Salmi 78
1 Maschil di Asaf ASCOLTA, o popol mio, la mia dottrina; Porgete gli orecchi alle parole della mia bocca.
Чуј, народе мој, наук мој, пригни ухо своје к речима уста мојих.
2 Io aprirò la mia bocca in sentenza; Io sgorgherò detti notevoli [di cose] antiche;
Отварам за причу уста своја, казаћу старе приповетке.
3 Le quali noi abbiamo udite, e sappiamo, E le quali i nostri padri ci han raccontate.
Шта слушасмо и дознасмо, и што нам казиваше оци наши,
4 Noi non [le] celeremo a' lor figliuoli, alla generazione a venire; Noi racconteremo le lodi del Signore, E la sua forza, e le sue maraviglie ch'egli ha fatte.
Нећемо затајити од деце њихове, нараштају позном јавићемо славу Господњу и силу Његову и чудеса која је учинио.
5 Egli ha fermata la testimonianza in Giacobbe, Ed ha posta la Legge in Israele; Le quali egli comandò a' nostri padri di fare assapere a' lor figliuoli;
Сведочанство подиже у Јакову, и у Израиљу постави закон, који даде оцима нашим да га предаду деци својој;
6 Acciocchè la generazione a venire, i figliuoli [che] nascerebbero, [le] sapessero, [E] si mettessero a narrar[le] a' lor figliuoli;
Да би знао потоњи нараштај, деца која ће се родити, па и они да би казивали својој деци.
7 E ponessero in Dio la loro speranza, E non dimenticassero le opere di Dio. Ed osservassero i suoi comandamenti;
Да полажу на Бога надање своје, и не заборављају дела Божијих, и заповести Његове да држе;
8 E non fossero come i lor padri, Generazione ritrosa e ribella; Generazione che non dirizzò il cuor suo, Il cui spirito non [fu] leale inverso Dio.
И да не буду као оци њихови, род неваљао и упоран, род који не беше чврст срцем својим, нити веран Богу духом својим.
9 I figliuoli di Efraim, gente di guerra, [buoni] arcieri, Voltarono le spalle al dì della battaglia.
Синови Јефремови наоружани, који стрељају из лука, вратише се натраг, кад беше бој.
10 Non avevano osservato il patto di Dio, Ed avevano ricusato di camminar nella sua Legge;
Не сачуваше завет Божји, и по закону Његовом не хтеше ходити.
11 Ed avevano dimenticate le sue opere, E le maraviglie ch'egli aveva lor fatte vedere.
Заборавише дела Његова, и чудеса, која им је показао,
12 Egli aveva fatti miracoli in presenza de' padri loro, Nel paese di Egitto, nel territorio di Soan.
Како пред очима њиховим учини чудеса у земљи мисирској, на пољу Соану;
13 Egli aveva fesso il mare, e li aveva fatti passare per mezzo; Ed aveva fermate le acque come un mucchio.
Раздвоји море, и проведе их, од воде начини зид;
14 E li aveva condotti di giorno colla nuvola, E tutta notte colla luce del fuoco.
И води их дању облаком, и сву ноћ светлим огњем;
15 Egli aveva schiantate le rupi nel deserto, E li aveva copiosamente abbeverati, come di gorghi;
Раскида стене у пустињи, и поји их као из велике бездане;
16 Ed aveva fatto uscir de' ruscelli della roccia, E colare acque, a guisa di fiumi.
Изводи потоке из камена, и води воду рекама.
17 Ma essi continuarono a peccar contro a lui, Provocando l'Altissimo a sdegno nel deserto;
Али они још једнако грешише Њему, и гневише Вишњег у пустињи.
18 E tentarono Iddio nel cuor loro, Chiedendo vivanda a lor voglia;
И кушаше Бога у срцу свом, иштући јела по вољи својој,
19 E parlarono contro a Dio, [E] dissero: Potrebbe Iddio Metterci tavola nel deserto?
И викаше на Бога, и рекоше: "Може ли Бог зготовити трпезу у пустињи?"
20 Ecco, egli percosse la roccia, e ne colarono acque, E ne traboccarono torrenti; Potrebbe egli eziandio dar del pane, [O] apparecchiar della carne al suo popolo?
Ево! Он удари у камен, и потече вода, и реке устадоше; може ли и хлеба дати? Хоће ли и меса поставити народу свом?
21 Perciò, il Signore, avendoli uditi, si adirò fieramente; Ed un fuoco si accese contro a Giacobbe, Ed anche l'ira [gli] montò contro ad Israele;
Господ чу и разљути се, и огањ се разгоре на Јакова, и гнев се подиже на Израиља.
22 Perciocchè non avevano creduto in Dio, E non si erano confidati nella sua salvazione;
Јер не вероваше Богу и не уздаше се у помоћ Његову.
23 E pure egli aveva comandato alle nuvole di sopra, Ed aveva aperte le porte del cielo;
Тада заповеди облацима одозго, и отвори врата небеска,
24 Ed aveva fatta piovere sopra loro la manna da mangiare, Ed aveva loro dato del frumento del cielo.
И пусти, те им подажде мана за јело, и хлеб небески даде им.
25 L'uomo mangiò del pane degli Angeli; Egli mandò loro della vivanda a sazietà.
Хлеб анђеоски јеђаше човек; посла им јела до ситости.
26 Egli fece levar nel cielo il vento orientale, E per la sua forza addusse l'Austro;
Пусти небом устоку, и наведе силом својом југ;
27 E fece piover sopra loro della carne, a guisa di polvere; Ed uccelli, a giusa della rena del mare.
И као прахом засу их месом, и као песком морским птицама крилатим;
28 E [li] fece cadere in mezzo al lor campo, D'intorno a' lor padiglioni.
Побаца их сред логора њиховог, око шатора њихових.
29 Ed essi mangiarono, e furono grandemente satollati; E [Iddio] fece lor venire ciò che desideravano.
И наједоше се и даде им шта су желели.
30 Essi non si erano [ancora] stolti dalla lor cupidigia; [Avevano] ancora il cibo loro nella bocca,
Али их још и не прође жеља, још беше јело у устима њиховим,
31 Quando l'ira montò a Dio contro a loro, Ed uccise i più grassi di loro, Ed abbattè la scelta d'Israele.
Гнев се Божји подиже на њих и помори најјаче међу њима, и младиће у Израиљу поби.
32 Con tutto ciò peccarono ancora, E non credettero alle sue maraviglie.
Преко свега тога још грешише, и не вероваше чудесима Његовим.
33 Laonde egli consumò i lor giorni in vanità, E gli anni loro in ispaventi.
И пусти, те дани њихови пролазише узалуд, и године њихове у страху.
34 Quando egli li uccideva, essi lo richiedevano, E ricercavano di nuovo Iddio.
Кад их убијаше, онда притецаху к Њему, и обраћаху се и искаху Бога;
35 E si ricordavano che Iddio [era] la lor Rocca, E [che] l'Iddio altissimo [era] il lor Redentore.
И помињаху да је Бог одбрана њихова, и Вишњи Избавитељ њихов.
36 Ma lo lusingavano colla lor bocca, E gli mentivano colla lor lingua;
Ласкаху Му устима својим, и језиком својим лагаху Му.
37 E il cuor loro non [era] diritto inverso lui, E non erano leali nel suo patto.
А срце њихово не беше Њему верно, и не беху тврди у завету Његовом.
38 E pure egli, [che è] pietoso, purgò la loro iniquità, e non li distrusse; E più e più volte racquetò l'ira sua, e non commosse tutto il suo cruccio;
Али Он беше милостив, и покриваше грех, и не помори их, често заустављаше гнев свој, и не подизаше све јарости своје.
39 E si ricordò ch'erano carne; Un fiato che passa, e non ritorna.
Опомињаше се да су тело, ветар, који пролази и не враћа се.
40 Quante volte lo provocarono essi a sdegno nel deserto, [E] lo contristarono nella solitudine!
Колико Га пута расрдише у пустињи, и увредише у земљи где се не живи!
41 E tornarono a tentare Iddio, E limitarono il Santo d'Israele.
Све наново кушаше Бога, и Свеца Израиљевог дражише.
42 Essi non si erano ricordati della sua mano, [Nè] del giorno nel quale li aveva riscossi dal nemico.
Не сећаше се руке Његове и дана, у који их избави из невоље,
43 (Come egli aveva eseguiti i suoi segni in Egitto, E i suoi miracoli nel territorio di Soan.
У који учини у Мисиру знаке своје и чудеса своја на пољу Соану;
44 Ed aveva cangiati i fiumi, e i rivi degli Egizi in sangue, [Talchè] essi non [ne] potevano bere.
И проврже у крв реке њихове и потоке њихове, да не могоше пити.
45 [Ed] aveva mandata contro a loro una mischia [d'insetti] che li mangiarono; E rane, che li distrussero.
Посла на њих бубине да их кољу, и жабе да их море.
46 Ed aveva dati i lor frutti a' bruchi, E le lor fatiche alle locuste.
Летину њихову даде црву, и муку њихову скакавцима.
47 Ed aveva guastate le lor vigne colla gragnuola, E i lor sicomori colla tempesta.
Винограде њихове поби градом, и смокве њихове сланом.
48 Ed aveva dati alla grandine i lor bestiami, E le lor gregge a' folgori.
Граду предаде стоку њихову, и стада њихова муњи.
49 [Ed] aveva mandato sopra loro l'ardore della sua ira, Indegnazione, cruccio e distretta; Una mandata d'angeli maligni.
Посла на њих огњени гнев свој, јарост, срдњу и мржњу, чету злих анђела.
50 [Ed] aveva appianato il sentiero alla sua ira, [E] non aveva scampata l'anima loro dalla morte, Ed aveva dato il lor bestiame alla mortalità.
Равни стазу гневу свом, не чува душе њихове од смрти, и живот њихов предаде помору.
51 Ed aveva percossi tutti i primogeniti in Egitto, E le primizie della forza ne' tabernacoli di Cam.
Поби све првенце у Мисиру, први пород по колибама Хамовим.
52 E [ne] aveva fatto partire il suo popolo, a guisa di pecore; E l'aveva condotto per lo deserto, come una mandra.
И поведе народ свој као овце, и води их као стадо преко пустиње.
53 E l'aveva guidato sicuramente, senza spavento; E il mare aveva coperti i lor nemici.
Води их поуздано, и они се не бојаше, а непријатеље њихове затрпа море.
54 Ed egli li aveva introdotti nella contrada della sua santità, Nel monte [che] la sua destra ha conquistato.
И доведе их на место светиње своје, на ову гору, коју задоби десница Његова.
55 Ed aveva scacciate le nazioni d'innanzi a loro, E le aveva fatte [loro] scadere in sorte di eredità, Ed aveva stanziate le tribù d'Israele nelle loro stanze.)
Одагна испред лица њиховог народе; жребом раздели њихово достојање, и по шаторима њиховим насели колена Израиљева.
56 Ed avevano tentato, e provocato a sdegno l'Iddio altissimo, E non avevano osservate le sue testimonianze.
Али они кушаше и срдише Бога Вишњег и уредбе Његове не сачуваше.
57 Anzi si erano tratti indietro, E si erano portati dislealmente, Come i lor padri; [E] si erano rivolti come un arco fallace;
Одусташе и одвргоше се, као и оци њихови, слагаше као рђав лук.
58 E l'avevano provocato ad ira co' loro alti luoghi, E commosso a gelosia colle loro sculture.
Увредише Га висинама својим, и идолима својим раздражише Га.
59 Iddio aveva udite [queste cose], e se n'era gravemente adirato, Ed aveva grandemente disdegnato Israele.
Бог чу и разгневи се и расрди се на Израиља веома.
60 Ed aveva abbandonato il tabernacolo di Silo; Il padiglione ch'egli aveva piantato per sua stanza fra gli uomini.
Остави насеље своје у Силому, шатор, у коме живљаше с људима.
61 Ed aveva abbandonata la sua forza, [ad esser menata] in cattività, E la sua gloria in man del nemico.
И оправи у ропство славу своју и красоту своју у руке непријатељеве.
62 Ed aveva dato il suo popolo alla spada, E si era gravemente adirato contro alla sua eredità.
И предаде мачу народ свој, и на достојање своје запламте се.
63 Il fuoco aveva consumati i suoi giovani; E le sue vergini non erano state lodate.
Младиће његове једе огањ, и девојкама његовим не певаше сватовских песама;
64 I suoi sacerdoti erano caduti per la spada; E le sue vedove non avevano pianto.
Свештеници његови падаше од мача, и удовице његове не плакаше.
65 Poi il Signore si risvegliò, Come uno che fosse stato addormentato; Come un [uomo] prode, che dà gridi dopo il vino.
Најпосле, као иза сна пробуди се Господ, прену се као јунак кад се напије вина.
66 E percosse i suoi nemici da tergo, E mise loro addosso un eterno vituperio.
И поби непријатеље своје с леђа, вечној срамоти предаде их.
67 Ed avendo riprovato il tabernacolo di Giuseppe, E non avendo eletta la tribù di Efraim;
И не хте шатор Јосифов, и колено Јефремово не изабра.
68 Egli elesse la tribù di Giuda; Il monte di Sion, il quale egli ama.
Него изабра колено Јудино, гору Сион, која Му омиле.
69 Ed edificò il suo santuario, a guisa di [palazzi] eccelsi; Come la terra [ch]'egli ha fondata in perpetuo.
И сагради светињу своју као горње своје станове, и као земљу утврди је довека.
70 Ed elesse Davide, suo servitore, E lo prese dalle mandre delle pecore.
И изабра Давида, слугу свог, и узе га од торова овчијих,
71 Di dietro alle [bestie] allattanti Egli lo condusse a pascer Giacobbe, suo popolo; Ed Israele sua eredità.
И од дојилица доведе га да пасе народ Његов, Јакова, и наследство Његово, Израиља.
72 Ed egli li pasturò, secondo l'integrità del suo cuore; E li guidò, secondo il gran senno delle sue mani.
И он их пасе чистим срцем, и води их мудрим рукама.
