Salmi 102

1 Orazione dell'afflitto, essendo angosciato, e spandendo il suo lamento davanti a Dio SIGNORE, ascolta la mia orazione, E venga il mio grido infino a te.

Bēdu cilvēka lūgšana, kad tas ir noskumis un savas žēlabas izgāž Tā Kunga priekšā. Ak Kungs, klausi manu lūgšanu, un mana saukšana lai nāk pie Tevis.

2 Non nasconder la tua faccia da me; Nel giorno che io sono in distretta, inchina a me il tuo orecchio; Nel giorno che io grido, affrettati a rispondermi.

Neapslēp Savu vaigu priekš manis, atgriez Savu ausi pie manis bēdu laikā; tai dienā, kad es saucu, paklausi mani drīz.

3 Perciocchè i miei giorni son venuti meno come fumo, E le mie ossa sono arse come un tizzone.

Jo manas dienas ir iznīkušas kā dūmi, un mani kauli ir izdeguši kā pagale.

4 Il mio cuore è stato percosso come erba, Ed è seccato; Perciocchè io ho dimenticato di mangiare il mio pane.

Mana sirds ir sasista un izkaltusi kā zāle, tā ka es aizmirstu pat savu maizi ēst.

5 Le mie ossa sono attaccate alla mia carne, Per la voce de' miei gemiti.

Mani kauli līp pie manas miesas no kaukšanas un nopūšanās.

6 Io son divenuto simile al pellicano del deserto; E son come il gufo delle solitudini.

Es esmu tā kā dumpis tuksnesī, es esmu kā apogs (pūce) izpostītās vietās.

7 Io vegghio, e sono Come il passero solitario sopra il tetto. I miei nemici mi fanno vituperio tuttodì;

Es esmu nomodā un tāpat kā vientulis putns uz jumta.

8 Quelli che sono infuriati contro a me fanno delle esecrazioni di me.

Mani ienaidnieki mani nievā cauru dienu; kas pret mani trako, tie mani dara par lāsta vārdu.

9 Perciocchè io ho mangiata la cenere come pane, Ed ho temperata la mia bevanda con lagrime.

Jo es ēdu pelnus kā maizi un sajaucu savu dzērienu ar asarām,

10 Per la tua indegnazione, e per lo tuo cruccio; Perciocchè, avendomi levato ad alto, tu mi hai gettato [a basso].

Tavas bardzības un dusmības pēc, jo Tu mani esi pacēlis un atkal nogāzis.

11 I miei giorni [son] come l'ombra che dichina; Ed io son secco come erba.

Manas dienas ir kā ēna pavakarē, un es kalstu kā zāle.

12 Ma tu, Signore, dimori in eterno E la tua memoria [è] per ogni età.

Bet Tu, Kungs, paliec mūžīgi un Tava piemiņa līdz radu radiem.

13 Tu ti leverai, tu avrai compassione di Sion; Perciocchè [egli è] tempo di averne pietà; Perciocchè il termine è giunto.

Kaut Tu celtos un apžēlotos par Ciānu, jo jau ir laiks par viņu apžēloties, jo tas nospriestais laiks ir atnācis.

14 Imperocchè i tuoi servitori hanno affezione alle pietre di essa, Ed hanno pietà della sua polvere.

Jo Tavi kalpi mīļo viņas akmeņus un žēlojās, ka tā guļ pīšļos.

15 E le genti temeranno il Nome del Signore, E tutti i re della terra la tua gloria,

Tad pagāni bīsies Tā Kunga Vārdu, un visi ķēniņi virs zemes Tavu godību,

16 Quando il Signore avrà riedificata Sion, [Quando] egli sarà apparito nella sua gloria,

Kad Tas Kungs Ciānu uztaisīs un parādīsies Savā godībā.

17 Ed avrà volto lo sguardo all'orazione de' desolati, E non avrà sprezzata la lor preghiera.

Viņš griežas pie bēdu ļaužu lūgšanas un nenicina pielūgšanu.

18 Ciò sarà scritto all'età a venire; E il popolo che sarà creato loderà il Signore.

Lai tas top uzrakstīts pēcnākamiem, un tie ļaudis, kas vēl taps radīti, slavēs To Kungu.

19 Perciocchè egli avrà riguardato dall'alto luogo della sua santità; Perciocchè il Signore avrà mirato dal cielo verso la terra;

Jo Viņš skatās no Sava svēta augstuma, Tas Kungs lūko no debesīm uz zemi,

20 Per udire i gemiti de' prigioni; Per isciogliere quelli ch'erano condannati a morte;

Ka Viņš dzird cietumnieku nopūšanos un atsvabina nāves bērnus;

21 Acciocchè si narri in Sion il Nome del Signore, E la sua lode in Gerusalemme.

Ka Tā Kunga vārds top sludināts Ciānā un Viņa slava Jeruzālemē,

22 Quando i popoli e i regni saranno raunati insieme, Per servire al Signore.

Kad tautas sapulcējās kopā un valstis, Tam Kungam kalpot.

23 Egli ha tra via abbattute le mie forze; Egli ha scorciati i miei giorni.

Bet Viņš ir pazemojis ceļā manu spēku un paīsinājis manas dienas.

24 Io dirò: O Dio mio, non farmi trapassare al mezzo de' miei dì; I tuoi anni [durano] per ogni età.

Es saku: mans Dievs, neņem mani nost pusmūžā. Tavi gadi paliek līdz radu radiem.

25 Tu fondasti già la terra; E i cieli [son] l'opera delle tue mani;

Senlaikus Tu esi nodibinājis zemi, un debesis ir Tavu roku darbs.

26 Queste cose periranno, ma tu dimorerai; Ed esse invecchieranno tutte, come un vestimento; Tu le muterai come una vesta, e trapasseranno.

Tās zudīs, bet Tu pastāvēsi; tās sadils visas, kā drēbes; Tu tās pārvērtīsi kā drānas, un tās pārvērtīsies;

27 Ma tu [sei sempre] lo stesso, E gli anni tuoi non finiranno giammai.

Bet Tu palieci tas pats, un Tavi gadi nebeigsies.

28 I figliuoli de' tuoi servitori abiteranno, E la progenie loro sarà stabilita nel tuo cospetto.

Tavu kalpu bērni paliks, un viņu dzimums būs pastāvīgs Tavā priekšā.