Apocalisse 14

1 POI vidi, ed ecco l'Agnello, che stava in piè in sul monte di Sion; e con lui [erano] cenquarantaquattromila [persone], che aveano il suo nome, e il nome di suo Padre, scritto in su le lor fronti.

ತತಃ ಪರಂ ನಿರೀಕ್ಷಮಾಣೇನ ಮಯಾ ಮೇಷಶಾವಕೋ ದೃಷ್ಟಃ ಸ ಸಿಯೋನಪರ್ವ್ವತಸ್ಯೋಪರ್ಯ್ಯತಿಷ್ಠತ್, ಅಪರಂ ಯೇಷಾಂ ಭಾಲೇಷು ತಸ್ಯ ನಾಮ ತತ್ಪಿತುಶ್ಚ ನಾಮ ಲಿಖಿತಮಾಸ್ತೇ ತಾದೃಶಾಶ್ಚತುಶ್ಚತ್ವಾರಿಂಶತ್ಸಹಸ್ರಾಧಿಕಾ ಲಕ್ಷಲೋಕಾಸ್ತೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಆಸನ್|

2 Ed io udii una voce dal cielo, a guisa d'un suono di molte acque, ed a guisa d'un rumore di gran tuono; e la voce che io udii [era] come di ceteratori, che sonavano in su le lor cetere.

ಅನನ್ತರಂ ಬಹುತೋಯಾನಾಂ ರವ ಇವ ಗುರುತರಸ್ತನಿತಸ್ಯ ಚ ರವ ಇವ ಏಕೋ ರವಃ ಸ್ವರ್ಗಾತ್ ಮಯಾಶ್ರಾವಿ| ಮಯಾ ಶ್ರುತಃ ಸ ರವೋ ವೀಣಾವಾದಕಾನಾಂ ವೀಣಾವಾದನಸ್ಯ ಸದೃಶಃ|

3 E cantavano un cantico nuovo, davanti al trono, e davanti a' quattro animali, e davanti a' vecchi; e niuno poteva imparare il cantico, se non quei cenquarantaquattromila, i quali sono stati comperati dalla terra.

ಸಿಂಹಸನಸ್ಯಾನ್ತಿಕೇ ಪ್ರಾಣಿಚತುಷ್ಟಯಸ್ಯ ಪ್ರಾಚೀನವರ್ಗಸ್ಯ ಚಾನ್ತಿಕೇ ಽಪಿ ತೇ ನವೀನಮೇಕಂ ಗೀತಮ್ ಅಗಾಯನ್ ಕಿನ್ತು ಧರಣೀತಃ ಪರಿಕ್ರೀತಾನ್ ತಾನ್ ಚತುಶ್ಚತ್ವಾರಿಂಶತ್ಯಹಸ್ರಾಧಿಕಲಕ್ಷಲೋಕಾನ್ ವಿನಾ ನಾಪರೇಣ ಕೇನಾಪಿ ತದ್ ಗೀತಂ ಶಿಕ್ಷಿತುಂ ಶಕ್ಯತೇ|

4 Costoro son quelli che non si sono contaminati con donne; perciocchè son vergini; costoro son quelli che seguono l'Agnello, dovunque egli va; costoro sono stati da Gesù comperati d'infra gli uomini, [per esser] primizie a Dio, ed all'Agnello.

ಇಮೇ ಯೋಷಿತಾಂ ಸಙ್ಗೇನ ನ ಕಲಙ್ಕಿತಾ ಯತಸ್ತೇ ಽಮೈಥುನಾ ಮೇಷಶಾವಕೋ ಯತ್ ಕಿಮಪಿ ಸ್ಥಾನಂ ಗಚ್ಛೇತ್ ತತ್ಸರ್ವ್ವಸ್ಮಿನ್ ಸ್ಥಾನೇ ತಮ್ ಅನುಗಚ್ಛನ್ತಿ ಯತಸ್ತೇ ಮನುಷ್ಯಾಣಾಂ ಮಧ್ಯತಃ ಪ್ರಥಮಫಲಾನೀವೇಶ್ವರಸ್ಯ ಮೇಷಶಾವಕಸ್ಯ ಚ ಕೃತೇ ಪರಿಕ್ರೀತಾಃ|

5 E nella bocca loro non è stata trovata menzogna; poichè sono irreprensibili davanti al trono di Dio.

ತೇಷಾಂ ವದನೇಷು ಚಾನೃತಂ ಕಿಮಪಿ ನ ವಿದ್ಯತೇ ಯತಸ್ತೇ ನಿರ್ದ್ದೋಷಾ ಈಶ್ವರಸಿಂಹಾಸನಸ್ಯಾನ್ತಿಕೇ ತಿಷ್ಠನ್ತಿ|

6 POI vidi un altro angelo volante per lo mezzo del cielo, avendo l'evangelo eterno, per evangelizzare agli abitanti della terra, e ad ogni nazione, e tribù, e lingua, e popolo, dicendo con gran voce: (aiōnios g166)

ಅನನ್ತರಮ್ ಆಕಾಶಮಧ್ಯೇನೋಡ್ಡೀಯಮಾನೋ ಽಪರ ಏಕೋ ದೂತೋ ಮಯಾ ದೃಷ್ಟಃ ಸೋ ಽನನ್ತಕಾಲೀಯಂ ಸುಸಂವಾದಂ ಧಾರಯತಿ ಸ ಚ ಸುಸಂವಾದಃ ಸರ್ವ್ವಜಾತೀಯಾನ್ ಸರ್ವ್ವವಂಶೀಯಾನ್ ಸರ್ವ್ವಭಾಷಾವಾದಿನಃ ಸರ್ವ್ವದೇಶೀಯಾಂಶ್ಚ ಪೃಥಿವೀನಿವಾಸಿನಃ ಪ್ರತಿ ತೇನ ಘೋಷಿತವ್ಯಃ| (aiōnios g166)

7 Temete Iddio, e dategli gloria; perciocchè l'ora del suo giudicio è venuta; e adorate colui che ha fatto il cielo, e la terra, e il mare, e le fonti delle acque.

ಸ ಉಚ್ಚೈಃಸ್ವರೇಣೇದಂ ಗದತಿ ಯೂಯಮೀಶ್ವರಾದ್ ಬಿಭೀತ ತಸ್ಯ ಸ್ತವಂ ಕುರುತ ಚ ಯತಸ್ತದೀಯವಿಚಾರಸ್ಯ ದಣ್ಡ ಉಪಾತಿಷ್ಠತ್ ತಸ್ಮಾದ್ ಆಕಾಶಮಣ್ಡಲಸ್ಯ ಪೃಥಿವ್ಯಾಃ ಸಮುದ್ರಸ್ಯ ತೋಯಪ್ರಸ್ರವಣಾನಾಞ್ಚ ಸ್ರಷ್ಟಾ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಪ್ರಣಮ್ಯತಾಂ|

8 Poi seguì un altro angelo, dicendo: Caduta, caduta, è Babilonia, la gran città; perciocchè ella ha dato a bere a tutte le nazioni del vino dell'ira della sua fornicazione.

ತತ್ಪಶ್ಚಾದ್ ದ್ವಿತೀಯ ಏಕೋ ದೂತ ಉಪಸ್ಥಾಯಾವದತ್ ಪತಿತಾ ಪತಿತಾ ಸಾ ಮಹಾಬಾಬಿಲ್ ಯಾ ಸರ್ವ್ವಜಾತೀಯಾನ್ ಸ್ವಕೀಯಂ ವ್ಯಭಿಚಾರರೂಪಂ ಕ್ರೋಧಮದಮ್ ಅಪಾಯಯತ್|

9 E dopo quelli, seguitò un terzo angelo, dicendo con gran voce: Se alcuno adora la bestia, e la sua immagine, e prende il [suo] carattere in su la sua fronte, o in su la sua mano;

ತತ್ಪಶ್ಚಾದ್ ತೃತೀಯೋ ದೂತ ಉಪಸ್ಥಾಯೋಚ್ಚೈರವದತ್, ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ ತಂ ಶಶುಂ ತಸ್ಯ ಪ್ರತಿಮಾಞ್ಚ ಪ್ರಣಮತಿ ಸ್ವಭಾಲೇ ಸ್ವಕರೇ ವಾ ಕಲಙ್ಕಂ ಗೃಹ್ಲಾತಿ ಚ

10 anch'egli berrà del vino dell'ira di Dio, mesciuto tutto puro nel calice della sua ira; e sarà tormentato con fuoco, e zolfo, nel cospetto de' santi angeli, e dell'Agnello.

ಸೋ ಽಪೀಶ್ವರಸ್ಯ ಕ್ರೋಧಪಾತ್ರೇ ಸ್ಥಿತಮ್ ಅಮಿಶ್ರಿತಂ ಮದತ್ ಅರ್ಥತ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕ್ರೋಧಮದಂ ಪಾಸ್ಯತಿ ಪವಿತ್ರದೂತಾನಾಂ ಮೇಷಶಾವಕಸ್ಯ ಚ ಸಾಕ್ಷಾದ್ ವಹ್ನಿಗನ್ಧಕಯೋ ರ್ಯಾತನಾಂ ಲಪ್ಸ್ಯತೇ ಚ|

11 E il fumo del tormento loro salirà ne' secoli de' secoli; e non avranno requie, nè giorno, nè notte, coloro che adoran la bestia, e la sua immagine, e chiunque prende il marchio del suo nome. (aiōn g165)

ತೇಷಾಂ ಯಾತನಾಯಾ ಧೂಮೋ ಽನನ್ತಕಾಲಂ ಯಾವದ್ ಉದ್ಗಮಿಷ್ಯತಿ ಯೇ ಚ ಪಶುಂ ತಸ್ಯ ಪ್ರತಿಮಾಞ್ಚ ಪೂಜಯನ್ತಿ ತಸ್ಯ ನಾಮ್ನೋ ಽಙ್ಕಂ ವಾ ಗೃಹ್ಲನ್ತಿ ತೇ ದಿವಾನಿಶಂ ಕಞ್ಚನ ವಿರಾಮಂ ನ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯನ್ತಿ| (aiōn g165)

12 Qui è la pazienza de' santi; qui [son] coloro che osservano i comandamenti di Dio, e la fede di Gesù.

ಯೇ ಮಾನವಾ ಈಶ್ವರಸ್ಯಾಜ್ಞಾ ಯೀಶೌ ವಿಶ್ವಾಸಞ್ಚ ಪಾಲಯನ್ತಿ ತೇಷಾಂ ಪವಿತ್ರಲೋಕಾನಾಂ ಸಹಿಷ್ಣುತಯಾತ್ರ ಪ್ರಕಾಶಿತವ್ಯಂ|

13 Poi io udii dal cielo una voce che mi diceva: Scrivi: Beati i morti, che per l'innanzi muoiono nel Signore; sì certo, dice lo Spirito; acciocchè si riposino delle lor fatiche; e le loro opere li seguitano.

ಅಪರಂ ಸ್ವರ್ಗಾತ್ ಮಯಾ ಸಹ ಸಮ್ಭಾಷಮಾಣ ಏಕೋ ರವೋ ಮಯಾಶ್ರಾವಿ ತೇನೋಕ್ತಂ ತ್ವಂ ಲಿಖ, ಇದಾನೀಮಾರಭ್ಯ ಯೇ ಪ್ರಭೌ ಮ್ರಿಯನ್ತೇ ತೇ ಮೃತಾ ಧನ್ಯಾ ಇತಿ; ಆತ್ಮಾ ಭಾಷತೇ ಸತ್ಯಂ ಸ್ವಶ್ರಮೇಭ್ಯಸ್ತೈ ರ್ವಿರಾಮಃ ಪ್ರಾಪ್ತವ್ಯಃ ತೇಷಾಂ ಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಚ ತಾನ್ ಅನುಗಚ್ಛನ್ತಿ|

14 ED io vidi, ed ecco una nuvola bianca, e in su la nuvola era a sedere uno, simile a un figliuol d'uomo, il quale avea in sul capo una corona d'oro, e nella mano una falce tagliente.

ತದನನ್ತರಂ ನಿರೀಕ್ಷಮಾಣೇನ ಮಯಾ ಶ್ವೇತವರ್ಣ ಏಕೋ ಮೇಘೋ ದೃಷ್ಟಸ್ತನ್ಮೇಘಾರೂಢೋ ಜನೋ ಮಾನವಪುತ್ರಾಕೃತಿರಸ್ತಿ ತಸ್ಯ ಶಿರಸಿ ಸುವರ್ಣಕಿರೀಟಂ ಕರೇ ಚ ತೀಕ್ಷ್ಣಂ ದಾತ್ರಂ ತಿಷ್ಠತಿ|

15 Ed un altro angelo uscì fuor del tempio, gridando con gran voce a colui che sedeva in su la nuvola: Metti dentro la tua falce, e mieti; perciocchè l'ora del mietere è venuta; poichè la ricolta della terra è secca.

ತತಃ ಪರಮ್ ಅನ್ಯ ಏಕೋ ದೂತೋ ಮನ್ದಿರಾತ್ ನಿರ್ಗತ್ಯೋಚ್ಚೈಃಸ್ವರೇಣ ತಂ ಮೇಘಾರೂಢಂ ಸಮ್ಭಾಷ್ಯಾವದತ್ ತ್ವಯಾ ದಾತ್ರಂ ಪ್ರಸಾರ್ಯ್ಯ ಶಸ್ಯಚ್ಛೇದನಂ ಕ್ರಿಯತಾಂ ಶಸ್ಯಚ್ಛೇದನಸ್ಯ ಸಮಯ ಉಪಸ್ಥಿತೋ ಯತೋ ಮೇದಿನ್ಯಾಃ ಶಸ್ಯಾನಿ ಪರಿಪಕ್ಕಾನಿ|

16 E colui che sedeva in su la nuvola mise la sua falce nella terra, e la terra fu mietuta.

ತತಸ್ತೇನ ಮೇಘಾರೂಢೇನ ಪೃಥಿವ್ಯಾಂ ದಾತ್ರಂ ಪ್ರಸಾರ್ಯ್ಯ ಪೃಥಿವ್ಯಾಃ ಶಸ್ಯಚ್ಛೇದನಂ ಕೃತಂ|

17 Ed un altro angelo uscì del tempio, che [è] nel cielo, avendo anch'egli un pennato tagliente.

ಅನನ್ತರಮ್ ಅಪರ ಏಕೋ ದೂತಃ ಸ್ವರ್ಗಸ್ಥಮನ್ದಿರಾತ್ ನಿರ್ಗತಃ ಸೋ ಽಪಿ ತೀಕ್ಷ್ಣಂ ದಾತ್ರಂ ಧಾರಯತಿ|

18 Ed un altro angelo uscì fuor dell'altare, il quale avea podestà sopra il fuoco; e gridò con gran grido a quello che avea il pennato tagliente, dicendo: Metti dentro il tuo pennato tagliente, e vendemmia i grappoli della vigna della terra; poichè le sue uve sono mature.

ಅಪರಮ್ ಅನ್ಯ ಏಕೋ ದೂತೋ ವೇದಿತೋ ನಿರ್ಗತಃ ಸ ವಹ್ನೇರಧಿಪತಿಃ ಸ ಉಚ್ಚೈಃಸ್ವರೇಣ ತಂ ತೀಕ್ಷ್ಣದಾತ್ರಧಾರಿಣಂ ಸಮ್ಭಾಷ್ಯಾವದತ್ ತ್ವಯಾ ಸ್ವಂ ತೀಕ್ಷ್ಣಂ ದಾತ್ರಂ ಪ್ರಸಾರ್ಯ್ಯ ಮೇದಿನ್ಯಾ ದ್ರಾಕ್ಷಾಗುಚ್ಛಚ್ಛೇದನಂ ಕ್ರಿಯತಾಂ ಯತಸ್ತತ್ಫಲಾನಿ ಪರಿಣತಾನಿ|

19 E l'angelo mise il suo pennato nella terra, e vendemmiò la vigna della terra, e gettò [le uve] nel gran tino dell'ira di Dio.

ತತಃ ಸ ದೂತಃ ಪೃಥಿವ್ಯಾಂ ಸ್ವದಾತ್ರಂ ಪ್ರಸಾರ್ಯ್ಯ ಪೃಥಿವ್ಯಾ ದ್ರಾಕ್ಷಾಫಲಚ್ಛೇದನಮ್ ಅಕರೋತ್ ತತ್ಫಲಾನಿ ಚೇಶ್ವರಸ್ಯ ಕ್ರೋಧಸ್ವರೂಪಸ್ಯ ಮಹಾಕುಣ್ಡಸ್ಯ ಮಧ್ಯಂ ನಿರಕ್ಷಿಪತ್|

20 E il tino fu calcato fuori della città; e del tino uscì sangue, [che giungeva] sino a' freni de' cavalli, per mille seicento stadi.

ತತ್ಕುಣ್ಡಸ್ಥಫಲಾನಿ ಚ ಬಹಿ ರ್ಮರ್ದ್ದಿತಾನಿ ತತಃ ಕುಣ್ಡಮಧ್ಯಾತ್ ನಿರ್ಗತಂ ರಕ್ತಂ ಕ್ರೋಶಶತಪರ್ಯ್ಯನ್ತಮ್ ಅಶ್ವಾನಾಂ ಖಲೀನಾನ್ ಯಾವದ್ ವ್ಯಾಪ್ನೋತ್|