Ebrei 6
1 Perciò, lasciata la parola del principio di Cristo, tendiamo alla perfezione, non ponendo di nuovo il fondamento del rinunziamento alla opere morte, e della fede in Dio;
Де ачея, сэ лэсэм адевэруриле ынчепэтоаре але луй Христос ши сэ мерӂем спре челе десэвыршите, фэрэ сэ май пунем дин ноу темелия покэинцей де фаптеле моарте ши а крединцей ын Думнезеу,
2 [e] della dottrina de' battesimi, e dell'imposizione delle mani, e della risurrezion de' morti, e del giudicio eterno. (aiōnios g166)
ынвэцэтура деспре ботезурь, деспре пунеря мынилор, деспре ынвиеря морцилор ши деспре жудеката вешникэ. (aiōnios g166)
3 E ciò faremo, se Iddio [lo] permette.
Ши вом фаче лукрул ачеста, дакэ ва вои Думнезеу.
4 Perciocchè egli [è] impossibile, che coloro che sono stati una volta illuminati, e che hanno gustato il dono celeste, e sono stati fatti partecipi dello Spirito Santo;
Кэч чей че ау фост луминаць одатэ ши ау густат дарул череск ши с-ау фэкут пэрташь Духулуй Сфынт
ши ау густат Кувынтул чел бун ал луй Думнезеу ши путериле вякулуй виитор, (aiōn g165)
6 se cadono, sieno da capo rinnovati a ravvedimento; poichè di nuovo crocifiggono a sè stessi il Figliuol di Dio, e lo espongono ad infamia.
ши каре тотушь ау кэзут, есте ку непутинцэ сэ фие ынноиць ярэшь ши адушь ла покэинцэ, фииндкэ ей рэстигнеск дин ноу, пентру ей, пе Фиул луй Думнезеу ши-Л дау сэ фие батжокорит.
7 Perciocchè la terra, che beve la pioggia che viene spesse volte sopra essa, e produce erba comoda a coloro da' quali altresì è coltivata, riceve benedizione da Dio.
Кынд ун пэмынт есте адэпат де плоая каре каде адеся пе ел ши родеште о ярбэ фолоситоаре челор пентру каре есте лукрат, капэтэ бинекувынтаре де ла Думнезеу.
8 Ma quella che porta spine e triboli, [è] riprovata, e vicina a maledizione; la cui fine è d'essere arsa.
Дар, дакэ адуче спинь ши мэрэчинь, есте лепэдат ши апроапе сэ фие блестемат ши сфыршеште прин а и се пуне фок.
9 Ora, diletti, noi ci persuadiamo di voi cose migliori, e che attengono alla salute; benchè parliamo in questa maniera.
Мэкар кэ ворбим астфел, пряюбицилор, тотушь де ла вой аштептэм лукрурь май буне ши каре ынсоцеск мынтуиря.
10 Perciocchè Iddio non [è] ingiusto, per dimenticar l'opera vostra, e la fatica della carità che avete mostrata inverso il suo nome, avendo ministrato, e ministrando [ancora] a' santi.
Кэч Думнезеу ну есте недрепт ка сэ уйте остеняла воастрэ ши драгостя пе каре аць арэтат-о пентру Нумеле Луй, вой, каре аць ажуторат ши ажутораць пе сфинць.
11 Ma desideriamo che ciascun di voi mostri infino al fine il medesimo zelo, alla piena certezza della speranza;
Дорим ынсэ ка фиекаре дин вой сэ арате ачеяшь рывнэ, ка сэ пэстрезе пынэ ла сфыршит о деплинэ нэдежде,
12 acciocchè non diveniate lenti; anzi siate imitatori di coloro che per fede e pazienza, eredano le promesse.
аша ынкыт сэ ну вэ леневиць, чи сэ кэлкаць пе урмеле челор че, прин крединцэ ши рэбдаре, моштенеск фэгэдуинцеле.
13 Perciocchè, facendo Iddio le promesse ad Abrahamo, perchè non potea giurare per alcun maggiore, giurò per sè stesso;
Думнезеу, кынд а дат луй Авраам фэгэдуинца, фииндкэ ну путя сэ Се журе пе унул май маре декыт Ел, С-а журат пе Сине Ынсушь
14 dicendo: Certo, io ti benedirò, e ti moltiplicherò grandemente.
ши а зис: „Ку адевэрат те вой бинекувынта ши ыць вой ынмулци фоарте мулт сэмынца.”
15 E così egli, avendo aspettato con pazienza, ottenne la promessa.
Ши астфел, фииндкэ а аштептат ку рэбдаре, а добындит фэгэдуинца.
16 Perciocchè gli uomini giurano bene per un maggiore, e pure il giuramento [è] per loro suprema conferma in ogni contesa.
Оамений, че-й дрепт, обишнуеск сэ журе пе чинева май маре; журэмынтул есте о кезэшие каре пуне капэт орькэрей неынцелеӂерь динтре ей.
17 Secondo ciò, volendo Iddio vie maggiormente dimostrare agli eredi della promessa come il suo consiglio è immutabile, intervenne con giuramento.
Де ачея ши Думнезеу, фииндкэ воя сэ доведяскэ ку май мултэ тэрие моштениторилор фэгэдуинцей нестрэмутаря хотэрырий Луй, а венит ку ун журэмынт,
18 Acciocchè, per due cose immutabili, nelle quali egli [è] impossibile che Iddio abbia mentito, abbiamo ferma consolazione, [noi], che ci siamo rifugiati [in lui], per ottener la speranza propostaci.
пентру ка, прин доуэ лукрурь каре ну се пот скимба ши ын каре есте ку непутинцэ ка Думнезеу сэ минтэ, сэ гэсим о путерникэ ымбэрбэтаре ной, а кэрор скэпаре а фост сэ апукэм нэдеждя каре не ера пусэ ынаинте,
19 La quale noi abbiamo, a guisa d'ancora sicura e ferma dell'anima, e che entra fino al didentro della cortina;
пе каре о авем ка о анкорэ а суфлетулуй; о нэдежде таре ши неклинтитэ, каре пэтрунде динколо де пердяуа динэунтрул Темплулуй,
