Salmi 147

1 LODATE il Signore; Perciocchè egli [è] cosa buona e dilettevole di salmeggiar l'Iddio nostro; La lode [è] decevole.

RAB'be övgüler sunun! Ne güzel, ne hoş Tanrımız'ı ilahilerle övmek! O'na övgü yaraşır.

2 Il Signore è quel ch'edifica Gerusalemme; Egli raccoglierà i dispersi d'Israele.

RAB yeniden kuruyor Yeruşalim'i, Bir araya topluyor İsrail'in sürgünlerini.

3 [Egli è quel] che guarisce quelli che hanno il cuor rotto, E fascia le lor doglie;

O kırık kalplileri iyileştirir, Yaralarını sarar.

4 Che conta il numero delle stelle; Che le chiama tutte per li nomi [loro].

Yıldızların sayısını belirler, Her birini adıyla çağırır.

5 Il nostro Signore [è] grande, e di gran forza; La sua intelligenza [è] infinita.

Rabbimiz büyük ve çok güçlüdür, Sınırsızdır anlayışı.

6 Il Signore solleva i mansueti; Ed abbatte gli empi fino a terra.

RAB mazlumlara yardım eder, Kötüleri yere çalar.

7 Cantate al Signore con lode; Salmeggiate colla cetera all'Iddio nostro;

RAB'be şükran ezgileri okuyun, Tanrımız'ı lirle, ilahilerle övün.

8 Il qual copre il cielo di nuvole, Ed apparecchia la pioggia alla terra, [E] fa che i monti producono l'erba.

O'dur gökleri bulutlarla kaplayan, Yeryüzüne yağmur sağlayan, Dağlarda ot bitiren.

9 Che dà la sua pastura al bestiame. A' figli de' corvi, che gridano.

O yiyecek sağlar hayvanlara, Bağrışan kuzgun yavrularına.

10 Egli non si compiace nella forza del cavallo; Egli non gradisce le gambe dell'uomo.

Ne atın gücünden zevk alır, Ne de insanın yiğitliğinden hoşlanır.

11 Il Signore gradisce quelli che lo temono, Quelli che sperano nella sua benignità.

RAB kendisinden korkanlardan, Sevgisine umut bağlayanlardan hoşlanır.

12 Gerusalemme, celebra il Signore; Sion, loda il tuo Dio.

RAB'bi yücelt, ey Yeruşalim! Tanrın'a övgüler sun, ey Siyon!

13 Perciocchè egli rinforza le sbarre delle tue porte; Egli benedice i tuoi figliuoli in mezzo di te.

Çünkü senin kapılarının kol demirlerine güç katar, İçindeki halkı kutsar.

14 [Egli è quel] che mantiene il tuo paese in pace; Che ti sazia di grascia di frumento;

Sınırlarını esenlik içinde tutar, Seni en iyi buğdayla doyurur.

15 Che manda il suo dire in terra; [E] la sua parola corre velocissimamente;

Yeryüzüne buyruğunu gönderir, Sözü çarçabuk yayılır.

16 Che manda la neve a guisa di lana; Che sparge la brina a guisa di cenere;

Yapağı gibi kar yağdırır, Kırağıyı kül gibi saçar.

17 Che getta il suo ghiaccio come [per] pezzi; [E] chi potrà durar davanti al suo freddo?

Aşağıya iri iri dolu savurur, Kim dayanabilir soğuğuna?

18 Egli manda la sua parola, e fa struggere quelle cose; Egli fa soffiare il suo vento, [è] le acque corrono.

Buyruk verir, eritir buzları, Rüzgarını estirir, sular akmaya başlar.

19 Egli annunzia le sue parole a Giacobbe; I suoi statuti e le sue leggi ad Israele.

Sözünü Yakup soyuna, Kurallarını, ilkelerini İsrail'e bildirir.

20 Egli non ha fatto così a tutte le genti; Ed esse non conoscono le [sue] leggi. Alleluia.

Başka hiçbir ulus için yapmadı bunu, Onlar O'nun ilkelerini bilmezler. RAB'be övgüler sunun!