برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، پادشاه از قوتی که به او دادهای شادی میکند و از پیروزیای که به او بخشیدهای شادمان است. |
تو آرزوی دل او را برآوردی و هر چه از تو خواسته از او دریغ نداشتی. |
تو با برکات نیکو، به استقبالش رفتی و تاجی از طلای ناب بر سرش نهادی. |
از تو حیات خواست، به او دادی و بقا و طول عمر به او بخشیدی. |
شکوه و عظمت او به خاطر پیروزیای است که تو به او بخشیدهای. تو به او عزت و احترام دادهای. |
او را تا ابد با برکاتت پر ساختهای و با حضورت او را شاد گردانیدهای. |
پادشاه بر خداوند توکل دارد. محبت خدای متعال او را از لغزیدن حفظ خواهد کرد. |
پادشاه بر همهٔ دشمنانش غلبه خواهد یافت. |
او وقتی بیاید مانند آتش مشتعل مخالفانش را نابود خواهد کرد. آتش خشم خداوند، دشمنان پادشاه را خواهد بلعید؛ |
و نسل آنها را از روی زمین نابود خواهد ساخت. |
آنها بر ضد پادشاه قیام کردند و نقشههای پلید کشیدند، اما موفق نشدند. |
او با تیر و کمان آنها را هدف قرار خواهد داد و ایشان برگشته، پا به فرار خواهند گذاشت. |
ای خداوند، به خاطر قدرتت تو را ستایش میکنیم و عظمت تو را میسراییم. |