< Apocalisse 16 >

1 Ed io udii una gran voce dal tempio, che diceva a' sette angeli; Andate, versate nella terra le coppe dell'ira di Dio.
Na nga lohng sie pusra lulap kasma in tempul me su fahk nu sin lipufan itkosr, “Fahla ac okoala ahlu in mulat itkosr lun God nu fin faclu!”
2 E il primo andò, e versò la sua coppa in su la terra; e venne un'ulcera maligna, e dolorosa, agli uomini che aveano il marchio della bestia, ed a quelli che adoravano la sua immagine.
Lipufan se meet ah som ac okoala ahlu se sel nu fin faclu. Ruf aryur ac waiok upa sikyak fin mwet ma akul lun kosro sulallal soko ah oan kaclos, ac oayapa fin mwet su tuh alu nu ke ma sruloala lal.
3 Poi, il secondo angelo versò la sua coppa nel mare; ed esso divenne sangue, come di corpo morto; ed ogni anima vivente morì nel mare.
Na lipufan se akluo el okoala ahlu lal nu fin meoa uh, na kof uh ekla oana srahn sie mwet misa, ac ma moul nukewa in meoa uh misa.
4 Poi, il terzo angelo versò la sua coppa ne' fiumi, e nelle fonti dell'acque; e divennero sangue.
Na lipufan se aktolu el okoala ahlu se sel nu fin infacl ac nu ke unon in kof uh, na kof inge ekla nu ke srah.
5 Ed io udii l'angelo delle acque, che diceva: Tu sei giusto, o Signore, che sei, e che eri, [che sei] il Santo, d'aver fatti questi giudicii.
Ac nga lohng lipufan se ma karingin kof uh el fahk, “Nununku lom suwoswos, O Kom su Mutal, su oasr inge ac su oasr oemeet me!
6 Poichè essi hanno sparso il sangue de' santi, e de' profeti, tu hai loro altresì dato a bere del sangue; perciocchè ben [ne] son degni.
Elos okoala srahn mwet lun God ac srahn mwet palu, ac inge kom sang nu selos srah tuh elos in nim. Elos eis ma fal nu selos!”
7 Ed io ne udii un altro, dal lato dell'altare, che diceva: Sì certo, Signore Iddio onnipotente, i tuoi giudicii [son] veraci, e giusti.
Ac nga lohng sie pusra tuku liki loang ah su fahk, “Leum God Kulana! Pwayena lah nununku lom uh suwohs ac pwaye!”
8 Poi, il quarto angelo versò la sua coppa sopra il sole; e gli fu dato d'ardere gli uomini con fuoco.
Na lipufan se akakosr el okoala ahlu se sel nu fin faht uh, tuh in akfolye mwet uh ke fol na upa.
9 E gli uomini furono arsi di grande arsura; e bestemmiarono il nome di Dio, che ha la podestà sopra queste piaghe; e non si ravvidero, per dargli gloria.
Elos firriyukyak ke fol upa uh, ac elos selngawi Inen God, su pa ku fin mwe lokoalok inge. Tusruktu elos tiana forla liki ma koluk lalos, ku kaksakin fulatlana lal.
10 Poi, il quinto angelo versò la sua coppa in sul trono della bestia; e il suo regno divenne tenebroso, e [gli uomini] si mordevano le lingue per l'affanno;
Na lipufan se aklimekosr el okoala ahlu se sel nu fin tron lun kosro sulallal soko ah. Ac tokosrai lun kosro soko inge lohsrla, ac mwet uh ngalis lohulos ke sripen keok lalos,
11 e bestemmiarono l'Iddio del cielo, per i lor travagli, e per le loro ulcere; e non si ravvidero delle loro opere.
ac elos selngawi God lun kusrao ke sripen keok lalos ac ke ruf aryur kaclos. Tusruktu elos tiana forla liki orekma koluk lalos.
12 Poi, il sesto angelo versò la sua coppa in sul gran fiume Eufrate, e l'acqua di esso fu asciutta; acciocchè fosse apparecchiata la via dei re, che [vengono] dal sol levante.
Ac lipufan akonkosr el okoala ahlu se sel nu fin infacl lulap Euphrates, na infacl uh paola in sang inkanek nu sin tokosra su tuku liki acn kutulap.
13 Ed io vidi [uscir] della bocca del dragone, e della bocca della bestia, e della bocca del falso profeta, tre spiriti immondi, a guisa di rane;
Na nga liye ngun fohkfok tolu ma oana luman frog uh. Elos illa liki oalin dragon soko ah, ac liki oalin kosro sulallal soko, ac liki oalin mwet palu kikiap sac.
14 perciocchè sono spiriti di demoni, i quali fan segni, ed escon fuori ai re di tutto il mondo, per raunarli alla battaglia di quel gran giorno dell'Iddio onnipotente.
Elos inge pa ngun lun demon su orek mwenmen. Ngun tolu inge fahsrelik nu yurin tokosra nukewa fin faclu in usaloseni nu ke sie mweun ke Len lulap lun God Kulana.
15 (Ecco, io vengo come un ladrone; beato chi veglia, e guarda i suoi vestimenti, acciocchè non cammini nudo, e non si veggano le sue vergogne).
Leum el fahk, “Lohng! Nga ac tuku oana sie mwet pisrapasr! Insewowo el su tawi na ac liyaung nuknuk lal, tuh el fah tia fufahsryesr koflufol ac mwekin ye mutun walil uh.”
16 Ed essi li raunarono in un luogo, detto in Ebreo Armagheddon.
Na ngun inge elos usani tokosra nukewa nu in acn se pangpang Armageddon in kas Hebrew.
17 Poi, il settimo angelo versò la sua coppa nell'aria; e una gran voce uscì dal tempio del cielo, dal trono, dicendo: È fatto.
Na lipufan se akitkosr el okoala ahlu se sel nu yen engyeng uh. Na sie pusra lulap tuku liki tron in tempul me, ac fahk, “Safla ma nukewa!”
18 E si fecero folgori, e tuoni, e suoni, e gran tremoto; tale che non ne fu giammai un simile, [nè] un così grande, da che gli uomini sono stati sopra la terra.
Oasr sarom, ac ngirngir, ac pulahl, ac kusrusr lulap. Wangin kusrusr ouinge fin faclu oemeet me ke pacl se orekla mwet uh — kusrusr se inge pa koluk emeet!
19 E la gran città fu [divisa] in tre parti, e le città delle genti caddero; Dio si ricordò della gran Babilonia, per darle il calice dell'indegnazione della sua ira.
Kusrusr lulap se inge oru tuh siti lulap sac in musalelik nu ke ip tolu, ac siti lun mutunfacl nukewa kunausyukla. God El esamak siti pwengpeng Babylon ac El oru tuh elan nim wain ke cup lal, aok wain in kasrkusrak lal.
20 Ed ogni isola fuggì, e i monti non furon trovati.
Tuka nukewa ac fineol nukewa wanginla.
21 E cadde dal cielo, in su gli uomini, una gragnuola grossa come del peso d'un talento; e gli uomini bestemmiarono Iddio per la piaga della gragnuola; perciocchè la piaga d'essa era grandissima.
Af yohk kosra kahki inkusrao me nu fin mwet uh. Kain af se inge oana eot lulap puspis, ac toasriyen kais sie kosra sun paun siofok. Mwet uh selngawi God ke sripen upala mwe lokoalok se inge ke af yohk kosra uh.

< Apocalisse 16 >