< Giobbe 15 >

1 ED Elifaz Temanita rispose e disse:
Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
2 Deve un uomo savio pronunziare opinioni vane, Ed empiersi il ventre di vento orientale?
[Numquid sapiens respondebit quasi in ventum loquens, et implebit ardore stomachum suum?
3 Ed argomentar con parole inutili, E [con] ragionamenti onde non può trarre alcun vantaggio?
Arguis verbis eum qui non est æqualis tibi, et loqueris quod tibi non expedit.
4 Sì certo, tu annulli il timor [di Dio], Ed impedisci l'orazione [che deve farsi] davanti a lui.
Quantum in te est, evacuasti timorem, et tulisti preces coram Deo.
5 Perciocchè la tua bocca dimostra la tua iniquità, Poichè tu hai scelto il parlar de' frodolenti.
Docuit enim iniquitas tua os tuum, et imitaris linguam blasphemantium.
6 La tua bocca ti condanna, e non io; E le tue labbra testificano contro a te.
Condemnabit te os tuum, et non ego: et labia tua respondebunt tibi.
7 [Sei] tu il primiero uomo che sia nato [nel mondo?] O sei tu stato formato avanti i colli?
Numquid primus homo tu natus es, et ante colles formatus?
8 Hai tu udito il segreto di Dio, E ne hai tu sottratta a te la sapienza?
numquid consilium Dei audisti, et inferior te erit ejus sapientia?
9 Che sai tu, che noi non sappiamo? [Che] intendi tu, che non sia appo noi?
Quid nosti quod ignoremus? quid intelligis quod nesciamus?
10 Fra noi [vi è] eziandio alcun canuto, alcun molto vecchio, Più attempato che tuo padre.
Et senes et antiqui sunt in nobis, multo vetustiores quam patres tui.
11 [Son] le consolazioni di Dio troppo poca cosa per te? Hai tu alcuna cosa riposta appo te?
Numquid grande est ut consoletur te Deus? sed verba tua prava hoc prohibent.
12 Perchè ti trasporta il cuor tuo? E perchè ammiccano gli occhi tuoi,
Quid te elevat cor tuum, et quasi magna cogitans attonitos habes oculos?
13 Che tu rivolga il tuo soffio, E proferisca della tua bocca parole contro a Dio?
Quid tumet contra Deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo hujuscemodi sermones?
14 Che cosa [è] l'uomo, ch'egli sia puro? E [che cosa è] chi [è] nato di donna, ch'egli sia giusto?
Quid est homo ut immaculatus sit, et ut justus appareat natus de muliere?
15 Ecco, egli non si fida ne' suoi santi, Ed i cieli non son puri nel suo cospetto;
Ecce inter sanctos ejus nemo immutabilis, et cæli non sunt mundi in conspectu ejus.
16 Quanto più abbominevole e puzzolente [È] l'uomo, che beve l'iniquità come acqua?
Quanto magis abominabilis et inutilis homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem?
17 Io ti dichiarerò, ascoltami pure, E ti racconterò ciò che io ho veduto;
Ostendam tibi: audi me: quod vidi, narrabo tibi.
18 Il che i savi hanno narrato, E non l'hanno celato, [avendolo ricevuto] da' padri loro;
Sapientes confitentur, et non abscondunt patres suos:
19 A' quali soli la terra fu data, E per mezzo [i] cui [paesi] non passò mai straniero.
quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos.
20 L'empio è tormentato tutti i giorni della sua vita; Ed al violento è riposto un piccol numero d'anni.
Cunctis diebus suis impius superbit, et numerus annorum incertus est tyrannidis ejus.
21 [Egli ha] negli orecchi un romor di spaventi; In tempo di pace il guastatore gli sopraggiunge.
Sonitus terroris semper in auribus illius: et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur.
22 Egli non si fida punto di potere uscir delle tenebre; Egli sta [sempre] in guato, aspettando la spada.
Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem, circumspectans undique gladium.
23 Egli va tapinando per [cercar] dove [sia] del pane; Egli sa che ha in mano tutto presto il giorno delle tenebre.
Cum se moverit ad quærendum panem, novit quod paratus sit in manu ejus tenebrarum dies.
24 Angoscia e tribolazione lo spaventano; Lo sopraffanno come un re apparecchiato alla battaglia.
Terrebit eum tribulatio, et angustia vallabit eum, sicut regem qui præparatur ad prælium.
25 Perciocchè egli ha distesa la sua mano contro a Dio, E si è rinforzato contro all'Onnipotente;
Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est.
26 [E] gli è corso col collo [fermo], Co' suoi spessi e rilevati scudi;
Cucurrit adversus eum erecto collo, et pingui cervice armatus est.
27 Perciocchè egli ha coperto il suo viso di grasso, Ed ha fatte delle pieghe sopra i suoi fianchi;
Operuit faciem ejus crassitudo, et de lateribus ejus arvina dependet.
28 Ed è abitato in città desolate, in case disabitate, Ch'erano preste ad [esser ridotte in] monti di ruine.
Habitavit in civitatibus desolatis, et in domibus desertis, quæ in tumulos sunt redactæ.
29 Egli non arricchirà, e le sue facoltà non saranno stabili, E il suo colmo non si spanderà nella terra.
Non ditabitur, nec perseverabit substantia ejus, nec mittet in terra radicem suam.
30 Egli non si dipartirà giammai dalle tenebre, La fiamma seccherà i suoi rampolli, Ed egli sarà portato via dal soffio della bocca di Dio.
Non recedet de tenebris: ramos ejus arefaciet flamma, et auferetur spiritu oris sui.
31 Non confidisi già nella vanità, [dalla quale è] sedotto; Perciocchè egli muterà stato, e sarà ridotto al niente.
Non credet, frustra errore deceptus, quod aliquo pretio redimendus sit.
32 [Questo mutamento] si compierà fuor del suo tempo, E i suoi rami non verdeggeranno.
Antequam dies ejus impleantur peribit, et manus ejus arescent.
33 Il suo agresto sarà rapito come quel d'una vigna, E le sue gemme saranno sbattute come quelle di un ulivo.
Lædetur quasi vinea in primo flore botrus ejus, et quasi oliva projiciens florem suum.
34 Perciocchè la raunanza de' profani [sarà] deserta, E il fuoco divorerà i tabernacoli di [quelli che prendon] presenti;
Congregatio enim hypocritæ sterilis, et ignis devorabit tabernacula eorum qui munera libenter accipiunt.
35 [I quali] concepiscono perversità, e partoriscono iniquità, E il cui ventre macchina fraude.
Concepit dolorem, et peperit iniquitatem, et uterus ejus præparat dolos.]

< Giobbe 15 >