Lamentazioni 5

1 RICORDATI, Signore, di quello che ci è avvenuto; Riguarda, e vedi li nostro vituperio.

ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

2 La nostra eredità [è] stata trasportata agli stranieri, [E] le nostre case a' forestieri.

3 Noi siam divenuti orfani, senza padre; [E] le nostre madri come donne vedove.

ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

4 Noi abbiam bevuta la nostra acqua per danari, Le nostre legne ci sono state vendute a prezzo.

آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

5 Noi abbiam sofferta persecuzione sopra il nostro collo; Noi ci siamo affannati, e non abbiamo avuto alcun riposo.

در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

6 Noi abbiam porta la mano agli Egizi, [Ed] agli Assiri, per saziarci di pane.

خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

7 I nostri padri hanno peccato, e non sono [più]; Noi abbiam portate le loro iniquità.

پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

8 De' servi ci hanno signoreggiati; Non [vi è stato] alcuno che [ci] abbia riscossi di man loro.

بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

9 Noi abbiamo addotta la nostra vittuaglia A rischio della nostra vita, per la spada del deserto.

برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

10 La nostra pelle è divenuta bruna come un forno, Per l'arsure della fame.

از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

11 Le donne sono state sforzate in Sion, E le vergini nelle città di Giuda.

زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

12 I principi sono stati impiccati per man di coloro; Non si è avuta riverenza alle facce de' vecchi.

رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

13 I giovani hanno portata la macinatura, E i fanciulli son caduti per le legne.

جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

14 I vecchi hanno abbandonato le porte, E i giovani i loro suoni.

پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

15 La gioia del nostro cuore è cessata, I nostri balli sono stati cangiati in duolo.

شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

16 La corona del nostro capo è caduta; Guai ora a noi! perciocchè abbiam peccato.

وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

17 Per questo il cuor nostro è languido; Per queste cose gli occhi nostri sono scurati.

دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

18 Egli è perchè il monte di Sion è deserto, [Sì che] le volpi vi passeggiano.

زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

19 Tu, Signore, dimori in eterno; Il tuo trono [è stabile] per ogni età.

ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

20 Perchè ci dimenticheresti in perpetuo? [Perchè] ci abbandoneresti per lungo tempo?

مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

21 O Signore, convertici a te, e noi sarem convertiti: Rinnova i nostri giorni, come [erano] anticamente.

ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

22 Perciocchè, ci hai tu del tutto riprovati? Sei tu adirato contro a noi fino all'estremo?