Matteo 15
1 ALLORA gli Scribi ed i Farisei di Gerusalemme vennero a Gesù, dicendo:
ಅಪರಂ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ನಗರೀಯಾಃ ಕತಿಪಯಾ ಅಧ್ಯಾಪಕಾಃ ಫಿರೂಶಿನಶ್ಚ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಮಾಗತ್ಯ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ,
2 Perchè trasgrediscono i tuoi discepoli la tradizion degli anziani? poichè non si lavano le mani, quando prendono cibo.
ತವ ಶಿಷ್ಯಾಃ ಕಿಮರ್ಥಮ್ ಅಪ್ರಕ್ಷಾಲಿತಕರೈ ರ್ಭಕ್ಷಿತ್ವಾ ಪರಮ್ಪರಾಗತಂ ಪ್ರಾಚೀನಾನಾಂ ವ್ಯವಹಾರಂ ಲಙ್ವನ್ತೇ?
3 Ma egli, rispondendo, disse loro: E voi, perchè trasgredite il comandamento di Dio per la vostra tradizione?
ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ, ಯೂಯಂ ಪರಮ್ಪರಾಗತಾಚಾರೇಣ ಕುತ ಈಶ್ವರಾಜ್ಞಾಂ ಲಙ್ವಧ್ವೇ|
4 Poichè Iddio ha comandato in questa maniera: Onora padre, e madre; e: Chi maledice padre, o madre, muoia di morte.
ಈಶ್ವರ ಇತ್ಯಾಜ್ಞಾಪಯತ್, ತ್ವಂ ನಿಜಪಿತರೌ ಸಂಮನ್ಯೇಥಾಃ, ಯೇನ ಚ ನಿಜಪಿತರೌ ನಿನ್ದ್ಯೇತೇ, ಸ ನಿಶ್ಚಿತಂ ಮ್ರಿಯೇತ;
5 Ma voi dite: Chiunque avrà detto al padre, o alla madre: Tutto ciò, di che tu potresti esser da me sovvenuto, [è] offerta [a Dio; ]
ಕಿನ್ತು ಯೂಯಂ ವದಥ, ಯಃ ಸ್ವಜನಕಂ ಸ್ವಜನನೀಂ ವಾ ವಾಕ್ಯಮಿದಂ ವದತಿ, ಯುವಾಂ ಮತ್ತೋ ಯಲ್ಲಭೇಥೇ, ತತ್ ನ್ಯವಿದ್ಯತ,
6 può non [più] onorar suo padre, e sua madre. Ed avete annullato il comandamento di Dio con la vostra tradizione.
ಸ ನಿಜಪಿತರೌ ಪುನ ರ್ನ ಸಂಮಂಸ್ಯತೇ| ಇತ್ಥಂ ಯೂಯಂ ಪರಮ್ಪರಾಗತೇನ ಸ್ವೇಷಾಮಾಚಾರೇಣೇಶ್ವರೀಯಾಜ್ಞಾಂ ಲುಮ್ಪಥ|
7 Ipocriti, ben di voi profetizzò Isaia, dicendo:
ರೇ ಕಪಟಿನಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಯಿಶಯಿಯೋ ಯುಷ್ಮಾನಧಿ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಚನಾನ್ಯೇತಾನಿ ಸಮ್ಯಗ್ ಉಕ್ತವಾನ್|
8 Questo popolo si accosta a me con la bocca, e mi onora con le labbra; ma il cuor loro è lungi da me.
ವದನೈ ರ್ಮನುಜಾ ಏತೇ ಸಮಾಯಾನ್ತಿ ಮದನ್ತಿಕಂ| ತಥಾಧರೈ ರ್ಮದೀಯಞ್ಚ ಮಾನಂ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ ತೇ ನರಾಃ|
9 Ma invano mi onorano insegnando dottrine, [che son] comandamenti d'uomini.
ಕಿನ್ತು ತೇಷಾಂ ಮನೋ ಮತ್ತೋ ವಿದೂರಏವ ತಿಷ್ಠತಿ| ಶಿಕ್ಷಯನ್ತೋ ವಿಧೀನ್ ನ್ರಾಜ್ಞಾ ಭಜನ್ತೇ ಮಾಂ ಮುಧೈವ ತೇ|
10 Poi, chiamata a sè la moltitudine, le disse: Ascoltate, ed intendete:
ತತೋ ಯೀಶು ರ್ಲೋಕಾನ್ ಆಹೂಯ ಪ್ರೋಕ್ತವಾನ್, ಯೂಯಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಬುಧ್ಯಧ್ಬಂ|
11 Non ciò che entra nella bocca contamina l'uomo; ma ben lo contamina ciò che esce dalla bocca.
ಯನ್ಮುಖಂ ಪ್ರವಿಶತಿ, ತತ್ ಮನುಜಮ್ ಅಮೇಧ್ಯಂ ನ ಕರೋತಿ, ಕಿನ್ತು ಯದಾಸ್ಯಾತ್ ನಿರ್ಗಚ್ಛತಿ, ತದೇವ ಮಾನುಷಮಮೇಧ್ಯೀ ಕರೋತೀ|
12 Allora i suoi discepoli, accostatisi, gli dissero: Sai tu che i Farisei, udito questo ragionamento, sono stati scandalezzati?
ತದಾನೀಂ ಶಿಷ್ಯಾ ಆಗತ್ಯ ತಸ್ಮೈ ಕಥಯಾಞ್ಚಕ್ರುಃ, ಏತಾಂ ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಫಿರೂಶಿನೋ ವ್ಯರಜ್ಯನ್ತ, ತತ್ ಕಿಂ ಭವತಾ ಜ್ಞಾಯತೇ?
13 Ed egli, rispondendo, disse: Ogni pianta che il padre mio celeste non ha piantata sarà diradicata.
ಸ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಮಮ ಸ್ವರ್ಗಸ್ಥಃ ಪಿತಾ ಯಂ ಕಞ್ಚಿದಙ್ಕುರಂ ನಾರೋಪಯತ್, ಸ ಉತ್ಪಾವ್ದ್ಯತೇ|
14 Lasciateli; son guide cieche di ciechi; ora, se un cieco guida un [altro] cieco amendue cadranno nella fossa.
ತೇ ತಿಷ್ಠನ್ತು, ತೇ ಅನ್ಧಮನುಜಾನಾಮ್ ಅನ್ಧಮಾರ್ಗದರ್ಶಕಾ ಏವ; ಯದ್ಯನ್ಧೋಽನ್ಧಂ ಪನ್ಥಾನಂ ದರ್ಶಯತಿ, ತರ್ಹ್ಯುಭೌ ಗರ್ತ್ತೇ ಪತತಃ|
15 E Pietro, rispondendo, gli disse: Dichiaraci quella parabola.
ತದಾ ಪಿತರಸ್ತಂ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ದೃಷ್ಟಾನ್ತಮಿಮಮಸ್ಮಾನ್ ಬೋಧಯತು|
16 E Gesù disse: Siete voi eziandio ancor privi d'intelletto?
ಯೀಶುನಾ ಪ್ರೋಕ್ತಂ, ಯೂಯಮದ್ಯ ಯಾವತ್ ಕಿಮಬೋಧಾಃ ಸ್ಥ?
17 Non intendete voi ancora che tutto ciò che entra nella bocca se ne va nel ventre, e poi è gettato fuori nella latrina?
ಕಥಾಮಿಮಾಂ ಕಿಂ ನ ಬುಧ್ಯಧ್ಬೇ? ಯದಾಸ್ಯಂ ಪ್ರೇವಿಶತಿ, ತದ್ ಉದರೇ ಪತನ್ ಬಹಿರ್ನಿರ್ಯಾತಿ,
18 Ma le cose che escono dalla bocca procedono dal cuore, ed esse contaminano l'uomo.
ಕಿನ್ತ್ವಾಸ್ಯಾದ್ ಯನ್ನಿರ್ಯಾತಿ, ತದ್ ಅನ್ತಃಕರಣಾತ್ ನಿರ್ಯಾತತ್ವಾತ್ ಮನುಜಮಮೇಧ್ಯಂ ಕರೋತಿ|
19 Poichè dal cuore procedono pensieri malvagi, omicidii, adulterii, fornicazioni, furti, false testimonianze, maldicenze.
ಯತೋಽನ್ತಃಕರಣಾತ್ ಕುಚಿನ್ತಾ ಬಧಃ ಪಾರದಾರಿಕತಾ ವೇಶ್ಯಾಗಮನಂ ಚೈರ್ಯ್ಯಂ ಮಿಥ್ಯಾಸಾಕ್ಷ್ಯಮ್ ಈಶ್ವರನಿನ್ದಾ ಚೈತಾನಿ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ನಿರ್ಯ್ಯಾನ್ತಿ|
20 Queste son le cose che contaminano l'uomo; ma il mangiare con mani non lavate non contamina l'uomo.
ಏತಾನಿ ಮನುಷ್ಯಮಪವಿತ್ರೀ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ ಕಿನ್ತ್ವಪ್ರಕ್ಷಾಲಿತಕರೇಣ ಭೋಜನಂ ಮನುಜಮಮೇಧ್ಯಂ ನ ಕರೋತಿ|
21 POI Gesù, partitosi di là, si ritrasse nelle parti di Tiro, e di Sidon.
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶುಸ್ತಸ್ಮಾತ್ ಸ್ಥಾನಾತ್ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ಸೋರಸೀದೋನ್ನಗರಯೋಃ ಸೀಮಾಮುಪತಸ್ಯೌ|
22 Ed ecco, una donna Cananea, uscita di que' confini, gli gridò, dicendo: Abbi pietà di me, o Signore, figliuol di Davide! la mia figliuola è malamente tormentata dal demonio.
ತದಾ ತತ್ಸೀಮಾತಃ ಕಾಚಿತ್ ಕಿನಾನೀಯಾ ಯೋಷಿದ್ ಆಗತ್ಯ ತಮುಚ್ಚೈರುವಾಚ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ದಾಯೂದಃ ಸನ್ತಾನ, ಮಮೈಕಾ ದುಹಿತಾಸ್ತೇ ಸಾ ಭೂತಗ್ರಸ್ತಾ ಸತೀ ಮಹಾಕ್ಲೇಶಂ ಪ್ರಾಪ್ನೋತಿ ಮಮ ದಯಸ್ವ|
23 Ma egli non le rispondeva nulla. E i suoi discepoli, accostatisi, lo pregavano, dicendo: Licenziala, perciocchè ella grida dietro a noi.
ಕಿನ್ತು ಯೀಶುಸ್ತಾಂ ಕಿಮಪಿ ನೋಕ್ತವಾನ್, ತತಃ ಶಿಷ್ಯಾ ಆಗತ್ಯ ತಂ ನಿವೇದಯಾಮಾಸುಃ, ಏಷಾ ಯೋಷಿದ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪಶ್ಚಾದ್ ಉಚ್ಚೈರಾಹೂಯಾಗಚ್ಛತಿ, ಏನಾಂ ವಿಸೃಜತು|
24 Ma egli, rispondendo, disse: Io non son mandato se non alle pecore perdute della casa d'Israele.
ತದಾ ಸ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಇಸ್ರಾಯೇಲ್ಗೋತ್ರಸ್ಯ ಹಾರಿತಮೇಷಾನ್ ವಿನಾ ಕಸ್ಯಾಪ್ಯನ್ಯಸ್ಯ ಸಮೀಪಂ ನಾಹಂ ಪ್ರೇಷಿತೋಸ್ಮಿ|
25 Ed ella venne, e l'adorò, dicendo: Signore, aiutami.
ತತಃ ಸಾ ನಾರೀಸಮಾಗತ್ಯ ತಂ ಪ್ರಣಮ್ಯ ಜಗಾದ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಮಾಮುಪಕುರು|
26 Ma egli, rispondendo, disse: Non è cosa onesta prendere il pan de' figliuoli, e gettarlo a' cagnuoli.
ಸ ಉಕ್ತವಾನ್, ಬಾಲಕಾನಾಂ ಭಕ್ಷ್ಯಮಾದಾಯ ಸಾರಮೇಯೇಭ್ಯೋ ದಾನಂ ನೋಚಿತಂ|
27 Ed ella disse: Ben dici, Signore; poichè anche i cagnuoli mangiano delle miche che cadono dalla tavola de' lor padroni.
ತದಾ ಸಾ ಬಭಾಷೇ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ತತ್ ಸತ್ಯಂ, ತಥಾಪಿ ಪ್ರಭೋ ರ್ಭಞ್ಚಾದ್ ಯದುಚ್ಛಿಷ್ಟಂ ಪತತಿ, ತತ್ ಸಾರಮೇಯಾಃ ಖಾದನ್ತಿ|
28 Allora Gesù, rispondendo, le disse: O donna, grande [è] la tua fede; siati fatto come tu vuoi. E da quell'ora, la sua figliuola fu sanata.
ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಹೇ ಯೋಷಿತ್, ತವ ವಿಶ್ವಾಸೋ ಮಹಾನ್ ತಸ್ಮಾತ್ ತವ ಮನೋಭಿಲಷಿತಂ ಸಿದ್ಯ್ಯತು, ತೇನ ತಸ್ಯಾಃ ಕನ್ಯಾ ತಸ್ಮಿನ್ನೇವ ದಣ್ಡೇ ನಿರಾಮಯಾಭವತ್|
29 E GESÙ, partendo di là, venne presso al mar della Galilea; e salito sopra il monte, si pose quivi a sedere.
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶಸ್ತಸ್ಮಾತ್ ಸ್ಥಾನಾತ್ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ಗಾಲೀಲ್ಸಾಗರಸ್ಯ ಸನ್ನಿಧಿಮಾಗತ್ಯ ಧರಾಧರಮಾರುಹ್ಯ ತತ್ರೋಪವಿವೇಶ|
30 E molte turbe si accostarono a lui, le quali aveano con loro degli zoppi, dei ciechi, de' mutoli, de' monchi, ed altri molti; e li gettarono a' piedi di Gesù, ed egli li sanò;
ಪಶ್ಚಾತ್ ಜನನಿವಹೋ ಬಹೂನ್ ಖಞ್ಚಾನ್ಧಮೂಕಶುಷ್ಕಕರಮಾನುಷಾನ್ ಆದಾಯ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಮಾಗತ್ಯ ತಚ್ಚರಣಾನ್ತಿಕೇ ಸ್ಥಾಪಯಾಮಾಸುಃ, ತತಃ ಸಾ ತಾನ್ ನಿರಾಮಯಾನ್ ಅಕರೋತ್|
31 talchè le turbe si maravigliavano, vedendo i mutoli parlare, i monchi esser sani, gli zoppi camminare, e i ciechi vedere; e glorificarono l'Iddio d'Israele.
ಇತ್ಥಂ ಮೂಕಾ ವಾಕ್ಯಂ ವದನ್ತಿ, ಶುಷ್ಕಕರಾಃ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಮಾಯಾನ್ತಿ, ಪಙ್ಗವೋ ಗಚ್ಛನ್ತಿ, ಅನ್ಧಾ ವೀಕ್ಷನ್ತೇ, ಇತಿ ವಿಲೋಕ್ಯ ಲೋಕಾ ವಿಸ್ಮಯಂ ಮನ್ಯಮಾನಾ ಇಸ್ರಾಯೇಲ ಈಶ್ವರಂ ಧನ್ಯಂ ಬಭಾಷಿರೇ|
32 E Gesù, chiamati a sè i suoi discepoli, disse: Io ho gran pietà della moltitudine; perciocchè già tre giorni continui dimora appresso di me, e non ha di che mangiare; e pure io non voglio licenziarli digiuni, che talora non vengano meno tra via.
ತದಾನೀಂ ಯೀಶುಃ ಸ್ವಶಿಷ್ಯಾನ್ ಆಹೂಯ ಗದಿತವಾನ್, ಏತಜ್ಜನನಿವಹೇಷು ಮಮ ದಯಾ ಜಾಯತೇ, ಏತೇ ದಿನತ್ರಯಂ ಮಯಾ ಸಾಕಂ ಸನ್ತಿ, ಏಷಾಂ ಭಕ್ಷ್ಯವಸ್ತು ಚ ಕಞ್ಚಿದಪಿ ನಾಸ್ತಿ, ತಸ್ಮಾದಹಮೇತಾನಕೃತಾಹಾರಾನ್ ನ ವಿಸ್ರಕ್ಷ್ಯಾಮಿ, ತಥಾತ್ವೇ ವರ್ತ್ಮಮಧ್ಯೇ ಕ್ಲಾಮ್ಯೇಷುಃ|
33 E i suoi discepoli gli dissero: Onde avremmo in un luogo deserto tanti pani, che bastassero a saziare una cotanta moltitudine?
ತದಾ ಶಿಷ್ಯಾ ಊಚುಃ, ಏತಸ್ಮಿನ್ ಪ್ರಾನ್ತರಮಧ್ಯ ಏತಾವತೋ ಮರ್ತ್ಯಾನ್ ತರ್ಪಯಿತುಂ ವಯಂ ಕುತ್ರ ಪೂಪಾನ್ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯಾಮಃ?
34 E Gesù disse loro: Quanti pani avete? Ed essi dissero: Sette, e alcuni pochi pesciolini.
ಯೀಶುರಪೃಚ್ಛತ್, ಯುಷ್ಮಾಕಂ ನಿಕಟೇ ಕತಿ ಪೂಪಾ ಆಸತೇ? ತ ಊಚುಃ, ಸಪ್ತಪೂಪಾ ಅಲ್ಪಾಃ ಕ್ಷುದ್ರಮೀನಾಶ್ಚ ಸನ್ತಿ|
35 Ed egli comandò alle turbe che si mettessero a sedere in terra.
ತದಾನೀಂ ಸ ಲೋಕನಿವಹಂ ಭೂಮಾವುಪವೇಷ್ಟುಮ್ ಆದಿಶ್ಯ
36 Poi prese i sette pani, e i pesci, e rese grazie, [li] ruppe, e [li] diede a' suoi discepoli; e i discepoli alla moltitudine.
ತಾನ್ ಸಪ್ತಪೂಪಾನ್ ಮೀನಾಂಶ್ಚ ಗೃಹ್ಲನ್ ಈಶ್ವರೀಯಗುಣಾನ್ ಅನೂದ್ಯ ಭಂಕ್ತ್ವಾ ಶಿಷ್ಯೇಭ್ಯೋ ದದೌ, ಶಿಷ್ಯಾ ಲೋಕೇಭ್ಯೋ ದದುಃ|
37 E tutti [ne] mangiarono, e furon saziati; poi levaron l'avanzo de' pezzi, [e ve ne furono] sette panieri pieni.
ತತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಭುಕ್ತ್ವಾ ತೃಪ್ತವನ್ತಃ; ತದವಶಿಷ್ಟಭಕ್ಷ್ಯೇಣ ಸಪ್ತಡಲಕಾನ್ ಪರಿಪೂರ್ಯ್ಯ ಸಂಜಗೃಹುಃ|
38 Or coloro che avean mangiato erano quattromila uomini, oltre alle donne e i fanciulli.
ತೇ ಭೋಕ್ತಾರೋ ಯೋಷಿತೋ ಬಾಲಕಾಂಶ್ಚ ವಿಹಾಯ ಪ್ರಾಯೇಣ ಚತುಃಸಹಸ್ರಾಣಿ ಪುರುಷಾ ಆಸನ್|
39 Poi, licenziate le turbe, egli montò nella navicella, e venne ne' confini di Magdala.
ತತಃ ಪರಂ ಸ ಜನನಿವಹಂ ವಿಸೃಜ್ಯ ತರಿಮಾರುಹ್ಯ ಮಗ್ದಲಾಪ್ರದೇಶಂ ಗತವಾನ್|
