Lamentazioni 3

1 IO [son] l'uomo che ha veduta afflizione, Per la verga dell'indegnazion del Signore.

Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

2 Egli mi ha condotto, e fatto camminar nelle tenebre, E non nella luce.

Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

3 Certo, egli mi ritorna addosso, E rivolge la sua mano [contro a me] tuttodì.

Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

4 Egli ha fatta invecchiar la mia carne, e la mia pelle; Egli mi ha fiaccate le ossa.

Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

5 Egli ha fatti degli edificii contro a me, E [mi] ha intorniato di tosco e di affanno.

Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

6 Egli mi ha fatto dimorare in luoghi tenebrosi, A guisa di quelli che son morti già da lungo tempo.

En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

7 Egli mi ha assiepato d'ogn'intorno, sì che non posso uscire; Egli ha aggravati i miei ceppi.

Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

8 Eziandio quando grido e sclamo, Egli chiude il passo alla mia orazione,

Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

9 Egli ha chiuse le mie vie di pietre conce a scarpello, Ha rinvolti i miei sentieri.

Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

10 Egli mi [è stato] un orso all'agguato, Un leone ne' [suoi] nascondimenti.

Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

11 Egli ha traviate le mie vie, Mi ha tagliato a pezzi, mi ha renduto desolato.

Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

12 Egli ha teso l'arco suo, E mi ha posto come un bersaglio incontro alle saette.

Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

13 Egli mi ha fitti nelle reni Gli strali del suo turcasso.

En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

14 Io sono in derisione a tutti i popoli, [E son] la lor canzone tuttodì.

Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

15 Egli mi ha saziato di amaritudini, Mi ha inebbriato di assenzio.

Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

16 Egli mi ha stritolati i denti con della ghiaia, Mi ha voltolato nella cenere.

Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

17 E tu hai allontanata l'anima mia dalla pace, Ed io ho dimenticato il bene.

Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

18 E ho detto: Il Signore ha fatta perire la mia forza, E la mia speranza.

Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

19 Ricordati della mia afflizione, E del mio esilio; del tosco e dell'assenzio.

La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

20 L'anima mia se [ne] ricorda del continuo, E se [ne] abbatte in me.

Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

21 Questo mi torna alla mente, Perciò spererò [ancora].

Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

22 Se non siamo stati del tutto consumati, [È per] le benignità del Signore; Perciocchè le sue misericordi non son venute meno;

Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

23 Si rinnovano ogni mattina; La tua lealtà [è] grande.

Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

24 Il Signore [è] la mia parte, ha detto l'anima mia; Perciò spererò in lui.

Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

25 Il Signore [è] buono a quelli che l'aspettano, All'anima [che] lo ricerca.

La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

26 Buona cosa [è] di aspettare in silenzio La salute del Signore.

Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

27 Buona cosa [è] all'uomo di portare il giogo Nella sua giovanezza.

Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

28 Sieda egli pur solitario, ed in silenzio, Se Dio gliel'ha imposto!

Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

29 Metta pur la sua bocca nella polvere! Forse, ci sarà ancora speranza;

Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

30 Porga pur la guancia a chi lo percuote; Si sazî pur di vituperio!

Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

31 Poichè il Signore non rigetta in perpetuo;

Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

32 Anzi, se affligge, ha altresì compassione, Secondo la moltitudine delle sue benignità.

Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

33 Perciocchè s'egli affligge, E addolora i figliuoli degli uomini, Non lo fa volentieri.

Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

34 Mentre altri trita sotto i suoi piedi Tutti i prigioni della terra;

Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

35 Mentre altri pervertisce la ragion dell'uomo, Nel cospetto dell'Altissimo;

Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

36 Mentre altri fa torto all'uomo nella sua lite; Il Signore nol vede egli?

Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

37 Chi [è] colui che abbia detta [qualche cosa], e quella sia avvenuta, Che il Signore non l'abbia comandata?

Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

38 Non procedono i mali ed i beni Dalla bocca dell'Altissimo?

Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

39 Perchè si rammarica l'uomo vivente? [Perchè si rammarica] l'uomo della pena del suo peccato?

Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

40 Esaminiamo le nostre vie, E ricerchiamo[le] e convertiamoci al Signore.

Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

41 Alziamo i nostri cuori, e le palme delle mani, A Dio ne' cieli, [dicendo: ]

Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

42 Noi abbiam misfatto, e siamo stati ribelli; [E] tu non hai perdonato.

Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

43 Tu [ci] hai coperti d'ira, e ci hai perseguitati; Tu hai ucciso [e] non hai risparmiato.

Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

44 Tu hai distesa una nuvola intorno a te, Acciocchè l'orazione non passasse.

Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

45 Tu ci hai fatti essere spazzature, Ed abbominio, per mezzo i popoli.

Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

46 Tutti i nostri nemici hanno aperta la bocca contro a noi.

Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

47 Noi siamo incorsi in ispavento, ed in fossa; In desolazione, ed in fiaccamento.

Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

48 L'occhio mio cola in rivi d'acque, Per lo fiaccamento della figliuola del mio popolo.

Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

49 L'occhio mio stilla, senza posa, E non ha alcuna requie;

Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

50 Finchè il Signore non riguarda, E non vede dal cielo.

Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

51 L'occhio mio affanna l'anima mia, Per tutte le figliuole della mia città.

Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

52 Quelli che senza cagione, mi son nemici, Mi han cacciato del continuo, come un uccelletto;

Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

53 Hanno troncata la vita mia, e [l'hanno messa] nella fossa; Ed hanno gettate delle pietre sopra me.

Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

54 Le acque mi hanno inondato fin sopra il capo; Io ho detto: Io son riciso.

Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

55 Io ho invocato il tuo Nome, o Signore, Dalla fossa de' luoghi bassissimi.

Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

56 Tu hai udita la mia voce; Non nascondere il tuo orecchio al mio sospiro, ed al mio grido.

Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

57 Tu ti sei accostato al giorno che io ti ho invocato; Tu hai detto: Non temere.

Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

58 O Signore, tu hai dibattute le querele dell'anima mia; Tu hai riscossa la vita mia.

Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

59 O Signore, tu vedi il torto che mi è fatto; Giudica la mia causa.

Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

60 Tu vedi tutte le lor vendette, Tutti i lor pensieri contro a me.

Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

61 Tu odi, Signore, i loro obbrobri, Tutte le lor macchinazioni contro a me;

Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

62 Le parole di quelli che mi si levano incontro, Ed i ragionamenti che tengono contro a me tuttodì.

La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

63 Riguarda, quando si seggono, e quando si levano; Io [sono] la lor canzone.

Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

64 O Signore, rendi loro la retribuzione, Secondo le opere delle lor mani.

Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

65 Da' loro ingombramento di cuore, La tua maledizione.

Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

66 Perseguili in ira, E disperdili di sotto al cielo del Signore.

Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.