Giobbe 39

1 Sai tu il tempo che le camozze delle rocce figliano? Hai tu osservato quando le cerve partoriscono?

Vai tu zini to laiku, kad mežu kazas dzemdē, vai tu esi manījis stirnu dzemdēšanu?

2 Annoveri tu i mesi del termine del lor portato, E sai tu il tempo che devono figliare?

Vai tu vari skaitīt tos mēnešus, kad tās nesās, un vai zini to laiku, kad tās vedās,

3 Elle si chinano, fanno scoppiar fuori il lor feto, Si alleviano delle lor doglie.

Kad tās lokās, saviem bērniem liek izplēsties cauri un nokrata savas sāpes?

4 I lor figli son gagliardi, crescono per le biade, Escono fuori, e non ritornano [più] a quelle.

Viņu bērni nāk spēkā, uzaug laukā, tie iziet un neatgriežas pie tām atpakaļ.

5 Chi ne ha mandato libero l'asino salvatico, E chi ha sciolti i suoi legami?

Kas meža ēzelim licis vaļā staigāt, un kas tā zvēra saites ir atraisījis,

6 A cui io ho ordinato il deserto per casa; E per abitazioni, i luoghi salsugginosi.

Kam Es klajumu esmu devis par māju un tuksnesi par dzīvokli?

7 Egli si beffa dello strepito della città; Egli non ode gli schiamazzi del sollecitator delle opere.

Viņš apsmej pilsētas troksni, un dzinēja brēkšanu tas nedzird.

8 I monti, ch'egli va spiando, [sono] il suo pasco; Ed egli va ricercando qualunque verdura.

Tas dzenās pa kalniem, kur viņam ir barība, un meklē visādu zaļu zāli.

9 Il liocorno ti vorrà egli servire? Si riparerà egli presso alla tua mangiatoia?

Vai tu domā, ka meža vērsis tev kalpos, vai tas naktī paliks pie tavas siles?

10 Legherai tu il liocorno con la sua fune, [per farlo arare] al solco? Erpicherà egli le valli dietro a te?

Vai tu meža vērsi ar dzeņaukstēm māki piesiet pie arkla, vai tas pēc tava prāta ecēs ielejās?

11 Ti fiderai tu in lui, perchè la sua forza [è] grande? E gli rimetterai tu il tuo lavoro?

Vai tu uz to vari paļauties, ka tam daudz spēka, un viņu ņemsi savā darbā?

12 Ti fiderai tu in lui ch'egli ti renda la [ricolta della] tua sementa, E ch'egli te l'accolga nella tua aia?

Vai tu viņam vari uzticēt, ka tas tev atkal savāks tavu izsējumu un savedīs tavā piedarbā?

13 Le ale de' paoni son esse vaghe [per opera tua?] Od [ha da te] lo struzzolo le penne e la piuma?

Strausa spārni jautri plivinājās, vai tie ir mīlīgi, kā stārķa spārni un spalvas?

14 [Fai tu] ch'egli abbandoni le sue uova in su la terra, E che le lasci scaldare in su la polvere?

Tas savas olas atstāj zemē, lai smiltīs silst,

15 E che dimentichi che il piè [d'alcuno] le schiaccerà, Ovvero che le fiere della campagna le calpesteranno?

Un aizmirst, ka kāja tās var samīt, un lauka zvēri tās var samīdīt.

16 Egli è spietato inverso i suoi figli, come [se] non [fosser] suoi; Indarno è la sua fatica, [egli è] senza tema;

Tas nežēlo savus bērnus, tā kā tie tam nepiederētu; un ka velti dējis, par to tas nebēdā.

17 Perciocchè Iddio l'ha privo di senno, E non l'ha fatto partecipe d'intendimento.

Jo Dievs tam atņēmis gudrību un nav devis daļu pie saprašanas.

18 Quando egli si solleva in alto, Egli si beffa del cavallo, e di colui che lo cavalca.

Bet kad tas projām šaujas, tad tas apsmej zirgu un jātnieku.

19 Hai tu data la forza al cavallo? Hai tu adorna la sua gola di fremito?

Vai tu zirgam vari dot spēku un viņam kaklu pušķot ar krēpēm?

20 Lo spaventerai tu come una locusta? Il suo magnifico nitrire [è] spaventevole.

Vai tu tam vēlējis lēkt kā sisenim? Kad tas lepni šņāc, tad jaizbīstas.

21 Egli raspa nella valle, si rallegra della [sua] forza, Esce ad incontrare le armi.

Viņš cērt ar kāju ielejā un ir priecīgs ar spēku un iziet pretī apbruņotam pulkam.

22 Egli si beffa della paura, e non si spaventa, E non si volge indietro per la spada.

Viņš smejas par bailēm un netrūkstas un nebēg atpakaļ no zobena.

23 Il turcasso, e la folgorante lancia, E lo spuntone gli risuonano addosso.

Kad bultas skan makā un šķēpi un zobeni zib,

24 D'impazienza e di stizza [pare ch'egli voglia] trangugiar la terra; E non può credere che [sia] il suon della tromba.

Tad tas raustās, trako un uzcērt zemi un nav turams uz vietas, kad trumetes skan.

25 Come prima la tromba ha sonato, egli dice: Aha, Aha; Da lontano annasa la battaglia, Lo schiamazzo de' capitani; e le grida.

Kad trumetes skan, tad tas iezviedzās, un samana kaušanu no tālienes, kara kungu saukšanu un kara troksni.

26 È per il tuo senno che lo sparviere vola? Che spiega le sue ali verso il mezzodì?

Vai caur tavu padomu vanags lidinājās un izplēš savus spārnus pret dienasvidu?

27 L'aquila si leva ella ad alto per lo tuo comandamento? E [fai tu] ch'ella faccia il suo nido in luoghi elevati?

Vai uz tavu vārdu ērglis dodas uz augšu, un taisa savu ligzdu augstumā?

28 Ella dimora e si ripara nelle rupi, Nelle punte delle rocce, ed in luoghi inaccessibili.

Viņš dzīvo akmens kalnos un tur paliek uz augstām klintīm un kalnu galiem.

29 Di là ella spia il pasto, Gli occhi suoi mirano da lontano.

No turienes viņš lūko pēc barības, un viņa acis redz tālu.

30 I suoi aquilini ancora sorbiscono il sangue, E dove sono corpi morti, quivi ella si ritrova.

Viņa bērni dzer asinis, un kur maitas, tur viņš ir.