Salmi 137

1 ESSENDO presso alle fiumane di Babilonia, Dove noi sedevamo, ed anche piangevamo, Ricordandoci di Sion,

На реках Вавилонских, тамо седохом и плакахом, внегда помянути нам Сиона:

2 Noi avevamo appese le nostre cetere A' salci, in mezzo di essa.

на вербиих посреде его обесихом органы нашя.

3 Benchè quelli che ci avevano menati in cattività Ci richiedessero quivi che cantassimo; E quelli che ci facevano urlar piangendo [Ci richiedessero canzoni d]'allegrezza, [dicendo: ] Cantateci delle canzoni di Sion;

Яко тамо вопросиша ны пленшии нас о словесех песней, и ведшии нас о пении: воспойте нам от песней Сионских.

4 Come avremmo noi cantate le canzoni del Signore In paese di stranieri?

Како воспоем песнь Господню на земли чуждей?

5 Se io ti dimentico, o Gerusalemme; [Se] la mia destra [ti] dimentica;

Аще забуду тебе, Иерусалиме, забвена буди десница моя.

6 Resti attaccata la mia lingua al mio palato, Se io non mi ricordo di te; Se non metto Gerusalemme In capo d'[ogni] mia allegrezza

Прильпни язык мой гортани моему, аще не помяну тебе, аще не предложу Иерусалима, яко в начале веселия моего.

7 Ricordati, Signore, de' figliuoli di Edom, I quali, nella giornata di Gerusalemme, Dicevano: Spianate, spianate, Fino a' fondamenti.

Помяни, Господи, сыны Едомския в день Иерусалимль глаголющыя: истощайте, истощайте до оснований его.

8 O figliuola di Babilonia, che devi esser distrutta, Beato chi ti farà la retribuzione Del male che tu ci hai fatto!

Дщи Вавилоня окаянная, блажен, иже воздаст тебе воздаяние твое, еже воздала еси нам:

9 Beato chi piglierà i tuoi piccoli figliuoli, E li sbatterà al sasso.

блажен, иже имет и разбиет младенцы твоя о камень.