Apocalisse 12
1 POI apparve un gran segno nel cielo: una donna intorniata del sole, di sotto a' cui piedi [era] la luna, e sopra la cui testa era una corona di dodici stelle.
தத: பரம்’ ஸ்வர்கே³ மஹாசித்ரம்’ த்³ரு’ஷ்டம்’ யோஷிதே³காஸீத் ஸா பரிஹிதஸூர்ய்யா சந்த்³ரஸ்²ச தஸ்யாஸ்²சரணயோரதோ⁴ த்³வாத³ஸ²தாராணாம்’ கிரீடஞ்ச ஸி²ரஸ்யாஸீத்|
2 Ed essendo incinta, gridava, sentendo i dolori del parto, e travagliava da partorire.
ஸா க³ர்ப⁴வதீ ஸதீ ப்ரஸவவேத³நயா வ்யதி²தார்த்தராவம் அகரோத்|
3 Apparve ancora un altro segno nel cielo. Ed ecco un gran dragone rosso, che avea sette teste, e dieci corna; e in su le sue teste [v'erano] sette diademi.
தத: ஸ்வர்கே³ (அ)பரம் ஏகம்’ சித்ரம்’ த்³ரு’ஷ்டம்’ மஹாநாக³ ஏக உபாதிஷ்ட²த் ஸ லோஹிதவர்ணஸ்தஸ்ய ஸப்த ஸி²ராம்’ஸி ஸப்த ஸ்²ரு’ங்கா³ணி ஸி²ர: ஸு ச ஸப்த கிரீடாந்யாஸந்|
4 E la sua coda strascinava [dietro a sè] la terza parte delle stelle del cielo, ed egli le gettò in terra. E il dragone si fermò davanti alla donna che avea da partorire, acciocchè, quando avesse partorito, egli divorasse il suo figliuolo.
ஸ ஸ்வலாங்கூ³லேந க³க³நஸ்த²நக்ஷத்ராணாம்’ த்ரு’தீயாம்’ஸ²ம் அவம்ரு’ஜ்ய ப்ரு’தி²வ்யாம்’ ந்யபாதயத்| ஸ ஏவ நாகோ³ நவஜாதம்’ ஸந்தாநம்’ க்³ரஸிதும் உத்³யதஸ்தஸ்யா: ப்ரஸவிஷ்யமாணாயா யோஷிதோ (அ)ந்திகே (அ)திஷ்ட²த்|
5 Ed ella partorì un figliuol maschio, il quale ha da reggere tutte le nazioni con verga di ferro; e il figliuol d'essa fu rapito, [e portato] appresso a Dio, ed appresso al suo trono.
ஸா து பும்’ஸந்தாநம்’ ப்ரஸூதா ஸ ஏவ லௌஹமயராஜத³ண்டே³ந ஸர்வ்வஜாதீஸ்²சாரயிஷ்யதி, கிஞ்ச தஸ்யா: ஸந்தாந ஈஸ்²வரஸ்ய ஸமீபம்’ ததீ³யஸிம்’ஹாஸநஸ்ய ச ஸந்நிதி⁴ம் உத்³த்⁴ரு’த: |
6 E la donna fuggì nel deserto, dove ha un luogo apparecchiato da Dio, acciocchè sia quivi nudrita milledugensessanta giorni.
ஸா ச யோஷித் ப்ராந்தரம்’ பலாயிதா யதஸ்தத்ரேஸ்²வரேண நிர்ம்மித ஆஸ்²ரமே ஷஷ்ட்²யதி⁴கஸ²தத்³வயாதி⁴கஸஹஸ்ரதி³நாநி தஸ்யா: பாலநேந ப⁴விதவ்யம்’|
7 E si fece battaglia nel cielo; Michele, e i suoi angeli, combatterono col dragone; il dragone parimente, e i suoi angeli, combatterono.
தத: பரம்’ ஸ்வர்கே³ ஸம்’க்³ராம உபாபிஷ்ட²த் மீகா²யேலஸ்தஸ்ய தூ³தாஸ்²ச தேந நாகே³ந ஸஹாயுத்⁴யந் ததா² ஸ நாக³ஸ்தஸ்ய தூ³தாஸ்²ச ஸம்’க்³ராமம் அகுர்வ்வந், கிந்து ப்ரப⁴விதும்’ நாஸ²க்நுவந்
8 Ma non vinsero, e il luogo loro non fu più trovato nel cielo.
யத: ஸ்வர்கே³ தேஷாம்’ ஸ்தா²நம்’ புந ர்நாவித்³யத|
9 E il gran dragone, il serpente antico, che è chiamato Diavolo e Satana, il qual seduce tutto il mondo, fu gettato in terra; e furono con lui gettati ancora i suoi angeli.
அபரம்’ ஸ மஹாநாகோ³ (அ)ர்த²தோ தி³யாவல: (அபவாத³க: ) ஸ²யதாநஸ்²ச (விபக்ஷ: ) இதி நாம்நா விக்²யாதோ ய: புராதந: ஸர்ப: க்ரு’த்ஸ்நம்’ நரலோகம்’ ப்⁴ராமயதி ஸ ப்ரு’தி²வ்யாம்’ நிபாதிதஸ்தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ தஸ்ய தூ³தா அபி தத்ர நிபாதிதா: |
10 Ed io udii una gran voce nel cielo, che diceva: Ora è venuta ad esser dell'Iddio nostro la salute, e la potenza, e il regno; e la podestà del suo Cristo; perciocchè è stato gettato a basso l'accusatore de' nostri fratelli, il quale li accusava davanti all'Iddio nostro, giorno e notte.
தத: பரம்’ ஸ்வர்கே³ உச்சை ர்பா⁴ஷமாணோ ரவோ (அ)யம்’ மயாஸ்²ராவி, த்ராணம்’ ஸ²க்திஸ்²ச ராஜத்வமது⁴நைவேஸ்²வரஸ்ய ந: | ததா² தேநாபி⁴ஷிக்தஸ்ய த்ராது: பராக்ரமோ (அ)ப⁴வத்ம்’|| யதோ நிபாதிதோ (அ)ஸ்மாகம்’ ப்⁴ராத்ரு’ணாம்’ ஸோ (அ)பி⁴யோஜக: | யேநேஸ்²வரஸ்ய ந: ஸாக்ஷாத் தே (அ)தூ³ஷ்யந்த தி³வாநிஸ²ம்’||
11 Ma essi l'hanno vinto per il sangue dell'Agnello, e per la parola della loro testimonianza; e non hanno amata la vita loro; fin [là, che l'hanno esposta] alla morte.
மேஷவத்ஸஸ்ய ரக்தேந ஸ்வஸாக்ஷ்யவசநேந ச| தே து நிர்ஜிதவந்தஸ்தம்’ ந ச ஸ்நேஹம் அகுர்வ்வத| ப்ராணோஷ்வபி ஸ்வகீயேஷு மரணஸ்யைவ ஸங்கடே|
12 Perciò, rallegratevi, o cieli, e [voi] che abitate in essi. Guai a [voi], terra, e mare! perciocchè il Diavolo è disceso a voi, avendo grande ira, sapendo che egli ha poco tempo.
தஸ்மாத்³ ஆநந்த³து ஸ்வர்கோ³ ஹ்ரு’ஷ்யந்தாம்’ தந்நிவாமிந: | ஹா பூ⁴மிஸாக³ரௌ தாபோ யுவாமேவாக்ரமிஷ்யதி| யுவயோரவதீர்ணோ யத் ஸை²தாநோ (அ)தீவ காபந: | அல்போ மே ஸமயோ (அ)ஸ்த்யேதச்சாபி தேநாவக³ம்யதே||
13 E quando il dragone vide ch'egli era stato gettato in terra, perseguitò la donna, che avea partorito il [figliuol] maschio.
அநந்தரம்’ ஸ நாக³: ப்ரு’தி²வ்யாம்’ ஸ்வம்’ நிக்ஷிப்தம்’ விலோக்ய தாம்’ புத்ரப்ரஸூதாம்’ யோஷிதம் உபாத்³ரவத்|
14 Ma furono date alla donna due ale della grande aquila, acciocchè se ne volasse d'innanzi al serpente nel deserto, nel suo luogo, per esser quivi nudrita un tempo, de' tempi, e la metà d'un tempo.
தத: ஸா யோஷித் யத் ஸ்வகீயம்’ ப்ராந்தரஸ்தா²ஸ்²ரமம்’ ப்ரத்யுத்பதிதும்’ ஸ²க்நுயாத் தத³ர்த²ம்’ மஹாகுரரஸ்ய பக்ஷத்³வயம்’ தஸ்வை த³த்தம்’, ஸா து தத்ர நாக³தோ தூ³ரே காலைகம்’ காலத்³வயம்’ காலார்த்³த⁴ஞ்ச யாவத் பால்யதே|
15 E il serpente gettò dalla sua bocca, dietro alla donna, dell'acqua, a guisa di fiume; per far che il fiume la portasse via.
கிஞ்ச ஸ நாக³ஸ்தாம்’ யோஷிதம்’ ஸ்ரோதஸா ப்லாவயிதும்’ ஸ்வமுகா²த் நதீ³வத் தோயாநி தஸ்யா: பஸ்²சாத் ப்ராக்ஷிபத்|
16 Ma la terra soccorse la donna; e la terra aperse la sua bocca, ed assorbì il fiume, che il dragone avea gettato della sua bocca.
கிந்து மேதி³நீ யோஷிதம் உபகுர்வ்வதீ நிஜவத³நம்’ வ்யாதா³ய நாக³முகா²த்³ உத்³கீ³ர்ணாம்’ நதீ³ம் அபிவத்|
17 E il dragone si adirò contro alla donna, e se ne andò a far guerra col rimanente della progenie d'essa, che serba i comandamenti di Dio, ed ha la testimonianza di Gesù Cristo.
ததோ நாகோ³ யோஷிதே க்ருத்³த்⁴வா தத்³வம்’ஸ²ஸ்யாவஸி²ஷ்டலோகைரர்த²தோ ய ஈஸ்²வரஸ்யாஜ்ஞா: பாலயந்தி யீஸோ²: ஸாக்ஷ்யம்’ தா⁴ரயந்தி ச தை: ஸஹ யோத்³து⁴ம்’ நிர்க³தவாந்|
