Ecclesiaste 10

1 LE mosche morte fanno putire, e ribollir l'olio [odorifero] del profumiere; [così] un poco di stoltizia [guasta] il pregio della sapienza [e] della gloria.

Nosprāgušas mušas dara smirdam un rūgstam aptiekāra zāles; tāpat no lielāka svara, nekā gudrība un gods, ir maķenīt ģeķības (tāpat arī mazliet ģeķības pārsver cienījama vīra gudrību un godu).

2 [L'uomo] savio ha il suo cuore alla sua destra, e lo stolto l'ha alla sua sinistra.

Gudra vīra sirds ir pa viņa labo roku, bet ģeķa sirds ir pa viņa kreiso roku.

3 Lo stolto, eziandio mentre egli cammina per la via, è scemo di senno, e dice a tutti ch'egli [è] stolto.

Un arī kad ģeķis pa ceļu staigā, tad viņam prāta trūkst, un viņš saka uz ikkatru, ka esot ģeķis.

4 Se il principe monta in ira contro a te, non lasciar però il tuo luogo; perciocchè la dolcezza fa perdonar di gran peccati.

Ja valdnieka dusmība pret tevi ceļas, tad neatstājies no savas vietas, jo lēnprātība klusina lielus grēkus.

5 Vi è un male [che] io ho veduto sotto il sole, simile all'errore che procede dal principe.

Vēl ir ļaunums, ko pasaulē esmu redzējis, proti misēklis, kas ceļas no valdnieka.

6 [Cioè: ] che la stoltizia è posta in grandi altezze, ed i ricchi seggono in luoghi bassi.

Dažs ģeķis top celts lielā godā, un bagātie sēž zemajā vietā.

7 Io ho veduti i servi a cavallo, ed i ricchi camminare a piè come servi.

Es esmu redzējis kalpus uz zirgiem, un lielus kungus kājām tāpat kā kalpus.

8 Chi cava la fossa caderà in essa; e chi rompe la chiusura il serpente lo morderà.

Kas bedri rok, tas kritīs iekšā; un kas sētu ārda, tam čūska iedzels.

9 Chi rimuove le pietre ne sarà offeso; chi spezza delle legne ne sarà in pericolo.

Kas akmeņus veļ, tas no tiem dabūs sāpes; kas malku skalda, tas ievainosies.

10 Se il ferro è rintuzzato, e non se ne arrota il taglio, bisogna raddoppiar la forza; ma la sapienza [è] cosa eccellente, per addirizzar [le cose].

Kad dzelzs ir nodilusi un viņas asmens netop tecināts(asināts), tad vairāk spēka jāpieliek; bet gudrība veicina darbu.

11 Se il serpente morde, non essendo incantato, niente meglio vale il maldicente.

Kad čūska iedzēlusi, pirms apvārdota, tad vārdotājam peļņas nav.

12 Le parole della bocca del savio [non sono altro che] grazia; ma le labbra dello stolto lo distruggono.

Vārdi no gudra vīra mutes ir jauki; bet ģeķa lūpas pašu aprij.

13 Il principio delle parole della sua bocca [è] stoltizia, ed il fine del suo parlare è mala pazzia.

Viņa mutes vārdu iesākums ir ģeķība, un viņa valodas gals ir neprātība un posts.

14 Benchè lo stolto moltiplichi le parole, l'uomo pur non sa ciò che ha da essere; e chi gli dichiarerà ciò che sarà dopo lui?

Ģeķis gan daudz runā, bet cilvēks nezin, kas notiks, un kas būs pēc viņa; kas viņam to teiks?

15 La fatica degli stolti li stanca; perciocchè non sanno [la via per] andare alla città.

Ģeķa pūliņš to nogurdina, jo tas nezina ceļu uz pilsētu.

16 Guai a te, o paese, il cui re [è] fanciullo, ed i cui principi mangiano [fin dal]la mattina!

Ak vai, tev, zeme, kam ķēniņš ir bērns, un kam lielkungi rīta laikā plītē.

17 Beato te, o paese, il cui re [è] di legnaggio nobile, ed i cui principi mangiano a tempo convenevole, per ristoro, e non per ebbrezza!

Labi tev, zeme, kam ķēniņš ir cienījams, un kam lielkungi īstā laikā ēd, stiprināties un ne plītēt.

18 Per la pigrizia di ambe [le mani] il solaio scade, e per le mani spenzolate gocciola in casa.

Caur kūtrību sijas gāžas, un aiz slinkām rokām namam pil cauri.

19 I conviti si fanno per gioire, e il vino rallegra i viventi; ed i danari rispondono a tutto.

Dzīres top taisītas par prieku, un vīns ielīksmo tos, kas dzīvo, un nauda visu to gādā.

20 Non dir male del re, non pur nel tuo pensiero; e non dir male del ricco nella camera dove tu giaci; perciocchè alcun uccello del cielo potrebbe portar[ne] la voce, ed alcun [animale] alato rapportar[ne] le parole.

Nelādi ķēniņu savā sirdī, un nelādi bagātu savā guļamā kambarī, jo putni apakš debess aiznes to skaņu un ar spārniem skriedami izpauž to valodu.