Giobbe 5

1 Grida pure, vi sarà egli alcuno che ti risponda? Ed a cui d'infra i santi ti rivolgerai tu?

“Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

2 Conciossiachè il cruccio uccida il pazzo, E lo sdegno faccia morir lo stolto.

Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

3 Io ho veduto il pazzo che si radicava; Ma incontanente ho maledetto il suo abitacolo.

E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

4 I suoi figliuoli son lungi dalla salvezza, E sono oppressati nella porta, senza che alcuno li riscuota.

Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

5 L'affamato divora la ricolta di esso, E la rapisce di mezzo le spine; E i ladroni trangugiano le sue facoltà.

I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

6 Perciocchè la sventura non ispunta dalla polvere, E il dolore non germoglia dalla terra;

Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

7 Benchè l'uomo nasca per soffrire, Come le faville delle brace per volare in alto.

por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

8 Ma quant'è a me, io ricercherei pure Iddio, Ed addirizzerei il mio ragionamento a Dio;

Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

9 Il quale fa cose sì grandi, che non si posson investigare; E tante cose maravigliose, che non si possono annoverare;

atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

10 Che manda la pioggia in su la terra, E le acque in su le campagne;

që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

11 [Che] innalza i bassi, E fa che quelli ch'erano in duolo sono esaltati per salvazione;

që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

12 Che disperde i pensieri degli astuti, E [fa che] le lor mani non possono far nulla di bene ordinato.

I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

13 Egli soprapprende i savi nella loro astuzia, E [fa] che il consiglio de' perversi va in ruina.

i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

14 Di giorno scontrano tenebre, E in pien mezzodì vanno a tentone come di notte.

Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

15 Ma egli salva il bisognoso dalla spada, Dalla gola loro, e dalla mano del possente.

por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

16 E vi è qualche speranza per lo misero; Ma l'iniquità ha la bocca turata.

Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

17 Ecco, beato [è] l'uomo, il quale Iddio castiga; E però non disdegnar la correzione dell'Onnipotente.

Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

18 Perciocchè egli è quel che manda la doglia e altresì [la] fascia; Egli è quel che fa la piaga, e le sue mani altresì guariscono.

sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

19 In sei afflizioni egli ti libererà, Ed in sette il male non ti toccherà.

Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

20 In [tempo di] fame egli ti riscoterà dalla morte, E in tempo di guerra dalla spada.

Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

21 Al [tempo del] flagello della lingua tu sarai nascosto; E non temerai la desolazione, quando verrà.

Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

22 Tu riderai del guasto e della carestia; E non temerai delle fiere della terra.

Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

23 Perciocchè tu avrai patto eziandio con le pietre de' campi; E le fiere della campagna ti saranno rendute pacifiche.

sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

24 E tu conoscerai per prova che il tuo padiglione [non sarà] se non pace, E governerai la tua casa, e nulla ti verrà fallito.

Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

25 E riconoscerai che la tua progenie [sarà] molta, E che i tuoi discendenti [saranno] come l'erba della terra.

Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

26 Tu entrerai in estrema vecchiezza nel sepolcro, Come la bica delle biade è accumulata al suo tempo.

Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

27 Ecco [ciò noi ti diciamo]; noi l'abbiamo investigato; egli [è] così; Ascoltalo, e riconoscilo.

Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.