Apocalisse 14

1 POI vidi, ed ecco l'Agnello, che stava in piè in sul monte di Sion; e con lui [erano] cenquarantaquattromila [persone], che aveano il suo nome, e il nome di suo Padre, scritto in su le lor fronti.

தத​: பரம்’ நிரீக்ஷமாணேந மயா மேஷஸா²வகோ த்³ரு’ஷ்ட​: ஸ ஸியோநபர்வ்வதஸ்யோபர்ய்யதிஷ்ட²த், அபரம்’ யேஷாம்’ பா⁴லேஷு தஸ்ய நாம தத்பிதுஸ்²ச நாம லிகி²தமாஸ்தே தாத்³ரு’ஸா²ஸ்²சதுஸ்²சத்வாரிம்’ஸ²த்ஸஹஸ்ராதி⁴கா லக்ஷலோகாஸ்தேந ஸார்த்³த⁴ம் ஆஸந்|

2 Ed io udii una voce dal cielo, a guisa d'un suono di molte acque, ed a guisa d'un rumore di gran tuono; e la voce che io udii [era] come di ceteratori, che sonavano in su le lor cetere.

அநந்தரம்’ ப³ஹுதோயாநாம்’ ரவ இவ கு³ருதரஸ்தநிதஸ்ய ச ரவ இவ ஏகோ ரவ​: ஸ்வர்கா³த் மயாஸ்²ராவி| மயா ஸ்²ருத​: ஸ ரவோ வீணாவாத³காநாம்’ வீணாவாத³நஸ்ய ஸத்³ரு’ஸ²​: |

3 E cantavano un cantico nuovo, davanti al trono, e davanti a' quattro animali, e davanti a' vecchi; e niuno poteva imparare il cantico, se non quei cenquarantaquattromila, i quali sono stati comperati dalla terra.

ஸிம்’ஹஸநஸ்யாந்திகே ப்ராணிசதுஷ்டயஸ்ய ப்ராசீநவர்க³ஸ்ய சாந்திகே (அ)பி தே நவீநமேகம்’ கீ³தம் அகா³யந் கிந்து த⁴ரணீத​: பரிக்ரீதாந் தாந் சதுஸ்²சத்வாரிம்’ஸ²த்யஹஸ்ராதி⁴கலக்ஷலோகாந் விநா நாபரேண கேநாபி தத்³ கீ³தம்’ ஸி²க்ஷிதும்’ ஸ²க்யதே|

4 Costoro son quelli che non si sono contaminati con donne; perciocchè son vergini; costoro son quelli che seguono l'Agnello, dovunque egli va; costoro sono stati da Gesù comperati d'infra gli uomini, [per esser] primizie a Dio, ed all'Agnello.

இமே யோஷிதாம்’ ஸங்கே³ந ந கலங்கிதா யதஸ்தே (அ)மைது²நா மேஷஸா²வகோ யத் கிமபி ஸ்தா²நம்’ க³ச்சே²த் தத்ஸர்வ்வஸ்மிந் ஸ்தா²நே தம் அநுக³ச்ச²ந்தி யதஸ்தே மநுஷ்யாணாம்’ மத்⁴யத​: ப்ரத²மப²லாநீவேஸ்²வரஸ்ய மேஷஸா²வகஸ்ய ச க்ரு’தே பரிக்ரீதா​: |

5 E nella bocca loro non è stata trovata menzogna; poichè sono irreprensibili davanti al trono di Dio.

தேஷாம்’ வத³நேஷு சாந்ரு’தம்’ கிமபி ந வித்³யதே யதஸ்தே நிர்த்³தோ³ஷா ஈஸ்²வரஸிம்’ஹாஸநஸ்யாந்திகே திஷ்ட²ந்தி|

6 POI vidi un altro angelo volante per lo mezzo del cielo, avendo l'evangelo eterno, per evangelizzare agli abitanti della terra, e ad ogni nazione, e tribù, e lingua, e popolo, dicendo con gran voce: (aiōnios g166)

அநந்தரம் ஆகாஸ²மத்⁴யேநோட்³டீ³யமாநோ (அ)பர ஏகோ தூ³தோ மயா த்³ரு’ஷ்ட​: ஸோ (அ)நந்தகாலீயம்’ ஸுஸம்’வாத³ம்’ தா⁴ரயதி ஸ ச ஸுஸம்’வாத³​: ஸர்வ்வஜாதீயாந் ஸர்வ்வவம்’ஸீ²யாந் ஸர்வ்வபா⁴ஷாவாதி³ந​: ஸர்வ்வதே³ஸீ²யாம்’ஸ்²ச ப்ரு’தி²வீநிவாஸிந​: ப்ரதி தேந கோ⁴ஷிதவ்ய​: | (aiōnios g166)

7 Temete Iddio, e dategli gloria; perciocchè l'ora del suo giudicio è venuta; e adorate colui che ha fatto il cielo, e la terra, e il mare, e le fonti delle acque.

ஸ உச்சை​: ஸ்வரேணேத³ம்’ க³த³தி யூயமீஸ்²வராத்³ பி³பீ⁴த தஸ்ய ஸ்தவம்’ குருத ச யதஸ்ததீ³யவிசாரஸ்ய த³ண்ட³ உபாதிஷ்ட²த் தஸ்மாத்³ ஆகாஸ²மண்ட³லஸ்ய ப்ரு’தி²வ்யா​: ஸமுத்³ரஸ்ய தோயப்ரஸ்ரவணாநாஞ்ச ஸ்ரஷ்டா யுஷ்மாபி⁴​: ப்ரணம்யதாம்’|

8 Poi seguì un altro angelo, dicendo: Caduta, caduta, è Babilonia, la gran città; perciocchè ella ha dato a bere a tutte le nazioni del vino dell'ira della sua fornicazione.

தத்பஸ்²சாத்³ த்³விதீய ஏகோ தூ³த உபஸ்தா²யாவத³த் பதிதா பதிதா ஸா மஹாபா³பி³ல் யா ஸர்வ்வஜாதீயாந் ஸ்வகீயம்’ வ்யபி⁴சாரரூபம்’ க்ரோத⁴மத³ம் அபாயயத்|

9 E dopo quelli, seguitò un terzo angelo, dicendo con gran voce: Se alcuno adora la bestia, e la sua immagine, e prende il [suo] carattere in su la sua fronte, o in su la sua mano;

தத்பஸ்²சாத்³ த்ரு’தீயோ தூ³த உபஸ்தா²யோச்சைரவத³த், ய​: கஸ்²சித தம்’ ஸ²ஸு²ம்’ தஸ்ய ப்ரதிமாஞ்ச ப்ரணமதி ஸ்வபா⁴லே ஸ்வகரே வா கலங்கம்’ க்³ரு’ஹ்லாதி ச

10 anch'egli berrà del vino dell'ira di Dio, mesciuto tutto puro nel calice della sua ira; e sarà tormentato con fuoco, e zolfo, nel cospetto de' santi angeli, e dell'Agnello.

ஸோ (அ)பீஸ்²வரஸ்ய க்ரோத⁴பாத்ரே ஸ்தி²தம் அமிஸ்²ரிதம்’ மத³த் அர்த²த ஈஸ்²வரஸ்ய க்ரோத⁴மத³ம்’ பாஸ்யதி பவித்ரதூ³தாநாம்’ மேஷஸா²வகஸ்ய ச ஸாக்ஷாத்³ வஹ்நிக³ந்த⁴கயோ ர்யாதநாம்’ லப்ஸ்யதே ச|

11 E il fumo del tormento loro salirà ne' secoli de' secoli; e non avranno requie, nè giorno, nè notte, coloro che adoran la bestia, e la sua immagine, e chiunque prende il marchio del suo nome. (aiōn g165)

தேஷாம்’ யாதநாயா தூ⁴மோ (அ)நந்தகாலம்’ யாவத்³ உத்³க³மிஷ்யதி யே ச பஸு²ம்’ தஸ்ய ப்ரதிமாஞ்ச பூஜயந்தி தஸ்ய நாம்நோ (அ)ங்கம்’ வா க்³ரு’ஹ்லந்தி தே தி³வாநிஸ²ம்’ கஞ்சந விராமம்’ ந ப்ராப்ஸ்யந்தி| (aiōn g165)

12 Qui è la pazienza de' santi; qui [son] coloro che osservano i comandamenti di Dio, e la fede di Gesù.

யே மாநவா ஈஸ்²வரஸ்யாஜ்ஞா யீஸௌ² விஸ்²வாஸஞ்ச பாலயந்தி தேஷாம்’ பவித்ரலோகாநாம்’ ஸஹிஷ்ணுதயாத்ர ப்ரகாஸி²தவ்யம்’|

13 Poi io udii dal cielo una voce che mi diceva: Scrivi: Beati i morti, che per l'innanzi muoiono nel Signore; sì certo, dice lo Spirito; acciocchè si riposino delle lor fatiche; e le loro opere li seguitano.

அபரம்’ ஸ்வர்கா³த் மயா ஸஹ ஸம்பா⁴ஷமாண ஏகோ ரவோ மயாஸ்²ராவி தேநோக்தம்’ த்வம்’ லிக², இதா³நீமாரப்⁴ய யே ப்ரபௌ⁴ ம்ரியந்தே தே ம்ரு’தா த⁴ந்யா இதி; ஆத்மா பா⁴ஷதே ஸத்யம்’ ஸ்வஸ்²ரமேப்⁴யஸ்தை ர்விராம​: ப்ராப்தவ்ய​: தேஷாம்’ கர்ம்மாணி ச தாந் அநுக³ச்ச²ந்தி|

14 ED io vidi, ed ecco una nuvola bianca, e in su la nuvola era a sedere uno, simile a un figliuol d'uomo, il quale avea in sul capo una corona d'oro, e nella mano una falce tagliente.

தத³நந்தரம்’ நிரீக்ஷமாணேந மயா ஸ்²வேதவர்ண ஏகோ மேகோ⁴ த்³ரு’ஷ்டஸ்தந்மேகா⁴ரூடோ⁴ ஜநோ மாநவபுத்ராக்ரு’திரஸ்தி தஸ்ய ஸி²ரஸி ஸுவர்ணகிரீடம்’ கரே ச தீக்ஷ்ணம்’ தா³த்ரம்’ திஷ்ட²தி|

15 Ed un altro angelo uscì fuor del tempio, gridando con gran voce a colui che sedeva in su la nuvola: Metti dentro la tua falce, e mieti; perciocchè l'ora del mietere è venuta; poichè la ricolta della terra è secca.

தத​: பரம் அந்ய ஏகோ தூ³தோ மந்தி³ராத் நிர்க³த்யோச்சை​: ஸ்வரேண தம்’ மேகா⁴ரூட⁴ம்’ ஸம்பா⁴ஷ்யாவத³த் த்வயா தா³த்ரம்’ ப்ரஸார்ய்ய ஸ²ஸ்யச்சே²த³நம்’ க்ரியதாம்’ ஸ²ஸ்யச்சே²த³நஸ்ய ஸமய உபஸ்தி²தோ யதோ மேதி³ந்யா​: ஸ²ஸ்யாநி பரிபக்காநி|

16 E colui che sedeva in su la nuvola mise la sua falce nella terra, e la terra fu mietuta.

ததஸ்தேந மேகா⁴ரூடே⁴ந ப்ரு’தி²வ்யாம்’ தா³த்ரம்’ ப்ரஸார்ய்ய ப்ரு’தி²வ்யா​: ஸ²ஸ்யச்சே²த³நம்’ க்ரு’தம்’|

17 Ed un altro angelo uscì del tempio, che [è] nel cielo, avendo anch'egli un pennato tagliente.

அநந்தரம் அபர ஏகோ தூ³த​: ஸ்வர்க³ஸ்த²மந்தி³ராத் நிர்க³த​: ஸோ (அ)பி தீக்ஷ்ணம்’ தா³த்ரம்’ தா⁴ரயதி|

18 Ed un altro angelo uscì fuor dell'altare, il quale avea podestà sopra il fuoco; e gridò con gran grido a quello che avea il pennato tagliente, dicendo: Metti dentro il tuo pennato tagliente, e vendemmia i grappoli della vigna della terra; poichè le sue uve sono mature.

அபரம் அந்ய ஏகோ தூ³தோ வேதி³தோ நிர்க³த​: ஸ வஹ்நேரதி⁴பதி​: ஸ உச்சை​: ஸ்வரேண தம்’ தீக்ஷ்ணதா³த்ரதா⁴ரிணம்’ ஸம்பா⁴ஷ்யாவத³த் த்வயா ஸ்வம்’ தீக்ஷ்ணம்’ தா³த்ரம்’ ப்ரஸார்ய்ய மேதி³ந்யா த்³ராக்ஷாகு³ச்ச²ச்சே²த³நம்’ க்ரியதாம்’ யதஸ்தத்ப²லாநி பரிணதாநி|

19 E l'angelo mise il suo pennato nella terra, e vendemmiò la vigna della terra, e gettò [le uve] nel gran tino dell'ira di Dio.

தத​: ஸ தூ³த​: ப்ரு’தி²வ்யாம்’ ஸ்வதா³த்ரம்’ ப்ரஸார்ய்ய ப்ரு’தி²வ்யா த்³ராக்ஷாப²லச்சே²த³நம் அகரோத் தத்ப²லாநி சேஸ்²வரஸ்ய க்ரோத⁴ஸ்வரூபஸ்ய மஹாகுண்ட³ஸ்ய மத்⁴யம்’ நிரக்ஷிபத்|

20 E il tino fu calcato fuori della città; e del tino uscì sangue, [che giungeva] sino a' freni de' cavalli, per mille seicento stadi.

தத்குண்ட³ஸ்த²ப²லாநி ச ப³ஹி ர்மர்த்³தி³தாநி தத​: குண்ட³மத்⁴யாத் நிர்க³தம்’ ரக்தம்’ க்ரோஸ²ஸ²தபர்ய்யந்தம் அஸ்²வாநாம்’ க²லீநாந் யாவத்³ வ்யாப்நோத்|