Giobbe 4

1 ED Elifaz Temanita rispose, e disse:

Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:

2 Se noi imprendiamo a parlarti, ti sarà egli molesto? Ma pur chi potrebbe rattener le parole?

“Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? Kim konuşmadan durabilir?

3 Ecco, tu correggevi molti, E rinforzavi le mani rimesse.

Evet, pek çoklarına sen ders verdin, Zayıf elleri güçlendirdin,

4 I tuoi ragionamenti ridirizzavano quelli che vacillavano, E tu raffermavi le ginocchia che piegavano.

Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekiştirdin.

5 Ma ora che [il male] ti è avvenuto, tu te ne affanni; [Ora ch'è] giunto fino a te, tu ne sei smarrito.

Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.

6 La tua pietà non [è] ella [stata] la tua speranza, [E] l'integrità delle tue vie la tua aspettazione?

Senin güvendiğin Tanrı'dan korkun değil mi, Umudun kusursuz yaşamında değil mi?

7 Deh! rammemorati, quale innocente perì mai, Ed ove furono gli [uomini] diritti [mai] distrutti?

“Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede doğrular yıkıma uğradı?

8 Siccome io ho veduto che quelli che arano l'iniquità, E seminano la perversità, la mietono.

Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.

9 Essi periscono per l'alito di Dio, E son consumati dal soffiar delle sue nari.

Tanrı'nın soluğuyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.

10 Il ruggito del leone, e il grido del fier leone [son ribattuti]; E i denti de' leoncelli sono stritolati.

Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, Dişleri kırıldı genç aslanların.

11 Il vecchio leone perisce per mancamento di preda, E i figli della leonessa son dissipati.

Aslan av bulamadığı için yok oluyor, Dişi aslanın yavruları dağılıyor.

12 Or mi è stata di nascosto significata una parola, E l'orecchio mio ne ha ritenuto un poco.

“Bir söz gizlice erişti bana, Fısıltısı kulağıma ulaştı.

13 Fra le immaginazioni delle visioni notturne, Quando il più profondo sonno cade sopra gli uomini,

Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, İnsanları ağır uyku bastığı zaman,

14 Mi è venuto uno spavento ed un tremito, Che ha spaventate tutte quante le mie ossa.

Beni dehşet ve titreme aldı, Bütün kemiklerimi sarstı.

15 Ed uno spirito è passato davanti a me, Che mi ha fatto arricciare i peli della mia carne;

Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.

16 Egli si è fermato, ed io non ho riconosciuto il suo aspetto; Una sembianza è stata davanti agli occhi miei, Ed io ho udita una voce sommessa [che diceva: ]

Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çıt çıkmazken bir ses duydum:

17 L'uomo sarebbe egli giustificato da Dio? L'uomo sarebbe egli giudicato puro dal suo fattore?

‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?

18 Ecco, egli non si fida ne' suoi servitori, E scorge della temerità ne' suoi Angeli.

Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,

19 Quanto più in coloro che abitano in case di fango, Il cui fondamento [è] nella polvere, E che son ridotti in polvere, esposti a' vermi?

Çamur evlerde oturanlara, Mayası toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?

20 Dalla mattina alla sera sono stritolati, E periscono in perpetuo, senza che alcuno vi ponga mente.

Ömürleri sabahtan akşama varmaz, Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.

21 L'eccellenza ch'era in loro non si diparte ella? Muoiono, ma non con sapienza.

İçlerindeki çadır ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’