Matteo 22
1 E GESÙ, messosi a parlare, da capo ragionò loro in parabole, dicendo:
| و عیسی توجه نموده، باز به مثلها ایشان را خطاب کرده، گفت: | ۱ |
2 Il regno de' cieli è simile ad un re, il qual fece le nozze al suo figliuolo.
| «ملکوت آسمان پادشاهی را ماند که برای پسر خویش عروسی کرد. | ۲ |
3 E mandò i suoi servitori a chiamar gl'invitati alle nozze, ma essi non vollero venire.
| و غلامان خود را فرستاد تا دعوت‌شدگان را به عروسی بخوانند و نخواستند بیایند. | ۳ |
4 Di nuovo mandò altri servitori, dicendo: Dite agl'invitati: Ecco, io ho apparecchiato il mio desinare, i miei giovenchi, e i miei animali ingrassati sono ammazzati, ed ogni cosa è apparecchiata; venite alle nozze.
| باز غلامان دیگر روانه نموده، فرمود: “دعوت‌شدگان را بگویید که اینک خوان خود را حاضر ساخته‌ام و گاوان و پرواریهای من کشته شده و همه‌چیز آماده است، به عروسی بیایید.” | ۴ |
5 Ma essi non curando[sene], se ne andarono, chi alla sua possessione, chi alla sua mercatanzia.
| ولی ایشان بی‌اعتنایی نموده، راه خود را گرفتند، یکی به مزرعه خود و دیگری به تجارت خویش رفت. | ۵ |
6 E gli altri, presi i suoi servitori, li oltraggiarono ed uccisero.
| و دیگران غلامان او را گرفته، دشنام داده، کشتند. | ۶ |
7 E quel re, udito ciò, si adirò, e mandò i suoi eserciti, e distrusse que' micidiali, ed arse la lor città.
| پادشاه چون شنید، غضب نموده، لشکریان خود را فرستاده، آن قاتلان را به قتل رسانید و شهر ایشان را بسوخت. | ۷ |
8 Allora egli disse a' suoi servitori: Ben son le nozze apparecchiate, ma i convitati non n'erano degni.
| آنگاه غلامان خود را فرمود: “عروسی حاضر است؛ لیکن دعوت‌شدگان لیاقت نداشتند. | ۸ |
9 Andate adunque in su i capi delle strade, e chiamate alle nozze chiunque troverete.
| الان به شوارع عامه بروید و هرکه را بیابید به عروسی بطلبید.” | ۹ |
10 E quei servitori, usciti in su le strade, raunarono tutti coloro che trovarono, cattivi e buoni, e [il luogo del]le nozze fu ripieno di persone ch'erano a tavola.
| پس آن غلامان به‌سر راهها رفته، نیک و بد هرکه را یافتند جمع کردند، چنانکه خانه عروسی ازمجلسیان مملو گشت. | ۱۰ |
11 Or il re, entrato per vedere quei che erano a tavola, vide quivi un uomo che non era vestito di vestimento da nozze.
| آنگاه پادشاه بجهت دیدن اهل مجلس داخل شده، شخصی را درآنجا دید که جامه عروسی در بر ندارد. | ۱۱ |
12 E gli disse: Amico, come sei entrato qua, senza aver vestimento da nozze? E colui ebbe la bocca chiusa.
| بدوگفت: “ای عزیز چطور در اینجا آمدی و حال آنکه جامه عروسی در بر نداری؟” او خاموش شد. | ۱۲ |
13 Allora il re disse a' servitori: Legategli le mani e i piedi, e toglietelo, e gettatelo nelle tenebre di fuori. Ivi sarà il pianto, e lo stridor dei denti.
| آنگاه پادشاه خادمان خود را فرمود: “این شخص را دست و پا بسته بردارید و در ظلمت خارجی اندازید، جایی که گریه و فشار دندان باشد.” | ۱۳ |
14 Perciocchè molti son chiamati, ma pochi eletti.
| زیرا طلبیدگان بسیارند و برگزیدگان کم.» | ۱۴ |
15 ALLORA i Farisei andarono, e tenner consiglio come lo sorprenderebbero in fallo nelle sue parole.
| پس فریسیان رفته، شورا نمودند که چطوراو را در گفتگو گرفتار سازند. | ۱۵ |
16 E gli mandarono i lor discepoli, con gli Erodiani, a dirgli: Maestro, noi sappiamo che tu sei verace, e che insegni la via di Dio in verità, e che non ti curi d'alcuno; perciocchè tu non riguardi alla qualità delle persone degli uomini.
| و شاگردان خودرا با هیرودیان نزد وی فرستاده، گفتند: «استادامی دانیم که صادق هستی و طریق خدا را به راستی تعلیم می‌نمایی و از کسی باک نداری زیراکه به ظاهر خلق نمی نگری. | ۱۶ |
17 Dicci adunque: Che ti par egli? È egli lecito di dare il censo a Cesare, o no?
| پس به ما بگو رای تو چیست. آیا جزیه دادن به قیصر رواست یا نه؟» | ۱۷ |
18 E Gesù, riconosciuta la lor malizia, disse: Perchè mi tentate, o ipocriti?
| عیسی شرارت ایشان را درک کرده، گفت: «ای ریاکاران، چرا مرا تجربه می‌کنید؟ | ۱۸ |
19 Mostratemi la moneta del censo. Ed essi gli porsero un denaro.
| سکه جزیه را به من بنمایید.» ایشان دیناری نزد وی آوردند. | ۱۹ |
20 Ed egli disse loro: Di chi è questa figura, e questa soprascritta?
| بدیشان گفت: «این صورت و رقم از آن کیست؟» | ۲۰ |
21 Essi gli dissero: Di Cesare. Allora egli disse loro: Rendete dunque a Cesare le cose che appartengono a Cesare, e a Dio le cose che appartengono a Dio.
| بدو گفتند: «از آن قیصر.» بدیشان گفت: «مال قیصر را به قیصر ادا کنید و مال خدا رابه خدا!» | ۲۱ |
22 Ed essi, udito [ciò], si maravigliarono, e, lasciatolo, se ne andarono.
| چون ایشان شنیدند، متعجب شدندو او را واگذارده، برفتند. | ۲۲ |
23 IN quell'istesso giorno vennero a lui i Sadducei, i quali dicono che non vi è risurrezione, e lo domandarono, dicendo:
| و در همان روز، صدوقیان که منکر قیامت هستند نزد او آمده، سوال نموده، | ۲۳ |
24 Maestro, Mosè ha detto: Se alcuno muore senza figliuoli, sposi il suo fratello per ragione d'affinità la moglie di esso, e susciti progenie al suo fratello.
| گفتند: «ای استاد، موسی گفت اگر کسی بی‌اولاد بمیرد، می‌باید برادرش زن او را نکاح کند تا نسلی برای برادر خود پیدا نماید. | ۲۴ |
25 Or appo noi vi erano sette fratelli; e il primo, avendo sposata moglie, morì; e, non avendo progenie, lasciò la sua moglie al suo fratello.
| باری در میان ما هفت برادر بودند که اول زنی گرفته، بمرد و چون اولادی نداشت زن را به برادر خود ترک کرد. | ۲۵ |
26 Simigliantemente ancora il secondo, e il terzo, fino a tutti e sette.
| وهمچنین دومین و سومین تا هفتمین. | ۲۶ |
27 Ora, dopo tutti, morì anche la donna.
| و آخر ازهمه آن زن نیز مرد. | ۲۷ |
28 Nella risurrezione adunque, di cui d'infra i sette sarà ella moglie? poichè tutti l'hanno avuta.
| پس او در قیامت، زن کدام‌یک از آن هفت خواهد بود زیرا که همه او راداشتند؟» | ۲۸ |
29 Ma Gesù, rispondendo, disse loro: Voi errate, non intendendo le Scritture, nè la potenza di Dio.
| عیسی در جواب ایشان گفت: «گمراه هستید از این‌رو که کتاب و قوت خدا رادر نیافته‌اید، | ۲۹ |
30 Perciocchè nella risurrezione non si prendono, nè si dànno mogli; anzi [gli uomini] son nel cielo come angeli di Dio.
| زیرا که در قیامت، نه نکاح می‌کنند و نه نکاح کرده می‌شوند بلکه مثل ملائکه خدا در آسمان می‌باشند. | ۳۰ |
31 E quant'è alla risurrezione de' morti, non avete voi letto ciò che vi fu detto da Dio, quando disse:
| اما درباره قیامت مردگان، آیا نخوانده‌اید کلامی را که خدا به شما گفته است، | ۳۱ |
32 Io son l'Iddio d'Abrahamo, e l'Iddio d'Isacco, e l'Iddio di Giacobbe? Iddio non è l'Iddio de' morti, ma de' viventi.
| من هستم خدای ابراهیم و خدای اسحاق و خدای یعقوب؟ خدا، خدای مردگان نیست بلکه خدای زندگان است.» | ۳۲ |
33 E le turbe, udite queste cose, stupivano della sua dottrina.
| و آن گروه چون شنیدند، از تعلیم وی متحیر شدند. | ۳۳ |
34 ED i Farisei, udito ch'egli avea chiusa la bocca a' Sadducei, si raunarono insieme.
| اما چون فریسیان شنیدند که صدوقیان را مجاب نموده است، با هم جمع شدند. | ۳۴ |
35 E un dottor della legge lo domandò, tentandolo, e dicendo:
| و یکی از ایشان که فقیه بود، از وی به طریق امتحان سوال کرده، گفت: | ۳۵ |
36 Maestro, quale è il maggior comandamento della legge?
| «ای استاد، کدام حکم در شریعت بزرگتر است؟» | ۳۶ |
37 E Gesù gli disse: Ama il Signore Iddio tuo con tutto il tuo cuore, e con tutta l'anima tua, e con tutta la mente tua.
| عیسی وی را گفت: «اینکه خداوند خدای خود را به همه دل و تمامی نفس و تمامی فکر خود محبت نما. | ۳۷ |
38 Quest'è il primo, e il gran comandamento.
| این است حکم اول و اعظم. | ۳۸ |
39 E il secondo, simile ad esso, [è: ] Ama il tuo prossimo come te stesso.
| و دوم مثل آن است یعنی همسایه خود را مثل خود محبت نما. | ۳۹ |
40 Da questi due comandamenti dipendono tutta la legge, ed i profeti.
| بدین دو حکم، تمام تورات و صحف انبیامتعلق است.» | ۴۰ |
41 ED essendo i Farisei raunati, Gesù domandò loro, dicendo:
| و چون فریسیان جمع بودند، عیسی ازایشان پرسیده، | ۴۱ |
42 Che vi par egli del Cristo? di chi è egli figliuolo? Essi gli dicono: Di Davide.
| گفت: «درباره مسیح چه گمان می‌برید؟ او پسر کیست؟» بدو گفتند: «پسر داود.» | ۴۲ |
43 Egli disse loro: Come adunque Davide lo chiama egli in ispirito Signore, dicendo:
| ایشان را گفت: «پس چطور داود در روح، او راخداوند می‌خواند؟ چنانکه می‌گوید: | ۴۳ |
44 Il Signore ha detto al mio Signore: Siedi alla mia destra, finchè io abbia posti i tuoi nemici [per] iscannello de' tuoi piedi?
| “خداوندبه خداوند من گفت، به‌دست راست من بنشین تادشمانان تو را پای انداز تو سازم.” | ۴۴ |
45 Se dunque Davide lo chiama Signore, come [è] egli suo figliuolo?
| پس هرگاه داود او را خداوند می‌خواند، چگونه پسرش می‌باشد؟» | ۴۵ |
46 E niuno poteva rispondergli nulla; niuno eziandio ardì più, da quel dì innanzi, fargli alcuna domanda.
| و هیچ‌کس قدرت جواب وی هرگز نداشت و نه کسی از آن روز دیگرجرات سوال کردن از او نمود. | ۴۶ |
