயிதும்’ ததா²| த்வமேவார்ஹஸி யஸ்மாத் த்வம்’ ப³லிவத் சே²த³நம்’ க³த​: | ஸர்வ்வாப்⁴யோ ஜாதிபா⁴ஷாப்⁴ய​: ஸர்வ்வஸ்மாத்³ வம்’ஸ²தே³ஸ²த​: | ஈஸ்²வரஸ்ய க்ரு’தே (அ)ஸ்மாந் த்வம்’ ஸ்வீயரக்தேந க்ரீதவாந்|

10 e ci hai fatti re, e sacerdoti all'Iddio nostro; e noi regneremo sopra la terra.

அஸ்மதீ³ஸ்²வரபக்ஷே (அ)ஸ்மாந் ந்ரு’பதீந் யாஜகாநபி| க்ரு’தவாம்’ஸ்தேந ராஜத்வம்’ கரிஷ்யாமோ மஹீதலே||

11 Ed io riguardai, e udii la voce di molti angeli intorno al trono, ed agli animali, ed ai vecchi; e il numero loro era di migliaia di migliaia, e di decine di migliaia di decine di migliaia;

அபரம்’ நிரீக்ஷமாணேந மயா ஸிம்’ஹாஸநஸ்ய ப்ராணிசதுஷ்டயஸ்ய ப்ராசீநவர்க³ஸ்ய ச பரிதோ ப³ஹூநாம்’ தூ³தாநாம்’ ரவ​: ஸ்²ருத​: , தேஷாம்’ ஸம்’க்²யா அயுதாயுதாநி ஸஹஸ்ரஸஹஸ்த்ராணி ச|

12 che dicevano con gran voce: Degno è l'Agnello, che è stato ucciso, di ricever la potenza, e le ricchezze, e la sapienza, e la forza, e l'onore, e la gloria, e la benedizione.

தைருச்சைரித³ம் உக்தம்’, பராக்ரமம்’ த⁴நம்’ ஜ்ஞாநம்’ ஸ²க்திம்’ கௌ³ரவமாத³ரம்’| ப்ரஸ²ம்’ஸாஞ்சார்ஹதி ப்ராப்தும்’ சே²தி³தோ மேஷஸா²வக​: ||

13 Io udii ancora ogni creatura che è nel cielo, e sopra la terra, e di sotto alla terra; e quelle che son nel mare, e tutte le cose che sono in essi, che dicevano: A colui che siede in sul trono, ed all'Agnello, [sia] la benedizione, e l'onore, e la gloria, e la forza, ne' secoli de' secoli. (aiōn g165)

அபரம்’ ஸ்வர்க³மர்த்த்யபாதாலஸாக³ரேஷு யாநி வித்³யந்தே தேஷாம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸ்ரு’ஷ்டவஸ்தூநாம்’ வாகி³யம்’ மயா ஸ்²ருதா, ப்ரஸ²ம்’ஸாம்’ கௌ³ரவம்’ ஸௌ²ர்ய்யம் ஆதி⁴பத்யம்’ ஸநாதநம்’| ஸிம்’ஹஸநோபவிஷ்டஸ்²ச மேஷவத்ஸஸ்²ச க³ச்ச²தாம்’| (aiōn g165)

14 E i quattro animali dicevano: Amen! e i ventiquattro vecchi si gettarono giù, e adorarono colui che vive ne' secoli dei secoli.

அபரம்’ தே சத்வார​: ப்ராணிந​: கதி²தவந்தஸ்ததா²ஸ்து, ததஸ்²சதுர்விம்’ஸ²திப்ராசீநா அபி ப்ரணிபத்ய தம் அநந்தகாலஜீவிநம்’ ப்ராணமந்|