Salmi 102

1 Orazione dell'afflitto, essendo angosciato, e spandendo il suo lamento davanti a Dio SIGNORE, ascolta la mia orazione, E venga il mio grido infino a te.

Доамне, аскултэ-мь ругэчуня ши с-ажунгэ стригэтул меу пынэ ла Тине!

2 Non nasconder la tua faccia da me; Nel giorno che io sono in distretta, inchina a me il tuo orecchio; Nel giorno che io grido, affrettati a rispondermi.

Ну-мь аскунде Фаца Та ын зиуа неказулуй меу! Плякэ-Ць урекя спре мине кынд стриг! Аскултэ-мэ деграбэ!

3 Perciocchè i miei giorni son venuti meno come fumo, E le mie ossa sono arse come un tizzone.

Кэч зилеле меле пер ка фумул ши оаселе ымь ард ка ун тэчуне.

4 Il mio cuore è stato percosso come erba, Ed è seccato; Perciocchè io ho dimenticato di mangiare il mio pane.

Инима ымь есте ловитэ ши ми се усукэ ынтокмай ка ярба; пынэ ши пыня уйт сэ мь-о мэнынк.

5 Le mie ossa sono attaccate alla mia carne, Per la voce de' miei gemiti.

Аша де марь ымь сунт ӂеметеле, кэ ми се липеск оаселе де карне.

6 Io son divenuto simile al pellicano del deserto; E son come il gufo delle solitudini.

Семэн ку пеликанул дин пустиу, сунт ка о кукувя дин дэрымэтурь;

7 Io vegghio, e sono Come il passero solitario sopra il tetto. I miei nemici mi fanno vituperio tuttodì;

ну май пот дорми ши сунт ка пасэря сингуратикэ пе ун акопериш.

8 Quelli che sono infuriati contro a me fanno delle esecrazioni di me.

Ын фиекаре зи мэ батжокореск врэжмаший мей ши потривничий мей журэ пе мине ын мыния лор.

9 Perciocchè io ho mangiata la cenere come pane, Ed ho temperata la mia bevanda con lagrime.

Мэнынк цэрынэ ын лок де пыне ши ымь аместек лакримиле ку бэутура

10 Per la tua indegnazione, e per lo tuo cruccio; Perciocchè, avendomi levato ad alto, tu mi hai gettato [a basso].

дин причина мынией ши урӂией Тале, кэч Ту м-ай ридикат ши м-ай арункат департе.

11 I miei giorni [son] come l'ombra che dichina; Ed io son secco come erba.

Зилеле меле сунт ка о умбрэ гата сэ трякэ ши мэ усук ка ярба.

12 Ma tu, Signore, dimori in eterno E la tua memoria [è] per ogni età.

Дар Ту, Доамне, Ту ымпэрэцешть пе вечие ши помениря Та цине дин ням ын ням.

13 Tu ti leverai, tu avrai compassione di Sion; Perciocchè [egli è] tempo di averne pietà; Perciocchè il termine è giunto.

Ту Те вей скула ши вей авя милэ де Сион; кэч есте время сэ те ындурь де ел, а венит время хотэрытэ пентру ел.

14 Imperocchè i tuoi servitori hanno affezione alle pietre di essa, Ed hanno pietà della sua polvere.

Кэч робий Тэй юбеск петреле Сионулуй ши ле е милэ де цэрына луй.

15 E le genti temeranno il Nome del Signore, E tutti i re della terra la tua gloria,

Атунч се вор теме нямуриле де Нумеле Домнулуй ши тоць ымпэраций пэмынтулуй де слава Та.

16 Quando il Signore avrà riedificata Sion, [Quando] egli sarà apparito nella sua gloria,

Да, Домнул ва зиди ярэшь Сионул ши Се ва арэта ын слава Са.

17 Ed avrà volto lo sguardo all'orazione de' desolati, E non avrà sprezzata la lor preghiera.

Ел я аминте ла ругэчуня невояшулуй ши ну-й несокотеште ругэчуня.

18 Ciò sarà scritto all'età a venire; E il popolo che sarà creato loderà il Signore.

Сэ се скрие лукрул ачеста пентру нямул де оамень каре ва вени, ши попорул каре се ва наште сэ лауде пе Домнул!

19 Perciocchè egli avrà riguardato dall'alto luogo della sua santità; Perciocchè il Signore avrà mirato dal cielo verso la terra;

Кэч Ел привеште дин ынэлцимя сфинценией Луй; Домнул привеште дин черурь пе пэмынт,

20 Per udire i gemiti de' prigioni; Per isciogliere quelli ch'erano condannati a morte;

ка сэ аудэ ӂеметеле приншилор де рэзбой ши сэ избэвяскэ пе чей че сунт пе моарте;

21 Acciocchè si narri in Sion il Nome del Signore, E la sua lode in Gerusalemme.

пентру ка ей сэ вестяскэ ын Сион Нумеле Домнулуй ши лауделе Луй ын Иерусалим,

22 Quando i popoli e i regni saranno raunati insieme, Per servire al Signore.

кынд се вор стрынӂе тоате попоареле ши тоате ымпэрэцииле ка сэ служяскэ Домнулуй.

23 Egli ha tra via abbattute le mie forze; Egli ha scorciati i miei giorni.

Ел мь-а фрынт путеря ын друм ши мь-а скуртат зилеле.

24 Io dirò: O Dio mio, non farmi trapassare al mezzo de' miei dì; I tuoi anni [durano] per ogni età.

Еу зик: „Думнезеуле, ну мэ луа ла жумэтатя зилелор меле, Ту, ай кэруй ань цин вешник!”

25 Tu fondasti già la terra; E i cieli [son] l'opera delle tue mani;

Ту ай ынтемеят ын векиме пэмынтул ши черуриле сунт лукраря мынилор Тале.

26 Queste cose periranno, ma tu dimorerai; Ed esse invecchieranno tutte, come un vestimento; Tu le muterai come una vesta, e trapasseranno.

Еле вор пери, дар Ту вей рэмыне; тоате се вор ынвеки ка о хайнэ; ле вей скимба ка пе ун вешмынт ши се вор скимба.

27 Ma tu [sei sempre] lo stesso, E gli anni tuoi non finiranno giammai.

Дар Ту рэмый Ачелашь ши аний Тэй ну се вор сфырши.

28 I figliuoli de' tuoi servitori abiteranno, E la progenie loro sarà stabilita nel tuo cospetto.

Фиий робилор Тэй ышь вор локуи цара ши сэмынца лор ва рэмыне ынаинтя Та.