< Giobbe 13 >

1 Ecco, l'occhio mio ha vedute tutte [queste cose], L'orecchio mio le ha udite, e le ha intese.
Ecce omnia hæc vidit oculus meus, et audivit auris mea, et intellexi singula.
2 Quanto sapete voi, so anch'io; Io non son da men di voi.
Secundum scientiam vestram et ego novi: nec inferior vestri sum.
3 E pure io parlerò all'Onnipotente; Io avrò a grado di venire a ragione con lui.
Sed tamen ad Omnipotentem loquar, et disputare cum Deo cupio:
4 Ma certo, quant'è a voi, voi siete rappezzatori di menzogna; Voi [siete] medici da nulla tutti quanti.
Prius vos ostendens fabricatores mendacii, et cultores perversorum dogmatum.
5 Oh! vi taceste pur del tutto, Ciò vi sarebbe [reputato] in saviezza!
Atque utinam taceretis, ut putaremini esse sapientes.
6 Deh! ascoltate la difesa della mia ragione, Ed attendete agli argomenti delle mie labbra.
Audite ergo correptionem meam, et iudicium labiorum meorum attendite.
7 Convienvisi in favor di Dio parlar perversamente, E per rispetto suo parlar frodolentemente?
Numquid Deus indiget vestro mendacio, ut pro illo loquamini dolos?
8 Convienvisi aver riguardo alla qualità sua? Convienvisi litigar per Iddio?
Numquid faciem eius accipitis, et pro Deo iudicare nitimini?
9 [Sarebbe egli] ben [per voi] ch'egli vi esaminasse? Gabberestelo voi come si gabba un uomo?
Aut placebit ei quem celare nihil potest? aut decipietur ut homo, vestris fraudulentiis?
10 Egli del certo vi arguirà, Se di nascosto avete riguardo alla qualità delle persone.
Ipse vos arguet, quoniam in abscondito faciem eius accipitis.
11 La sua altezza non vi sgomenterà ella? Lo spavento di lui non vi caderà egli addosso?
Statim ut se commoverit, turbabit vos, et terror eius irruet super vos.
12 I vostri [detti] memorandi [son] simili a cenere; [Ed] i vostri sublimi [ragionamenti] a mucchi di fango.
Memoria vestra comparabitur cineri, et redigentur in lutum cervices vestræ.
13 Tacetevi, e lasciatemi stare, ed io parlerò; E passimi addosso che che sia.
Tacete paulisper ut loquar quodcumque mihi mens suggesserit.
14 Perchè mi strappo io la carne co' denti, E [perchè] tengo l'anima mia nella palma della mia mano?
Quare lacero carnes meas dentibus meis, et animam meam porto in manibus meis?
15 Ecco, uccidami egli pure; sì spererò in lui; Ma tuttavia difenderò le mie vie nel suo cospetto.
Etiam si occiderit me, in ipso sperabo: verumtamen vias meas in conspectu eius arguam.
16 Ed egli stesso mi [sarà] in salvazione; Perciocchè l'ipocrita non gli verrà davanti.
Et ipse erit salvator meus: non enim veniet in conspectu eius omnis hypocrita.
17 Ascoltate attentamente il mio ragionamento; Ed [entrivi] negli orecchi la mia dichiarazione.
Audite sermonem meum, et ænigmata percipite auribus vestris.
18 Ecco ora, [quando] io avrò esposta per ordine la mia ragione, Io so che sarò trovato giusto.
Si fuero iudicatus, scio quod iustus inveniar.
19 Chi è colui che voglia litigar meco? Conciossiachè di presente mi tacerò, e spirerò.
Quis est qui iudicetur mecum? veniat: quare tacens consumor?
20 Sol non farmi due cose, [Ed] allora io non mi nasconderò dal tuo cospetto.
Duo tantum ne facias mihi, et tunc a facie tua non abscondar:
21 Allontana la tua mano d'addosso a me, E non mi spaventi il tuo terrore.
Manum tuam longe fac a me, et formido tua non me terreat.
22 E poi chiama, ed io risponderò; Ovvero, io parlerò, e tu rispondimi.
Voca me, et ego respondebo tibi: aut certe loquar, et tu responde mihi.
23 Quante iniquità e peccati ho io? Mostrami il mio misfatto, e il mio peccato.
Quantas habeo iniquitates et peccata, scelera mea et delicta ostende mihi.
24 Perchè nascondi la tua faccia, E mi reputi tuo nemico?
Cur faciem tuam abscondis, et arbitraris me inimicum tuum?
25 Stritolerai tu una fronda sospinta? O perseguiterai tu della stoppia secca?
Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris:
26 Che tu mi sentenzii a pene amare, E mi faccia eredar l'iniquità della mia fanciullezza!
Scribis enim contra me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiæ meæ.
27 E metta i miei piedi ne' ceppi, E spii tutti i miei sentieri, [E] stampi le tue pedate in su le radici de' miei piedi!
Posuisti in nervo pedem meum, et observasti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerasti:
28 Onde costui si disfa come del legno intarlato, Come un vestimento roso dalle tignuole.
Qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.

< Giobbe 13 >