Proverbi 16

1 Le disposizioni dell'animo [son] dell'uomo; Ma la risposta della lingua [è] dal Signore.

Al la homo apartenas la projektoj de la koro; Sed de la Eternulo venas la vortoj de la lango.

2 Tutte le vie dell'uomo gli paiono pure; Ma il Signore pesa gli spiriti.

Ĉiuj vojoj de la homo estas puraj en liaj okuloj; Sed la Eternulo esploras la spiritojn.

3 Rimetti le tue opere nel Signore, E i tuoi pensieri saranno stabiliti.

Transdonu al la Eternulo viajn farojn; Tiam viaj entreprenoj staros forte.

4 Il Signore ha fatto ogni cosa per sè stesso; Eziandio l'empio per lo giorno del male.

Ĉiu faro de la Eternulo havas sian celon; Eĉ malvirtulo estas farita por tago de malbono.

5 Chiunque è altiero d'animo [è] abbominevole al Signore; D'ora in ora egli non resterà impunito.

Ĉiu malhumilulo estas abomenaĵo por la Eternulo; Kaj li certe ne restos ne punita.

6 L'iniquità sarà purgata con benignità, e [con] verità; E per lo timor del Signore l'uomo si ritrae dal male.

Per bono kaj vero pardoniĝas peko; Kaj per timo antaŭ la Eternulo oni evitas malbonon.

7 Quando il Signore gradisce le vie dell'uomo, Pacifica con lui eziandio i suoi nemici.

Kiam al la Eternulo plaĉas la vojoj de homo, Li eĉ liajn malamikojn pacigas kun li.

8 Meglio [vale] poco con giustizia, Che grandi entrate senza dirittura.

Pli bona estas malmulto, sed kun justeco, Ol granda profito, sed maljusta.

9 Il cuor dell'uomo delibera della sua via; Ma il Signore dirizza i suoi passi.

La koro de homo pripensas sian vojon; Sed la Eternulo direktas lian iradon.

10 Indovinamento [è] nelle labbra del re; La sua bocca non falla nel giudicio.

Sorĉo estas sur la lipoj de reĝo; Lia buŝo ne peku ĉe la juĝo.

11 La stadera, e le bilance giuste [son] del Signore; Tutti i pesi del sacchetto [son] sua opera.

Ĝusta pesilo kaj ĝustaj pesiltasoj estas de la Eternulo; Ĉiuj pezilŝtonoj en la sako estas Lia faro.

12 Operare empiamente [è] abbominevole ai re; Perciocchè il trono sarà stabilito per giustizia.

Abomenaĵo por reĝoj estas fari maljustaĵon; Ĉar per justeco staras fortike la trono.

13 Le labbra giuste [son] quelle che i re gradiscono; Ed essi amano chi parla dirittamente.

Al la reĝoj plaĉas lipoj veramaj; Kaj ili amas tiun, kiu parolas la veron.

14 L'ira del re [son] messi di morte; Ma l'uomo savio la placherà.

Kolero de reĝo estas kuriero de morto; Sed homo saĝa igas ĝin pardoni.

15 Nella chiarezza della faccia del re [vi è] vita; E la sua benevolenza [è] come la nuvola della pioggia della stagione della ricolta.

Luma vizaĝo de reĝo estas vivo; Kaj lia favoro estas kiel nubo kun printempa pluvo.

16 Quant'[è] egli cosa migliore acquistar sapienza che oro! E [quant'è] egli cosa più eccellente acquistar prudenza che argento!

Akiro de saĝeco estas multe pli bona ol oro; Kaj akiro de prudento estas preferinda ol arĝento.

17 La strada degli [uomini] diritti [è] di stornarsi dal male; Chi osserva la sua via guarda l'anima sua.

La vojo de virtuloj evitas malbonon; Kiu gardas sian vojon, tiu konservas sian animon.

18 La superbia [viene] davanti alla ruina, E l'alterezza dello spirito davanti alla caduta.

Antaŭ la pereo iras fiereco; Kaj antaŭ la falo iras malhumileco.

19 Meglio [è] essere umile di spirito co' mansueti, Che spartir le spoglie con gli altieri.

Pli bone estas esti humila kun malriĉuloj, Ol dividi akiron kun fieruloj.

20 Chi è intendente nella parola troverà bene; E beato chi si confida nel Signore.

Kiu prudente kondukas aferon, tiu trovos bonon; Kaj kiu fidas la Eternulon, tiu estas feliĉa.

21 Il savio di cuore sarà chiamato intendente; E la dolcezza delle labbra aggiugnerà dottrina.

Kiu havas prudentan koron, tiu estas nomata saĝulo; Kaj agrablaj paroloj plivalorigas la instruon.

22 Il senno [è] una fonte di vita in coloro che ne son dotati; Ma l'ammaestramento degli stolti [è] stoltizia.

Saĝo estas fonto de vivo por sia posedanto; Sed la instruo de malsaĝuloj estas malsaĝeco.

23 Il cuor del[l'uomo] savio rende avveduta la sua bocca, E aggiunge dottrina alle sue labbra.

La koro de saĝulo prudentigas lian buŝon, Kaj en lia buŝo plivaloriĝas la instruo.

24 I detti soavi [sono] un favo di miele, Dolcezza all'anima, e medicina alle ossa.

Agrabla parolo estas freŝa mielo, Dolĉa por la animo kaj saniga por la ostoj.

25 Vi è tal via che pare diritta all'uomo, Il fine della quale [son] le vie della morte.

Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.

26 L'anima di chi si affatica si affatica per lui stesso; Perciocchè la sua bocca lo preme.

Kiu laboras, tiu laboras por si mem; Ĉar lin devigas lia buŝo.

27 L'uomo scellerato apparecchia del male; E in su le sue labbra [vi è] come un fuoco ardente.

Malbona homo kaŭzas malbonon; Kaj sur liaj lipoj estas kvazaŭ brulanta fajro.

28 L'uomo perverso commette contese; E chi va sparlando disunisce gli amici.

Malica homo disvastigas malpacon; Kaj kalumnianto disigas amikojn.

29 L'uomo violento seduce il suo compagno, E lo conduce per una via [che] non [è] buona.

Rabemulo forlogas sian proksimulon Kaj kondukas lin sur vojo malbona.

30 Chi chiude gli occhi macchinando perversità, Dimena le labbra [quando] ha compiuto il male.

Kiu faras signojn per la okuloj, tiu intencas malicon; Kiu faras signojn per la lipoj, tiu plenumas malbonon.

31 La canutezza [è] una corona gloriosa; Ella si troverà nella via della giustizia.

Krono de gloro estas la grizeco; Sur la vojo de justeco ĝi estas trovata.

32 Meglio vale chi è lento all'ira, che il forte; E [meglio vale] chi signoreggia il suo cruccio, che un prenditor di città.

Pacienculo estas pli bona ol fortulo; Kaj kiu regas sian spiriton, tiu estas pli bona ol militakiranto de urbo.

33 La sorte è gittata nel grembo; Ma dal Signore [procede] tutto il giudicio di essa.

Sur la baskon oni ĵetas loton; Sed ĝia tuta decido estas de la Eternulo.