Salmi 106
1 ALLELUIA. Celebrate il Signore; perciocchè [egli è] buono; Perciocchè la sua benignità [è] in eterno.
Haleluja! Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco.
2 Chi potrà raccontar le potenze del Signore? [Chi] potrà pubblicar tutta la sua lode?
Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Aŭdigos Lian tutan gloron?
3 Beati coloro che osservano la dirittura, Che fanno ciò ch'è giusto in ogni tempo.
Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en ĉiu tempo.
4 Ricordati di me, o Signore, Secondo la [tua] benevolenza verso il tuo popolo; Visitami colla tua salute;
Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,
5 Acciocchè io vegga il bene de' tuoi eletti, [E] mi rallegri dell'allegrezza della tua gente, [E] mi glorii colla tua eredità.
Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi ĝoju kun la ĝojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.
6 Noi, e i nostri padri, abbiam peccato, Abbiamo operato iniquamente ed empiamente.
Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.
7 I nostri padri in Egitto non considerarono le tue maraviglie, Non si ricordarono della grandezza delle tue benignità; E si ribellarono presso al mare, nel Mar rosso.
Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Ruĝa Maro.
8 Ma pure [il Signore] li salvò per l'amor del suo Nome, Per far nota la sua potenza;
Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.
9 E sgridò il Mar rosso, ed esso si seccò; E li fece camminar per gli abissi, come [per] un deserto.
Kaj Li ekkriis al la Ruĝa Maro, kaj ĝi elsekiĝis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.
10 E li salvò di man di coloro che li odiavano, E li riscosse di man del nemico.
Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.
11 E le acque copersero i lor nemici; E non ne scampò pure uno
Kaj la akvo kovris iliajn kontraŭulojn; Eĉ unu el ili ne restis.
12 Allora credettero alle sue parole; Cantarono la sua lode.
Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.
13 [Ma] presto dimenticarono le sue opere; Non aspettarono il suo consiglio;
Sed baldaŭ ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.
14 E si accessero di cupidigia nel deserto; E tentarono Iddio nella solitudine.
Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.
15 Ed egli diede loro ciò che chiedevano; Ma mandò la magrezza nelle lor persone.
Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.
16 Oltre a ciò furono mossi d'invidia contro a Mosè, nel campo; [E] contro ad Aaronne, il Santo del Signore.
Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.
17 La terra si aperse, e tranghiottì Datan, E coperse il seguito di Abiram.
Malfermiĝis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.
18 E il fuoco arse la lor raunanza; La fiamma divampò gli empi.
Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.
19 Fecero un vitello in Horeb, E adorarono una statua di getto;
Ili faris bovidon ĉe Ĥoreb, Kaj adorkliniĝis antaŭ fandaĵo.
20 E mutarono la lor gloria In una somiglianza di bue che mangia l'erba.
Ili ŝanĝis sian honoron En bildon de bovo, kiu manĝas herbon.
21 Dimenticarono Iddio, lor Salvatore, Il quale aveva fatte cose grandi in Egitto;
Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,
22 Cose maravigliose nel paese di Cam, Tremende al Mar rosso.
Miraklojn en la lando de Ĥam, Timindaĵojn apud la Ruĝa Maro.
23 Onde egli disse di sterminarli; Se non che Mosè, suo eletto, si presentò alla rottura davanti a lui, Per istornar l'ira sua che non distruggesse.
Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, stariĝis antaŭ Li ĉe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.
24 Disdegnarono ancora il paese desiderabile; Non credettero alla sua parola.
Kaj ili malŝatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.
25 E mormorarono ne' lor tabernacoli; Non attesero alla voce del Signore.
Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne aŭskultis la voĉon de la Eternulo.
26 Onde egli alzò loro la mano, Che li farebbe cader nel deserto;
Tial Li ĵuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,
27 E che farebbe cader la lor progenie fra le genti, E che li dispergerebbe per li paesi.
Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disĵeti ilin en la landojn.
28 Oltre a ciò si congiunsero con Baal-peor, E mangiarono de' sacrificii de' morti;
Kaj ili aliĝis al Baal-Peor, Kaj manĝis oferricevojn de malvivuloj.
29 E dispettarono [Iddio] co' lor fatti, Onde la piaga si avventò a loro.
Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastiĝis inter ili epidemio.
30 Ma Finees si feve avanti, e fece giudicio; E la piaga fu arrestata.
Kaj stariĝis Pineĥas kaj aranĝis juĝon; Kaj la epidemio haltis.
31 E ciò gli fu reputato per giustizia, Per ogni età, in perpetuo.
Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por ĉiuj generacioj kaj eterne.
32 Provocarono ancora [il Signore] ad ira presso alla acque di Meriba, Ed avvenne del male a Mosè per loro.
Kaj ili kolerigis Lin ĉe la akvo de Meriba, Kaj pro ili fariĝis malbono al Moseo;
33 Perciocchè inasprirono il suo spirito; Onde egli parlò disavvedutamente colle sue labbra.
Ĉar ili maldolĉigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia buŝo.
34 Essi non distrussero i popoli, Che il Signore aveva lor detto;
Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;
35 Anzi si mescolarono fra le genti, Ed impararono le loro opere;
Sed ili miksiĝis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;
36 E servirono a' loro idoli, E quelli furono loro per laccio;
Ili servis al iliaj idoloj, Kaj ĉi tiuj fariĝis reto por ili.
37 E sacrificarono i lor figluoli. E le lor figliuole a' demoni;
Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;
38 E sparsero il sangue innocente, Il sangue de' lor figliuoli e delle lor figliuole, I quali sacrificarono agl'idoli di Canaan; E il paese fu contaminato di sangue.
Kaj ili verŝis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpuriĝis de sango.
39 Ed essi si contaminarono per le loro opere, E fornicarono per li lor fatti.
Kaj ili malpuriĝis per siaj faroj, Kaj malĉastiĝis per siaj agoj.
40 Onde l'ira del Signore si accese contro al suo popolo, Ed egli abbominò la sua eredità;
Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraŭ Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;
41 E li diede in man delle genti; E quelli che li odiavano signoreggiarono sopra loro.
Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.
42 E i lor nemici li oppressarono; Ed essi furono abbassati sotto alla lor mano.
Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de ĉi tiuj ili humiliĝis.
43 Egli li riscosse molte volte; Ma essi lo dispettarono co' lor consigli, Onde furono abbattuti per la loro iniquità.
Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortiĝis pro sia krimeco.
44 E pure egli ha riguardato, quando [sono stati] in distretta; Quando ha udito il lor grido;
Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li aŭdis ilian kriadon;
45 E si è ricordato inverso loro del suo patto, E si è pentito, secondo la grandezza delle sue benignità.
Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedaŭris laŭ Sia granda favorkoreco;
46 Ed ha renduti loro pietosi Tutti quelli che li avevano menati in cattività.
Kaj Li aperigis kompaton por ili Ĉe ĉiuj iliaj malliberigintoj.
47 Salvaci, o Signore Iddio nostro, E raccoglici d'infra le genti; Acciocchè celebriamo il Nome della tua santità, [E] ci gloriamo nella tua lode.
Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.
48 Benedetto [sia] il Signore Iddio d'Israele di secolo in secolo. Or dica tutto il popolo: Amen. Alleluia.
Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne ĝis eterne. Kaj la tuta popolo diru: Amen. Haleluja!
