Giobbe 5

1 Grida pure, vi sarà egli alcuno che ti risponda? Ed a cui d'infra i santi ti rivolgerai tu?

Sauc jel, vai būs kāds, kas tev atbild? Un pie kura no svētiem tu gribi griezties?

2 Conciossiachè il cruccio uccida il pazzo, E lo sdegno faccia morir lo stolto.

Jo sirdēsti nokauj ģeķi, un pārsteigšanās nonāvē nejēgu.

3 Io ho veduto il pazzo che si radicava; Ma incontanente ho maledetto il suo abitacolo.

Es redzēju ģeķi iesakņotu, bet piepeši nolādēju viņa namu.

4 I suoi figliuoli son lungi dalla salvezza, E sono oppressati nella porta, senza che alcuno li riscuota.

Viņa bērni palika tālu no pestīšanas un tapa satriekti vārtos, un nebija glābēja.

5 L'affamato divora la ricolta di esso, E la rapisce di mezzo le spine; E i ladroni trangugiano le sue facoltà.

Viņa pļāvumu ēda izsalkuši, un pat no ērkšķu vidus to lasīja, un laupītāji aprija viņa padomu.

6 Perciocchè la sventura non ispunta dalla polvere, E il dolore non germoglia dalla terra;

Jo no pīšļiem neizaug nelaime, un no zemes neizplaukst grūtums.

7 Benchè l'uomo nasca per soffrire, Come le faville delle brace per volare in alto.

Bet cilvēks uz grūtumu piedzimst, kā dzirksteles no oglēm paceļas skraidīt.

8 Ma quant'è a me, io ricercherei pure Iddio, Ed addirizzerei il mio ragionamento a Dio;

Bet es meklētu to stipro Dievu un Dievam pavēlētu savas lietas.

9 Il quale fa cose sì grandi, che non si posson investigare; E tante cose maravigliose, che non si possono annoverare;

Viņš dara lielas lietas, kas nav izprotamas, un brīnumus, ko nevar skaitīt.

10 Che manda la pioggia in su la terra, E le acque in su le campagne;

Viņš dod lietu virs zemes un ūdenim liek nākt pār druvām.

11 [Che] innalza i bassi, E fa che quelli ch'erano in duolo sono esaltati per salvazione;

Zemos Viņš liek augstā vietā, un bēdīgie tiek celti laimē.

12 Che disperde i pensieri degli astuti, E [fa che] le lor mani non possono far nulla di bene ordinato.

Viņš iznīcina viltniekiem padomu, ka viņu rokas nekā derīga nevar padarīt.

13 Egli soprapprende i savi nella loro astuzia, E [fa] che il consiglio de' perversi va in ruina.

Viņš satver gudros viņu viltībā, un netikliem padoms ātri krīt.

14 Di giorno scontrano tenebre, E in pien mezzodì vanno a tentone come di notte.

Pa dienu tie skraida tumsā, un dienas vidū tie grābstās kā naktī.

15 Ma egli salva il bisognoso dalla spada, Dalla gola loro, e dalla mano del possente.

Bet Viņš izglābj no zobena, no viņu mutes, un to bēdīgo no varenā rokas.

16 E vi è qualche speranza per lo misero; Ma l'iniquità ha la bocca turata.

Tā nabagam nāk cerība, bet blēdībai būs turēt muti.

17 Ecco, beato [è] l'uomo, il quale Iddio castiga; E però non disdegnar la correzione dell'Onnipotente.

Redzi, svētīgs tas cilvēks, ko Dievs pārmāca, tāpēc neņem par ļaunu tā Visuvarenā pārmācību.

18 Perciocchè egli è quel che manda la doglia e altresì [la] fascia; Egli è quel che fa la piaga, e le sue mani altresì guariscono.

Jo Viņš ievaino un atkal sasien, Viņš sadauza, un Viņa roka dziedina.

19 In sei afflizioni egli ti libererà, Ed in sette il male non ti toccherà.

Sešās bēdās Viņš tevi izglābs, un septītā tevi ļaunums neaizskars.

20 In [tempo di] fame egli ti riscoterà dalla morte, E in tempo di guerra dalla spada.

Bada laikā Viņš tevi izpestīs no nāves, un kara laikā no zobena cirtieniem.

21 Al [tempo del] flagello della lingua tu sarai nascosto; E non temerai la desolazione, quando verrà.

No ļaunām mēlēm tu tapsi paglābts, un nebīsies no posta, kad tas nāks.

22 Tu riderai del guasto e della carestia; E non temerai delle fiere della terra.

Postīšanā un badā tu smiesies, un no zemes zvēriem tu nebīsies.

23 Perciocchè tu avrai patto eziandio con le pietre de' campi; E le fiere della campagna ti saranno rendute pacifiche.

Jo tev būs derība ar akmeņiem tīrumā, un zvēri laukā turēs ar tevi mieru.

24 E tu conoscerai per prova che il tuo padiglione [non sarà] se non pace, E governerai la tua casa, e nulla ti verrà fallito.

Un tu samanīsi, ka tavs dzīvoklis mierā, un apraudzīsi savu namu un trūkuma nebūs.

25 E riconoscerai che la tua progenie [sarà] molta, E che i tuoi discendenti [saranno] come l'erba della terra.

Un tu samanīsi, ka tava dzimuma būs daudz, un tavi pēcnākamie kā zāle virs zemes.

26 Tu entrerai in estrema vecchiezza nel sepolcro, Come la bica delle biade è accumulata al suo tempo.

Vecumā tu iesi kapā, tā kā kūlīšus ieved savā laikā.

27 Ecco [ciò noi ti diciamo]; noi l'abbiamo investigato; egli [è] così; Ascoltalo, e riconoscilo.

Redzi, to mēs esam izmeklējuši, tā tas ir; klausi tu un ņem to labi vērā.