Apocalisse 16

1 Ed io udii una gran voce dal tempio, che diceva a' sette angeli; Andate, versate nella terra le coppe dell'ira di Dio.

තතඃ පරං මන්දිරාත් තාන් සප්තදූතාන් සම්භාෂමාණ ඒෂ මහාරවෝ මයාශ්‍රාවි, යූයං ගත්වා තේභ්‍යඃ සප්තකංසේභ්‍ය ඊශ්වරස්‍ය ක්‍රෝධං පෘථිව්‍යාං ස්‍රාවයත|

2 E il primo andò, e versò la sua coppa in su la terra; e venne un'ulcera maligna, e dolorosa, agli uomini che aveano il marchio della bestia, ed a quelli che adoravano la sua immagine.

තතඃ ප්‍රථමෝ දූතෝ ගත්වා ස්වකංසේ යද්‍යද් අවිද්‍යත තත් පෘථිව්‍යාම් අස්‍රාවයත් තස්මාත් පශෝඃ කලඞ්කධාරිණාං තත්ප්‍රතිමාපූජකානාං මානවානාං ශරීරේෂු ව්‍යථාජනකා දුෂ්ටව්‍රණා අභවන්|

3 Poi, il secondo angelo versò la sua coppa nel mare; ed esso divenne sangue, come di corpo morto; ed ogni anima vivente morì nel mare.

තතඃ පරං ද්විතීයෝ දූතඃ ස්වකංසේ යද්‍යද් අවිද්‍යත තත් සමුද්‍රේ (අ)ස්‍රාවයත් තේන ස කුණපස්ථශෝණිතරූප්‍යභවත් සමුද්‍රේ ස්ථිතාශ්ච සර්ව්වේ ප්‍රාණිනෝ මෘත්‍යුං ගතාඃ|

4 Poi, il terzo angelo versò la sua coppa ne' fiumi, e nelle fonti dell'acque; e divennero sangue.

අපරං තෘතීයෝ දූතඃ ස්වකංසේ යද්‍යද් අවිද්‍යත තත් සර්ව්වං නදීෂු ජලප්‍රස්‍රවණේෂු චාස්‍රාවයත් තතස්තානි රක්තමයාන්‍යභවන්| අපරං තෝයානාම් අධිපස්‍ය දූතස්‍ය වාගියං මයා ශ්‍රුතා|

5 Ed io udii l'angelo delle acque, che diceva: Tu sei giusto, o Signore, che sei, e che eri, [che sei] il Santo, d'aver fatti questi giudicii.

වර්ත්තමානශ්ච භූතශ්ච භවිෂ්‍යංශ්ච පරමේශ්වරඃ| ත්වමේව න්‍යාය්‍යකාරී යද් ඒතාදෘක් ත්වං ව්‍යචාරයඃ|

6 Poichè essi hanno sparso il sangue de' santi, e de' profeti, tu hai loro altresì dato a bere del sangue; perciocchè ben [ne] son degni.

භවිෂ්‍යද්වාදිසාධූනාං රක්තං තෛරේව පාතිතං| ශෝණිතං ත්වන්තු තේභ්‍යෝ (අ)දාස්තත්පානං තේෂු යුජ්‍යතේ||

7 Ed io ne udii un altro, dal lato dell'altare, che diceva: Sì certo, Signore Iddio onnipotente, i tuoi giudicii [son] veraci, e giusti.

අනන්තරං වේදීතෝ භාෂමාණස්‍ය කස්‍යචිද් අයං රවෝ මයා ශ්‍රුතඃ, හේ පරශ්වර සත්‍යං තත් හේ සර්ව්වශක්තිමන් ප්‍රභෝ| සත්‍යා න්‍යාය්‍යාශ්ච සර්ව්වා හි විචාරාඥාස්ත්වදීයකාඃ||

8 Poi, il quarto angelo versò la sua coppa sopra il sole; e gli fu dato d'ardere gli uomini con fuoco.

අනන්තරං චතුර්ථෝ දූතඃ ස්වකංසේ යද්‍යද් අවිද්‍යත තත් සර්ව්වං සූර‍්‍ය්‍යේ (අ)ස්‍රාවයත් තස්මෛ ච වහ්නිනා මානවාන් දග්ධුං සාමර්ථ්‍යම් අදායි|

9 E gli uomini furono arsi di grande arsura; e bestemmiarono il nome di Dio, che ha la podestà sopra queste piaghe; e non si ravvidero, per dargli gloria.

තේන මනුෂ්‍යා මහාතාපේන තාපිතාස්තේෂාං දණ්ඩානාම් ආධිපත්‍යවිශිෂ්ටස්‍යේශ්වරස්‍ය නාමානින්දන් තත්ප්‍රශංසාර්ථඤ්ච මනඃපරිවර්ත්තනං නාකුර්ව්වන්|

10 Poi, il quinto angelo versò la sua coppa in sul trono della bestia; e il suo regno divenne tenebroso, e [gli uomini] si mordevano le lingue per l'affanno;

තතඃ පරං පඤ්චමෝ දූතඃ ස්වකංසේ යද්‍යද් අවිද්‍යත තත් සර්ව්වං පශෝඃ සිංහාසනේ (අ)ස්‍රාවයත් තේන තස්‍ය රාෂ්ට්‍රං තිමිරාච්ඡන්නම් අභවත් ලෝකාශ්ච වේදනාකාරණාත් ස්වරසනා අදංදශ්‍යත|

11 e bestemmiarono l'Iddio del cielo, per i lor travagli, e per le loro ulcere; e non si ravvidero delle loro opere.

ස්වකීයව්‍යථාව්‍රණකාරණාච්ච ස්වර්ගස්ථම් අනින්දන් ස්වක්‍රියාභ්‍යශ්ච මනාංසි න පරාවර්ත්තයන්|

12 Poi, il sesto angelo versò la sua coppa in sul gran fiume Eufrate, e l'acqua di esso fu asciutta; acciocchè fosse apparecchiata la via dei re, che [vengono] dal sol levante.

තතඃ පරං ෂෂ්ඨෝ දූතඃ ස්වකංසේ යද්‍යද් අවිද්‍යත තත් සර්ව්වං ඵරාතාඛ්‍යෝ මහානදේ (අ)ස්‍රාවයත් තේන සූර‍්‍ය්‍යෝදයදිශ ආගමිෂ්‍යතාං රාඥාං මාර්ගසුගමාර්ථං තස්‍ය තෝයානි පර‍්‍ය්‍යශුෂ්‍යන්|

13 Ed io vidi [uscir] della bocca del dragone, e della bocca della bestia, e della bocca del falso profeta, tre spiriti immondi, a guisa di rane;

අනන්තරං නාගස්‍ය වදනාත් පශෝ ර්වදනාත් මිථ්‍යාභවිෂ්‍යද්වාදිනශ්ච වදනාත් නිර්ගච්ඡන්තස්ත්‍රයෝ (අ)ශුචය ආත්මානෝ මයා දෘෂ්ටාස්තේ මණ්ඩූකාකාරාඃ|

14 perciocchè sono spiriti di demoni, i quali fan segni, ed escon fuori ai re di tutto il mondo, per raunarli alla battaglia di quel gran giorno dell'Iddio onnipotente.

ත ආශ්චර‍්‍ය්‍යකර්ම්මකාරිණෝ භූතානාම් ආත්මානඃ සන්ති සර්ව්වශක්තිමත ඊශ්වරස්‍ය මහාදිනේ යේන යුද්ධේන භවිතව්‍යං තත්කෘතේ කෘත්ස්‍රජගතෝ රාඥාඃ සංග්‍රහීතුං තේෂාං සන්නිධිං නිර්ගච්ඡන්ති|

15 (Ecco, io vengo come un ladrone; beato chi veglia, e guarda i suoi vestimenti, acciocchè non cammini nudo, e non si veggano le sue vergogne).

අපරම් ඉබ්‍රිභාෂයා හර්ම්මගිද්දෝනාමකස්ථනේ තේ සඞ්ගෘහීතාඃ|

16 Ed essi li raunarono in un luogo, detto in Ebreo Armagheddon.

පශ්‍යාහං චෛරවද් ආගච්ඡාමි යෝ ජනඃ ප්‍රබුද්ධස්තිෂ්ඨති යථා ච නග්නඃ සන් න පර‍්‍ය්‍යටති තස්‍ය ලජ්ජා ච යථා දෘශ්‍යා න භවති තථා ස්වවාසාංසි රක්‍ෂති ස ධන්‍යඃ|

17 Poi, il settimo angelo versò la sua coppa nell'aria; e una gran voce uscì dal tempio del cielo, dal trono, dicendo: È fatto.

තතඃ පරං සප්තමෝ දූතඃ ස්වකංසේ යද්‍යද් අවිද්‍යත තත් සර්ව්වම් ආකාශේ (අ)ස්‍රාවයත් තේන ස්වර්ගීයමන්දිරමධ්‍යස්ථසිංහාසනාත් මහාරවෝ (අ)යං නිර්ගතඃ සමාප්තිරභවදිති|

18 E si fecero folgori, e tuoni, e suoni, e gran tremoto; tale che non ne fu giammai un simile, [nè] un così grande, da che gli uomini sono stati sopra la terra.

තදනන්තරං තඩිතෝ රවාඃ ස්තනිතානි චාභවන්, යස්මින් කාලේ ච පෘථිව්‍යාං මනුෂ්‍යාඃ සෘෂ්ටාස්තම් ආරභ්‍ය යාදෘඞ්මහාභූමිකම්පඃ කදාපි නාභවත් තාදෘග් භූකම්පෝ (අ)භවත්|

19 E la gran città fu [divisa] in tre parti, e le città delle genti caddero; Dio si ricordò della gran Babilonia, per darle il calice dell'indegnazione della sua ira.

තදානීං මහානගරී ත්‍රිඛණ්ඩා ජාතා භින්නජාතීයානාං නගරාණි ච න්‍යපතන් මහාබාබිල් චේශ්වරේණ ස්වකීයප්‍රචණ්ඩකෝපමදිරාපාත්‍රදානාර්ථං සංස්මෘතා|

20 Ed ogni isola fuggì, e i monti non furon trovati.

ද්වීපාශ්ච පලායිතා ගිරයශ්චාන්තහිතාඃ|

21 E cadde dal cielo, in su gli uomini, una gragnuola grossa come del peso d'un talento; e gli uomini bestemmiarono Iddio per la piaga della gragnuola; perciocchè la piaga d'essa era grandissima.

ගගනමණ්ඩලාච්ච මනුෂ්‍යාණාම් උපර‍්‍ය්‍යේකෛකද්‍රෝණපරිමිතශිලානාං මහාවෘෂ්ටිරභවත් තච්ඡිලාවෘෂ්ටේඃ ක්ලේශාත් මනුෂ්‍යා ඊශ්වරම් අනින්දම් යතස්තජ්ජාතඃ ක්ලේශෝ (අ)තීව මහාන්|