Giobbe 37

1 Il cuor mi trema eziandio di questo, E si muove dal luogo suo.

Patiesi, par to trīc mana sirds un uzlec no savas vietas.

2 Udite pure il suo tremendo tuono, E il mormorare ch'[esce] dalla sua bocca.

Klausiet, jel klausiet, kā Viņa pērkons rūc, un kāda balss no Viņa mutes iziet.

3 Egli lo lancia sotto tutti i cieli, E la sua fiamma sopra le estremità della terra;

Viņš to izlaiž pa visām debesīm, un Savu spīdumu pa visiem zemes galiem.

4 Dopo la quale rugge il tuono; egli tuona con la voce della sua altezza, E non indugia quelle cose, dopo che la sua voce è stata udita.

Pēc tam rūc Viņa balss, Viņš liek pērkonam rībēt ar varenu skaņu un neaiztur tos (zibeņus), kad Viņa balss nāk dzirdama.

5 Iddio tuona maravigliosamente con la sua voce; Egli fa cose tanto grandi, che noi non possiam comprenderle.

Tas stiprais Dievs ar Savu balsi liek pērkonam rūkt brīnišķi, Viņš dara lielas lietas, ko neizprotam.

6 Perciocchè egli dice alla neve: Cadi in su la terra; [E parimente] al nembo della pioggia, al nembo delle sue forti piogge.

Jo Viņš saka uz sniegu: krīti uz zemi, un uz stipro lietu, tad stiprais lietus ir klāt ar varu.

7 Egli rinchiude ogni uomo in casa, [Come] per riconoscer tutti i suoi lavoratori.

Viņš aizzieģelē visu cilvēku roku, lai Viņu pazīst visi ļaudis, ko viņš radījis.

8 E le fiere se n'entrano ne' [lor] nascondimenti, E dimorano ne' lor ricetti.

Zvēri iet savā alā un paliek savā vietā.

9 La tempesta viene dall'Austro, E il freddo dal Settentrione.

No dienvidu puses nāk vētra un no ziemeļa puses aukstums.

10 Iddio, col suo soffio, produce il ghiaccio, E fa che le acque che si diffondevano [diventano come di] metallo.

Caur tā stiprā Dieva pūšanu nāk salna, ka platas upes aizsalst.

11 Egli stanca eziandio le nuvole in adacquar [la terra], E disperge le nubi [con] la sua luce.

Viņš arī apkrauj ar ūdeņiem biezos mākoņus un izplēš Savus ugunīgos padebešus.

12 Ed esse si rivolgono in [molti] giri, secondo gli ordini suoi Intorno a ciò che hanno a fare, Secondo tutto quello ch'egli comanda loro [di fare] In su la faccia del mondo, nella terra;

Tie griežas apkārt pēc Viņa gudrā prāta, ka tie padara visu, ko Viņš tiem pavēl pa visu plato pasauli,

13 Facendole venire, o per castigo, O per la sua terra, o per alcun beneficio.

Vai par rīksti savai zemei, vai par labu Viņš tā liek notikt.

14 Porgi l'orecchio a questo, o Giobbe; Fermati, e considera le maraviglie di Dio.

Liec to vērā, Ījab, stāvi klusu, un apdomā tā stiprā Dieva brīnumus.

15 Sai tu, come Iddio dispone di esse, E [come] egli fa risplender la luce della sua nuvola?

Vai tu zini, kad Dievs nodomājis, Savu debesu spīdumam likt spīdēt?

16 Intendi tu come le nuvole son bilanciate? [Conosci tu] le maraviglie di colui che è perfetto in ogni scienza?

Vai tu zini padebešu lidināšanos, tā Visuzinātāja brīnumus?

17 Come i tuoi vestimenti [son] caldi, Quando egli acqueta l'Austro in su la terra?

Tu, kam drēbes paliek karstas, kad Viņš zemi svilina dienas vidus bulā.

18 Hai tu con lui distesi i cieli, [I quali son] sodi, come uno specchio di metallo?

Vai tu ar Viņu esi izpletis tos spožos padebešus, kas cieti stāv kā liets spieģelis?

19 Insegnaci ciò che noi gli diremo; [Poichè], per cagione delle [nostre] tenebre, noi non possiam [bene] ordinare [i nostri ragionamenti].

Stāsti mums, ko mums Viņam būs sacīt, jo aiz tumsības mēs nekā nevaram izdarīt.

20 Gli sarebbe egli rapportato quando io avessi parlato? Se [vi fosse] alcuno [che ne] parlasse, certo egli sarebbe abissato.

Vai Viņam lai saka, ka es runāšu? Jo kurš cilvēks vēlētos, lai viņu aprij!

21 Ecco pure [gli uomini] non possono riguardare il sole, [Quando] egli risplende nel cielo, Dopo che il vento è passato, e l'ha spazzato;

Un nu gan saules gaismu neredz, kas pie debesīm spoži spīd, bet kad vējš pūš, tā skaidrojās.

22 [E] che dal Settentrione è venuta la dorata serenità; [Or] Iddio [ha] intorno a sè una tremenda maestà.

No ziemeļiem nāk zelts, - bet Dievs mājo bijājamā godībā.

23 [Egli è] l'Onnipotente, noi non possiam trovarlo; [Egli è] grande in forza, Ed in giudicio, ed in grandezza di giustizia; Egli non oppressa [alcuno];

To Visuvareno, to mēs nepanāksim, kas liels spēkā, bet tiesu un taisnības pilnību Viņš negroza.

24 Perciò gli uomini lo temono; Alcun uomo, benchè savio di cuore, no 'l può vedere.

Tāpēc cilvēki Viņu bīstas, Viņš neuzlūko nevienu pašgudru.