Apocalisse 16

1 Ed io udii una gran voce dal tempio, che diceva a' sette angeli; Andate, versate nella terra le coppe dell'ira di Dio.

И слышах глас велий от храма глаголющь седмим Ангелом: идите и излийте седмь фиал ярости Божия на землю.

2 E il primo andò, e versò la sua coppa in su la terra; e venne un'ulcera maligna, e dolorosa, agli uomini che aveano il marchio della bestia, ed a quelli che adoravano la sua immagine.

И иде первый Ангел и излия фиал свой на землю: и бысть гной зол и лют на человецех имущих начертание зверино и кланяющихся иконе его.

3 Poi, il secondo angelo versò la sua coppa nel mare; ed esso divenne sangue, come di corpo morto; ed ogni anima vivente morì nel mare.

И вторый Ангел излия фиал свой в море: и бысть кровь яко мертвеца, и всяка душа жива умре в мори.

4 Poi, il terzo angelo versò la sua coppa ne' fiumi, e nelle fonti dell'acque; e divennero sangue.

И третий Ангел излия фиал свой на реки и на источники водныя: и бысть кровь.

5 Ed io udii l'angelo delle acque, che diceva: Tu sei giusto, o Signore, che sei, e che eri, [che sei] il Santo, d'aver fatti questi giudicii.

И слышах Ангела воднаго глаголюща: праведен еси, Господи, сый и Иже бе, и преподобн, яко сия судил еси:

6 Poichè essi hanno sparso il sangue de' santi, e de' profeti, tu hai loro altresì dato a bere del sangue; perciocchè ben [ne] son degni.

зане кровь святых и пророк излияша, и кровь им дал еси пити: достойни бо суть.

7 Ed io ne udii un altro, dal lato dell'altare, che diceva: Sì certo, Signore Iddio onnipotente, i tuoi giudicii [son] veraci, e giusti.

И слышах другаго от олтаря глаголюща: ей, Господи Боже Вседержителю, истинни и прави суди Твои.

8 Poi, il quarto angelo versò la sua coppa sopra il sole; e gli fu dato d'ardere gli uomini con fuoco.

И четвертый Ангел излия фиал свой на солнце: и дано бысть ему опаляти человеки огнем.

9 E gli uomini furono arsi di grande arsura; e bestemmiarono il nome di Dio, che ha la podestà sopra queste piaghe; e non si ravvidero, per dargli gloria.

И опалишася человецы зноем великим, и хулиша имя Божие, иже имать область на язвах сих, и не покаяшася дати Ему славы.

10 Poi, il quinto angelo versò la sua coppa in sul trono della bestia; e il suo regno divenne tenebroso, e [gli uomini] si mordevano le lingue per l'affanno;

И пятый Ангел излия фиал свой на престол зверин: и бысть царство его омрачено, и жваху языки своя от болезни,

11 e bestemmiarono l'Iddio del cielo, per i lor travagli, e per le loro ulcere; e non si ravvidero delle loro opere.

и хулиша Бога небеснаго от болезни и от язв своих, и не покаяшася от дел своих.

12 Poi, il sesto angelo versò la sua coppa in sul gran fiume Eufrate, e l'acqua di esso fu asciutta; acciocchè fosse apparecchiata la via dei re, che [vengono] dal sol levante.

И шестый Ангел излия фиал свой на реку велику Евфрат: и изсяче вода ея, да уготовится путь царем сущым от восток солнечных.

13 Ed io vidi [uscir] della bocca del dragone, e della bocca della bestia, e della bocca del falso profeta, tre spiriti immondi, a guisa di rane;

И видех из уст змия и из уст зверя и из уст лжаго пророка духи три нечистыя, яко жабы исходящыя:

14 perciocchè sono spiriti di demoni, i quali fan segni, ed escon fuori ai re di tutto il mondo, per raunarli alla battaglia di quel gran giorno dell'Iddio onnipotente.

суть бо дуси демонстии творяще знамения, иже исходят к царем всея вселенныя, собрати я на брань в день той великий Бога Вседержителя.

15 (Ecco, io vengo come un ladrone; beato chi veglia, e guarda i suoi vestimenti, acciocchè non cammini nudo, e non si veggano le sue vergogne).

Се, гряду яко тать: блажен бдяй и блюдый ризы своя, да не наг ходит и узрят срамоту его.

16 Ed essi li raunarono in un luogo, detto in Ebreo Armagheddon.

И собра их на место нарицаемое еврейски Армагеддон.

17 Poi, il settimo angelo versò la sua coppa nell'aria; e una gran voce uscì dal tempio del cielo, dal trono, dicendo: È fatto.

И седмый Ангел излия фиал свой на воздух: и изыде глас велий от храма небесе от престола, глаголя: бысть.

18 E si fecero folgori, e tuoni, e suoni, e gran tremoto; tale che non ne fu giammai un simile, [nè] un così grande, da che gli uomini sono stati sopra la terra.

И быша блистания и громи и гласи, и бысть трус велик, яков николиже бысть, отнележе быша человецы на земли, толик трус, тако велий.

19 E la gran città fu [divisa] in tre parti, e le città delle genti caddero; Dio si ricordò della gran Babilonia, per darle il calice dell'indegnazione della sua ira.

И бысть град велик в три части, и гради язычестии падоша, и Вавилон великий помяновен бысть пред Богом, дати ему чашу вина ярости гнева Своего.

20 Ed ogni isola fuggì, e i monti non furon trovati.

И всяк остров бежа, и горы не обретошася:

21 E cadde dal cielo, in su gli uomini, una gragnuola grossa come del peso d'un talento; e gli uomini bestemmiarono Iddio per la piaga della gragnuola; perciocchè la piaga d'essa era grandissima.

и град велик, яко талантес, сниде с небесе на человеки: и хулиша человецы Бога от язвы градныя, яко велия есть язва его зело.