< Salmi 71 >

1 SIGNORE, io mi son confidato in te, [Fa' ch]'io non sia giammai confuso.
Psalmus David, Filiorum Ionadab, et priorum captivorum. In te Domine speravi, non confundar in æternum:
2 Riscuotimi, e liberami, per la tua giustizia; Inchina a me il tuo orecchio, e salvami.
in iustitia tua libera me, et eripe me. Inclina ad me aurem tuam, et salva me.
3 Siimi una rocca di dimora, Nella quale io entri sempre; Tu hai ordinata la mia salute; Perciocchè tu [sei] la mia rupe e la mia fortezza.
Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum: ut salvum me facias, Quoniam firmamentum meum, et refugium meum es tu.
4 O Dio mio, liberami dalla man dell'empio, Dalla mano del perverso e del violento.
Deus meus eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis et iniqui:
5 Perciocchè tu [sei] la mia speranza, o Signore Iddio; La mia confidanza fin dalla mia fanciullezza.
Quoniam tu es patientia mea Domine: Domine spes mea a iuventute mea.
6 Tu sei stato il mio sostegno fin dal seno [di mia madre]; Tu [sei] quel che mi hai tratto fuori delle interiora di essa; Per te ho avuto del continuo di che lodarti.
In te confirmatus sum ex utero: de ventre matris meæ tu es protector meus: In te cantatio mea semper:
7 Io sono stato a molti come un mostro; Ma tu [sei] il mio forte ricetto.
tamquam prodigium factus sum multis: et tu adiutor fortis.
8 Sia la mia bocca ripiena della tua lode, [E] della tua gloria tuttodì.
Repleatur os meum laude, ut cantem gloriam tuam: tota die magnitudinem tuam.
9 Non rigettarmi al tempo della vecchiezza; Ora, che le forze mi mancano, non abbandonarmi.
Ne proiicias me in tempore senectutis: cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me.
10 Perciocchè i miei nemici tengono ragionamenti contro a me, E quelli che spiano l'anima mia prendono insieme consiglio.
Quia dixerunt inimici mei mihi: et qui custodiebant animam meam, consilium fecerunt in unum,
11 Dicendo: Iddio l'ha abbandonato; Perseguitate[lo], e prendetelo; perciocchè non [vi è] alcuno che [lo] riscuota.
Dicentes: Deus dereliquit eum, persequimini, et comprehendite eum: quia non est qui eripiat.
12 O Dio, non allontanarti da me; Dio mio, affrettati in mio aiuto.
Deus ne elongeris a me: Deus meus in auxilium meum respice.
13 Sieno confusi, [e] vengano meno gli avversari dell'anima mia; Quelli che procacciano il mio male sieno coperti di onta e di vituperio.
Confundantur, et deficiant detrahentes animæ meæ: operiantur confusione, et pudore qui quærunt mala mihi.
14 Ma io spererò del continuo, E sopraggiungerò [ancora altre] lodi a tutte le tue.
Ego autem semper sperabo: et adiiciam super omnem laudem tuam.
15 La mia bocca racconterà tuttodì la tua giustizia, [e] la tua salute; Bench[è] io non [ne] sappia il gran numero.
Os meum annuntiabit iustitiam tuam: tota die salutare tuum. Quoniam non cognovi litteraturam,
16 Io entrerò nelle prodezze del Signore Iddio; Io ricorderò la giustizia di te solo.
introibo in potentias Domini: Domine, memorabor iustitiæ tuæ solius.
17 O Dio, tu mi hai ammaestrato dalla mia fanciullezza; Ed io, infino ad ora, ho annunziate le tue maraviglie.
Deus docuisti me a iuventute mea: et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua.
18 Non abbandonarmi ancora, o Dio, fino alla vecchiezza, anzi [fino] alla canutezza; Finchè io abbia annunziato il tuo braccio a [questa] generazione, [E] la tua potenza a tutti quelli [che] verranno [appresso].
Et usque in senectam et senium: Deus ne derelinquas me, Donec annunciem brachium tuum generationi omni, quæ ventura est: Potentiam tuam,
19 E la tua giustizia, o Dio, [esalterò] sommamente: Perciocchè tu hai fatte [cose] grandi. O Dio, chi [è] pari a te?
et iustitiam tuam Deus usque in altissima, quæ fecisti magnalia: Deus quis similis tibi?
20 Perciocchè, avendomi fatto sentir molte tribolazioni e mali, Tu mi hai di nuovo resa la vita, E mi hai di nuovo tratto fuor degli abissi della terra.
Quantas ostendisti mihi tribulationes multas, et malas: et conversus vivificasti me: et de abyssis terræ iterum reduxisti me:
21 Tu hai accresciuta la mia grandezza, E ti sei rivolto, [e] mi hai consolato.
Multiplicasti magnificentiam tuam: et conversus consolatus es me.
22 Io altresì, collo strumento del saltero, celebrerò te, [E] la tua verità, o Dio mio; Io ti salmeggerò colla cetera, o Santo d'Israele.
Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam: Deus psallam tibi in cithara, sanctus Israel.
23 Le mie labbra giubileranno, quando io ti salmeggerò; E insieme l'anima mia, la quale tu hai riscattata.
Exultabunt labia mea cum cantavero tibi: et anima mea, quam redemisti.
24 La mia lingua ancora ragionerà tuttodì della tua giustizia; Perciocchè sono stati svergognati, perchè sono stati confusi quelli che procacciavano il mio male.
Sed et lingua mea tota die meditabitur iustitiam tuam: cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi.

< Salmi 71 >