Matteo 13
1 ORA in quel giorno stesso, Gesù, uscito di casa, si pose a sedere presso del mare.
அபரஞ்ச தஸ்மிந் தி³நே யீஸு²: ஸத்³மநோ க³த்வா ஸரித்பதே ரோத⁴ஸி ஸமுபவிவேஸ²|
2 E molte turbe si raunarono appresso di lui, talchè egli, entrato in una navicella, si pose a sedere; e tutta la moltitudine stava in piè in su la riva.
தத்ர தத்ஸந்நிதௌ⁴ ப³ஹுஜநாநாம்’ நிவஹோபஸ்தி²தே: ஸ தரணிமாருஹ்ய ஸமுபாவிஸ²த், தேந மாநவா ரோத⁴ஸி ஸ்தி²தவந்த: |
3 Ed egli ragionava loro molte cose, in parabole, dicendo: Ecco, un seminatore uscì fuori a seminare.
ததா³நீம்’ ஸ த்³ரு’ஷ்டாந்தைஸ்தாந் இத்த²ம்’ ப³ஹுஸ² உபதி³ஷ்டவாந்| பஸ்²யத, கஸ்²சித் க்ரு’ஷீவலோ பீ³ஜாநி வப்தும்’ ப³ஹிர்ஜகா³ம,
4 E mentre egli seminava, una parte [della semenza] cadde lungo la strada, e gli uccelli vennero, e la mangiarono tutta.
தஸ்ய வபநகாலே கதிபயபீ³ஜேஷு மார்க³பார்ஸ்²வே பதிதேஷு விஹகா³ஸ்தாநி ப⁴க்ஷிதவந்த: |
5 Ed un'altra cadde in luoghi pietrosi, ove non avea molta terra, e subito nacque, perciocchè non avea profondo terreno;
அபரம்’ கதிபயபீ³ஜேஷு ஸ்தோகம்ரு’த்³யுக்தபாஷாணே பதிதேஷு ம்ரு’த³ல்பத்வாத் தத்க்ஷணாத் தாந்யங்குரிதாநி,
6 ma, essendo levato il sole, fu riarsa; e, perciocchè non avea radice, si seccò.
கிந்து ரவாவுதி³தே த³க்³தா⁴நி தேஷாம்’ மூலாப்ரவிஷ்டத்வாத் ஸு²ஷ்கதாம்’ க³தாநி ச|
7 Ed un'altra cadde sopra le spine, e le spine crebbero, e l'affogarono.
அபரம்’ கதிபயபீ³ஜேஷு கண்டகாநாம்’ மத்⁴யே பதிதேஷு கண்டகாந்யேதி⁴த்வா தாநி ஜக்³ரஸு: |
8 Ed un'altra cadde in buona terra, e portò frutto, qual [granel] cento, qual sessanta, qual trenta.
அபரஞ்ச கதிபயபீ³ஜாநி உர்வ்வராயாம்’ பதிதாநி; தேஷாம்’ மத்⁴யே காநிசித் ஸ²தகு³ணாநி காநிசித் ஷஷ்டிகு³ணாநி காநிசித் த்ரிம்’ஸ²கு³ம்’ணாநி ப²லாநி ப²லிதவந்தி|
9 Chi ha orecchie da udire, oda.
ஸ்²ரோதும்’ யஸ்ய ஸ்²ருதீ ஆஸாதே ஸ ஸ்²ரு’ணுயாத்|
10 Allora i discepoli, accostatisi, gli dissero: Perchè parli loro in parabole?
அநந்தரம்’ ஸி²ஷ்யைராக³த்ய ஸோ(அ)ப்ரு’ச்ச்²யத, ப⁴வதா தேப்⁴ய: குதோ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா² கத்²யதே?
11 Ed egli, rispondendo, disse loro: Perciocchè a voi è dato di conoscere i misteri del regno de' cieli, ma a loro non è dato.
தத: ஸ ப்ரத்யவத³த், ஸ்வர்க³ராஜ்யஸ்ய நிகூ³டா⁴ம்’ கதா²ம்’ வேதி³தும்’ யுஷ்மப்⁴யம்’ ஸாமர்த்²யமதா³யி, கிந்து தேப்⁴யோ நாதா³யி|
12 Perciocchè, a chiunque ha, sarà dato, ed egli soprabbonderà; ma, a chiunque non ha, eziandio quel ch'egli ha gli sarà tolto.
யஸ்மாத்³ யஸ்யாந்திகே வர்த்³த⁴தே, தஸ்மாயேவ தா³யிஷ்யதே, தஸ்மாத் தஸ்ய பா³ஹுல்யம்’ ப⁴விஷ்யதி, கிந்து யஸ்யாந்திகே ந வர்த்³த⁴தே, தஸ்ய யத் கிஞ்சநாஸ்தே, தத³பி தஸ்மாத்³ ஆதா³யிஷ்யதே|
13 Perciò, parlo io loro in parabole, perchè veggendo non veggono, udendo non odono, e non intendono.
தே பஸ்²யந்தோபி ந பஸ்²யந்தி, ஸ்²ரு’ண்வந்தோபி ந ஸ்²ரு’ண்வந்தி, பு³த்⁴யமாநா அபி ந பு³த்⁴யந்தே ச, தஸ்மாத் தேப்⁴யோ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா² கத்²யதே|
14 E si adempie in loro la profezia d'Isaia, che dice: Bene udirete, ma non intenderete; ben riguarderete, ma non vedrete.
யதா² கர்ணை: ஸ்²ரோஷ்யத² யூயம்’ வை கிந்து யூயம்’ ந போ⁴த்ஸ்யத²| நேத்ரைர்த்³ரக்ஷ்யத² யூயஞ்ச பரிஜ்ஞாதும்’ ந ஸ²க்ஷ்யத²| தே மாநுஷா யதா² நைவ பரிபஸ்²யந்தி லோசநை: | கர்ணை ர்யதா² ந ஸ்²ரு’ண்வந்தி ந பு³த்⁴யந்தே ச மாநஸை: | வ்யாவர்த்திதேஷு சித்தேஷு காலே குத்ராபி தைர்ஜநை: | மத்தஸ்தே மநுஜா: ஸ்வஸ்தா² யதா² நைவ ப⁴வந்தி ச| ததா² தேஷாம்’ மநுஷ்யாணாம்’ க்ரியந்தே ஸ்தூ²லபு³த்³த⁴ய: | ப³தி⁴ரீபூ⁴தகர்ணாஸ்²ச ஜாதாஸ்²ச முத்³ரிதா த்³ரு’ஸ²: |
15 Perciocchè il cuore di questo popolo è ingrassato, e odono gravemente con gli orecchi, e chiudono gli occhi; acciocchè non veggano con gli occhi, e non odano con gli orecchi, e non intendano col cuore, e non si convertano, ed io non li sani.
யதே³தாநி வசநாநி யிஸ²யியப⁴விஷ்யத்³வாதி³நா ப்ரோக்தாநி தேஷு தாநி ப²லந்தி|
16 Ma, beati gli occhi vostri, perchè veggono; e le vostre orecchie, perchè odono.
கிந்து யுஷ்மாகம்’ நயநாநி த⁴ந்யாநி, யஸ்மாத் தாநி வீக்ஷந்தே; த⁴ந்யாஸ்²ச யுஷ்மாகம்’ ஸ²ப்³த³க்³ரஹா: , யஸ்மாத் தைராகர்ண்யதே|
17 Perciocchè, io vi dico in verità, che molti profeti e giusti hanno desiderato di veder le cose che voi vedete e non [le] hanno vedute; e di udir le cose che voi udite, e non [le] hanno udite.
மயா யூயம்’ தத்²யம்’ வசாமி யுஷ்மாபி⁴ ர்யத்³யத்³ வீக்ஷ்யதே, தத்³ ப³ஹவோ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நோ தா⁴ர்ம்மிகாஸ்²ச மாநவா தி³த்³ரு’க்ஷந்தோபி த்³ரஷ்டும்’ நாலப⁴ந்த, புநஸ்²ச யூயம்’ யத்³யத் ஸ்²ரு’ணுத², தத் தே ஸு²ஸ்²ரூஷமாணா அபி ஸ்²ரோதும்’ நாலப⁴ந்த|
18 Voi dunque intendete la parabola del seminatore.
க்ரு’ஷீவலீயத்³ரு’ஷ்டாந்தஸ்யார்த²ம்’ ஸ்²ரு’ணுத|
19 Quando alcuno ode la parola del regno, e non l'intende, il maligno viene, e rapisce ciò ch'era stato seminato nel cuor di esso. Un tale è la [semenza] seminata lungo la strada.
மார்க³பார்ஸ்²வே பீ³ஜாந்யுப்தாநி தஸ்யார்த² ஏஷ: , யதா³ கஸ்²சித் ராஜ்யஸ்ய கதா²ம்’ நிஸ²ம்ய ந பு³த்⁴யதே, ததா³ பாபாத்மாக³த்ய ததீ³யமநஸ உப்தாம்’ கதா²ம்’ ஹரந் நயதி|
20 E colui che è seminato in luoghi pietrosi è colui che ode la parola, e subito con allegrezza la riceve;
அபரம்’ பாஷாணஸ்த²லே பீ³ஜாந்யுப்தாநி தஸ்யார்த² ஏஷ: ; கஸ்²சித் கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வைவ ஹர்ஷசித்தேந க்³ரு’ஹ்லாதி,
21 ma non ha radice in sè, anzi è di corta durata: ed avvenendo tribolazione, o persecuzione, per la parola, incontanente è scandalezzato.
கிந்து தஸ்ய மநஸி மூலாப்ரவிஷ்டத்வாத் ஸ கிஞ்சித்காலமாத்ரம்’ ஸ்தி²ரஸ்திஷ்ட²தி; பஸ்²சாத தத்கதா²காரணாத் கோபி க்லேஸ்தாட³நா வா சேத் ஜாயதே, தர்ஹி ஸ தத்க்ஷணாத்³ விக்⁴நமேதி|
22 E colui che è seminato fra le spine è colui che ode la parola; ma la sollecitudine di questo secolo e l'inganno delle ricchezze, affogano la parola; ed essa diviene infruttuosa. (aiōn g165)
அபரம்’ கண்டகாநாம்’ மத்⁴யே பீ³ஜாந்யுப்தாநி தத³ர்த² ஏஷ: ; கேநசித் கதா²யாம்’ ஸ்²ருதாயாம்’ ஸாம்’ஸாரிகசிந்தாபி⁴ ர்ப்⁴ராந்திபி⁴ஸ்²ச ஸா க்³ரஸ்யதே, தேந ஸா மா விப²லா ப⁴வதி| (aiōn g165)
23 Ma colui che è seminato nella buona terra è colui che ode la parola, e l'intende; il quale ancora frutta, e fa qual cento, qual sessanta, qual trenta.
அபரம் உர்வ்வராயாம்’ பீ³ஜாந்யுப்தாநி தத³ர்த² ஏஷ: ; யே தாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா வுத்⁴யந்தே, தே ப²லிதா: ஸந்த: கேசித் ஸ²தகு³ணாநி கேசித ஷஷ்டிகு³ணாநி கேசிச்ச த்ரிம்’ஸ²த்³கு³ணாநி ப²லாநி ஜநயந்தி|
24 EGLI propose loro un'altra parabola, dicendo: Il regno de' cieli è simile ad un uomo che seminò buona semenza nel suo campo.
அநந்தரம்’ ஸோபராமேகாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²முபஸ்தா²ப்ய தேப்⁴ய: கத²யாமாஸ; ஸ்வர்கீ³யராஜ்யம்’ தாத்³ரு’ஸே²ந கேநசித்³ க்³ரு’ஹஸ்தே²நோபமீயதே, யேந ஸ்வீயக்ஷேத்ரே ப்ரஸ²ஸ்தபீ³ஜாந்யௌப்யந்த|
25 Ma, mentre gli uomini dormivano, venne il suo nemico, e seminò delle zizzanie per mezzo il grano, e se ne andò.
கிந்து க்ஷணதா³யாம்’ ஸகலலோகேஷு ஸுப்தேஷு தஸ்ய ரிபுராக³த்ய தேஷாம்’ கோ³தூ⁴மபீ³ஜாநாம்’ மத்⁴யே வந்யயவமபீ³ஜாந்யுப்த்வா வவ்ராஜ|
26 E quando l'erba fu nata, ed ebbe fatto frutto, allora apparvero eziandio le zizzanie.
ததோ யதா³ பீ³ஜேப்⁴யோ(அ)ங்கரா ஜாயமாநா: கணிஸா²நி க்⁴ரு’தவந்த: ; ததா³ வந்யயவஸாந்யபி த்³ரு’ஸ்²யமாநாந்யப⁴வந்|
27 E i servitori del padron di casa vennero a lui, e gli dissero: Signore, non hai tu seminata buona semenza nel tuo campo? onde avvien dunque che vi son delle zizzanie?
ததோ க்³ரு’ஹஸ்த²ஸ்ய தா³ஸேயா ஆக³ம்ய தஸ்மை கத²யாஞ்சக்ரு: , ஹே மஹேச்ச², ப⁴வதா கிம்’ க்ஷேத்ரே ப⁴த்³ரபீ³ஜாநி நௌப்யந்த? ததா²த்வே வந்யயவஸாநி க்ரு’த ஆயந்?
28 Ed egli disse loro: Un uomo nemico ha ciò fatto. E i servitori gli dissero: Vuoi dunque che andiamo, e le cogliamo?
ததா³நீம்’ தேந தே ப்ரதிக³தி³தா: , கேநசித் ரிபுணா கர்ம்மத³மகாரி| தா³ஸேயா: கத²யாமாஸு: , வயம்’ க³த்வா தாந்யுத்பாய்ய க்ஷிபாமோ ப⁴வத: கீத்³ரு’ஸீ²ச்சா² ஜாயதே?
29 Ma egli disse: No; che talora, cogliendo le zizzanie, non diradichiate insieme con esse il grano.
தேநாவாதி³, நஹி, ஸ²ங்கே(அ)ஹம்’ வந்யயவஸோத்பாடநகாலே யுஷ்மாபி⁴ஸ்தை: ஸாகம்’ கோ³தூ⁴மா அப்யுத்பாடிஷ்யந்தே|
30 Lasciate crescere amendue insieme, infino alla mietitura; e nel tempo della mietitura, io dirò a' mietitori: Cogliete prima le zizzanie, e legatele in fasci, per bruciarle; ma accogliete il grano nel mio granaio.
அத: ஸ்²ஸ்யகர்த்தநகாலம்’ யாவத்³ உப⁴யாந்யபி ஸஹ வர்த்³த⁴ந்தாம்’, பஸ்²சாத் கர்த்தநகாலே கர்த்தகாந் வக்ஷ்யாமி, யூயமாதௌ³ வந்யயவஸாநி ஸம்’க்³ரு’ஹ்ய தா³ஹயிதும்’ வீடிகா ப³த்³வ்வா ஸ்தா²பயத; கிந்து ஸர்வ்வே கோ³தூ⁴மா யுஷ்மாபி⁴ ர்பா⁴ண்டா³கா³ரம்’ நீத்வா ஸ்தா²ப்யந்தாம்|
31 EGLI propose loro un'altra parabola, dicendo: Il regno de' cieli è simile ad un granel di senape, il quale un uomo prende, e lo semina nel suo campo.
அநந்தரம்’ ஸோபராமேகாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²முத்தா²ப்ய தேப்⁴ய: கதி²தவாந் கஸ்²சிந்மநுஜ: ஸர்ஷபபீ³ஜமேகம்’ நீத்வா ஸ்வக்ஷேத்ர உவாப|
32 Esso è bene il più piccolo di tutti i semi; ma quando è cresciuto è la maggiore di tutte l'erbe, e divien albero, talchè gli uccelli del cielo vengono, e si riparano ne' suoi rami.
ஸர்ஷபபீ³ஜம்’ ஸர்வ்வஸ்மாத்³ பீ³ஜாத் க்ஷுத்³ரமபி ஸத³ங்குரிதம்’ ஸர்வ்வஸ்மாத் ஸா²காத் ப்³ரு’ஹத்³ ப⁴வதி; ஸ தாத்³ரு’ஸ²ஸ்தரு ர்ப⁴வதி, யஸ்ய ஸா²கா²ஸு நப⁴ஸ: க²கா³ ஆக³த்ய நிவஸந்தி; ஸ்வர்கீ³யராஜ்யம்’ தாத்³ரு’ஸ²ஸ்ய ஸர்ஷபைகஸ்ய ஸமம்|
33 Egli disse loro un'altra parabola: Il regno de' cieli è simile al lievito, il quale una donna prende, e lo ripone dentro tre staia di farina, finchè tutta sia levitata.
புநரபி ஸ உபமாகதா²மேகாம்’ தேப்⁴ய: கத²யாஞ்சகார; காசந யோஷித் யத் கிண்வமாதா³ய த்³ரோணத்ரயமிதகோ³தூ⁴மசூர்ணாநாம்’ மத்⁴யே ஸர்வ்வேஷாம்’ மிஸ்ரீப⁴வநபர்ய்யந்தம்’ ஸமாச்சா²த்³ய நித⁴த்தவதீ, தத்கிண்வமிவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
34 Tutte queste cose ragionò Gesù in parabole alle turbe; e non parlava loro senza parabola;
இத்த²ம்’ யீஸு² ர்மநுஜநிவஹாநாம்’ ஸந்நிதா⁴வுபமாகதா²பி⁴ரேதாந்யாக்²யாநாநி கதி²தவாந் உபமாம்’ விநா தேப்⁴ய: கிமபி கதா²ம்’ நாகத²யத்|
35 acciocchè si adempiesse ciò che fu detto dal profeta: Io aprirò la mia bocca in parabole; io sgorgherò cose occulte fin dalla fondazione del mondo.
ஏதேந த்³ரு’ஷ்டாந்தீயேந வாக்யேந வ்யாதா³ய வத³நம்’ நிஜம்’| அஹம்’ ப்ரகாஸ²யிஷ்யாமி கு³ப்தவாக்யம்’ புராப⁴வம்’| யதே³தத்³வசநம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நா ப்ரோக்தமாஸீத், தத் ஸித்³த⁴மப⁴வத்|
36 ALLORA Gesù, licenziate le turbe, se ne ritornò a casa, e i suoi discepoli gli si accostarono, dicendo: Dichiaraci la parabola delle zizzanie del campo.
ஸர்வ்வாந் மநுஜாந் விஸ்ரு’ஜ்ய யீஸௌ² க்³ரு’ஹம்’ ப்ரவிஷ்டே தச்சி²ஷ்யா ஆக³த்ய யீஸ²வே கதி²தவந்த: , க்ஷேத்ரஸ்ய வந்யயவஸீயத்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²ம் ப⁴வாந அஸ்மாந் ஸ்பஷ்டீக்ரு’த்ய வத³து|
37 Ed egli, rispondendo, disse loro: Colui che semina la buona semenza è il Figliuol dell'uomo.
தத: ஸ ப்ரத்யுவாச, யேந ப⁴த்³ரபீ³ஜாந்யுப்யந்தே ஸ மநுஜபுத்ர: ,
38 E il campo è il mondo, e la buona semenza sono i figliuoli del regno, e le zizzanie sono i figliuoli del maligno.
க்ஷேத்ரம்’ ஜக³த், ப⁴த்³ரபீ³ஜாநீ ராஜ்யஸ்ய ஸந்தாநா: ,
39 E il nemico che le ha seminate è il diavolo, e la mietitura è la fin del mondo, e i mietitori son gli angeli. (aiōn g165)
வந்யயவஸாநி பாபாத்மந: ஸந்தாநா: | யேந ரிபுணா தாந்யுப்தாநி ஸ ஸ²யதாந: , கர்த்தநஸமயஸ்²ச ஜக³த: ஸே²ஷ: , கர்த்தகா: ஸ்வர்கீ³யதூ³தா: | (aiōn g165)
40 Siccome adunque si colgono le zizzanie, e si bruciano col fuoco, così ancora avverrà nella fin del mondo. (aiōn g165)
யதா² வந்யயவஸாநி ஸம்’க்³ரு’ஹ்ய தா³ஹ்யந்தே, ததா² ஜக³த: ஸே²ஷே ப⁴விஷ்யதி; (aiōn g165)
41 Il Figliuol dell'uomo manderà i suoi angeli, ed essi raccoglieranno dal suo regno tutti gli scandali, e gli operatori d'iniquità;
அர்தா²த் மநுஜஸுத: ஸ்வாம்’யதூ³தாந் ப்ரேஷயிஷ்யதி, தேந தே ச தஸ்ய ராஜ்யாத் ஸர்வ்வாந் விக்⁴நகாரிணோ(அ)தா⁴ர்ம்மிகலோகாம்’ஸ்²ச ஸம்’க்³ரு’ஹ்ய
42 e li getteranno nella fornace del fuoco. Ivi sarà il pianto e lo stridor de' denti.
யத்ர ரோத³நம்’ த³ந்தக⁴ர்ஷணஞ்ச ப⁴வதி, தத்ராக்³நிகுண்டே³ நிக்ஷேப்ஸ்யந்தி|
43 Allora i giusti risplenderanno come il sole, nel regno del Padre loro. Chi ha orecchie da udire, oda.
ததா³நீம்’ தா⁴ர்ம்மிகலோகா: ஸ்வேஷாம்’ பிதூ ராஜ்யே பா⁴ஸ்கரஇவ தேஜஸ்விநோ ப⁴விஷ்யந்தி| ஸ்²ரோதும்’ யஸ்ய ஸ்²ருதீ ஆஸாதே, ம ஸ்²ரு’ணுயாத்|
44 DI nuovo, il regno de' cieli è simile ad un tesoro nascosto in un campo, il quale un uomo, avendolo trovato, nasconde; e per l'allegrezza che ne ha, va, e vende tutto ciò ch'egli ha, e compera quel campo.
அபரஞ்ச க்ஷேத்ரமத்⁴யே நிதி⁴ம்’ பஸ்²யந் யோ கோ³பயதி, தத: பரம்’ ஸாநந்தோ³ க³த்வா ஸ்வீயஸர்வ்வஸ்வம்’ விக்ரீய த்தக்ஷேத்ரம்’ க்ரீணாதி, ஸ இவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
45 Di nuovo, il regno de' cieli è simile ad un uomo mercatante, il qual va cercando di belle perle.
அந்யஞ்ச யோ வணிக் உத்தமாம்’ முக்தாம்’ க³வேஷயந்
46 E trovata una perla di gran prezzo, va, e vende tutto ciò ch'egli ha, e la compera.
மஹார்கா⁴ம்’ முக்தாம்’ விலோக்ய நிஜஸர்வ்வஸ்வம்’ விக்ரீய தாம்’ க்ரீணாதி, ஸ இவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
47 Di nuovo, il regno de' cieli è simile ad una rete gettata in mare, la qual raccoglie d'ogni maniera [di cose].
புநஸ்²ச ஸமுத்³ரோ நிக்ஷிப்த: ஸர்வ்வப்ரகாரமீநஸம்’க்³ராஹ்யாநாயஇவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
48 E quando è piena, i pescatori la traggono fuori in sul lito; e postisi a sedere, raccolgono le cose buone ne' [lor] vasi, e gettan via ciò che non val nulla.
தஸ்மிந் ஆநாயே பூர்ணே ஜநா யதா² ரோத⁴ஸ்யுத்தோல்ய ஸமுபவிஸ்²ய ப்ரஸ²ஸ்தமீநாந் ஸம்’க்³ரஹ்ய பா⁴ஜநேஷு நித³த⁴தே, குத்ஸிதாந் நிக்ஷிபந்தி;
49 Così avverrà nella fin del mondo: gli angeli usciranno, e metteranno da parte i malvagi d'infra i giusti; (aiōn g165)
ததை²வ ஜக³த: ஸே²ஷே ப⁴விஷ்யதி, ப²லத: ஸ்வர்கீ³யதூ³தா ஆக³த்ய புண்யவஜ்ஜநாநாம்’ மத்⁴யாத் பாபிந: ப்ரு’த²க் க்ரு’த்வா வஹ்நிகுண்டே³ நிக்ஷேப்ஸ்யந்தி, (aiōn g165)
50 e li getteranno nella fornace del fuoco. Ivi sarà il pianto e lo stridor de' denti.
தத்ர ரோத³நம்’ த³ந்தை ர்த³ந்தக⁴ர்ஷணஞ்ச ப⁴விஷ்யத: |
51 Gesù disse loro: Avete voi intese tutte queste cose? Essi gli dissero: Sì, Signore.
யீஸு²நா தே ப்ரு’ஷ்டா யுஷ்மாபி⁴: கிமேதாந்யாக்²யாநாந்யபு³த்⁴யந்த? ததா³ தே ப்ரத்யவத³ந், ஸத்யம்’ ப்ரபோ⁴|
52 Ed egli disse loro: Perciò ogni Scriba, ammaestrato per lo regno de' cieli, è simile ad un padrone di casa, il qual trae fuori dal suo tesoro cose vecchie, e nuove.
ததா³நீம்’ ஸ கதி²தவாந், நிஜபா⁴ண்டா³கா³ராத் நவீநபுராதநாநி வஸ்தூநி நிர்க³மயதி யோ க்³ரு’ஹஸ்த²: ஸ இவ ஸ்வர்க³ராஜ்யமதி⁴ ஸி²க்ஷிதா: ஸ்வர்வ உபதே³ஷ்டார: |
53 ORA, quando Gesù ebbe finite queste parabole si dipartì di là.
அநந்தரம்’ யீஸு²ரேதா: ஸர்வ்வா த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²: ஸமாப்ய தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத் ப்ரதஸ்தே²| அபரம்’ ஸ்வதே³ஸ²மாக³த்ய ஜநாந் ப⁴ஜநப⁴வந உபதி³ஷ்டவாந்;
54 Ed essendo venuto nella sua patria, li insegnava nella lor sinagoga, talchè essi stupivano, e dicevano: Onde [viene] a costui cotesta sapienza, e coteste potenti operazioni?
தே விஸ்மயம்’ க³த்வா கதி²தவந்த ஏதஸ்யைதாத்³ரு’ஸ²ம்’ ஜ்ஞாநம் ஆஸ்²சர்ய்யம்’ கர்ம்ம ச கஸ்மாத்³ அஜாயத?
55 Non è costui il figliuolo del falegname? sua madre non si chiama ella Maria? e i suoi fratelli Giacomo, e Iose, e Simone, e Giuda?
கிமயம்’ ஸூத்ரதா⁴ரஸ்ய புத்ரோ நஹி? ஏதஸ்ய மாது ர்நாம ச கிம்’ மரியம் நஹி? யாகுப்³-யூஷப்²-ஸி²மோந்-யிஹூதா³ஸ்²ச கிமேதஸ்ய ப்⁴ராதரோ நஹி?
56 E non son le sue sorelle tutte appresso di noi? onde [vengono] dunque a costui tutte queste cose?
ஏதஸ்ய ப⁴கி³ந்யஸ்²ச கிமஸ்மாகம்’ மத்⁴யே ந ஸந்தி? தர்ஹி கஸ்மாத³யமேதாநி லப்³த⁴வாந்? இத்த²ம்’ ஸ தேஷாம்’ விக்⁴நரூபோ ப³பூ⁴வ;
57 Ed erano scandalezzati di lui. E Gesù disse loro: Niun profeta è sprezzato, se non nella sua patria, e in casa sua.
ததோ யீஸு²நா நிக³தி³தம்’ ஸ்வதே³ஸீ²யஜநாநாம்’ மத்⁴யம்’ விநா ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ குத்ராப்யந்யத்ர நாஸம்மாந்யோ ப⁴வதீ|
58 Ed egli non fece quivi molte potenti operazioni, per la loro incredulità.
தேஷாமவிஸ்²வாஸஹேதோ: ஸ தத்ர ஸ்தா²நே ப³ஹ்வாஸ்²சர்ய்யகர்ம்மாணி ந க்ரு’தவாந்|
