Atti 16
1 Or egli giunse in Derba, ed in Listra; ed ecco, quivi era un certo discepolo, [chiamato] per nome Timoteo, figliuol d'una donna Giudea fedele, ma di padre Greco;
பௌலோ த³ர்ப்³பீ³லுஸ்த்ராநக³ரயோருபஸ்தி²தோப⁴வத் தத்ர தீமதி²யநாமா ஸி²ஷ்ய ஏக ஆஸீத்; ஸ விஸ்²வாஸிந்யா யிஹூதீ³யாயா யோஷிதோ க³ர்ப்³ப⁴ஜாத: கிந்து தஸ்ய பிதாந்யதே³ஸீ²யலோக: |
2 del quale i fratelli, ch' [erano] in Listra, ed in Iconio, rendevan [buona] testimonianza.
ஸ ஜநோ லுஸ்த்ரா-இகநியநக³ரஸ்தா²நாம்’ ப்⁴ராத்ரு’ணாம்’ ஸமீபேபி ஸுக்²யாதிமாந் ஆஸீத்|
3 Costui volle Paolo che andasse seco; e presolo, lo circoncise, per cagion de' Giudei ch' erano in quei luoghi; perciocchè tutti sapevano che il padre d'esso era Greco.
பௌலஸ்தம்’ ஸ்வஸங்கி³நம்’ கர்த்தும்’ மதிம்’ க்ரு’த்வா தம்’ க்³ரு’ஹீத்வா தத்³தே³ஸ²நிவாஸிநாம்’ யிஹூதீ³யாநாம் அநுரோதா⁴த் தஸ்ய த்வக்சே²த³ம்’ க்ரு’தவாந் யதஸ்தஸ்ய பிதா பி⁴ந்நதே³ஸீ²யலோக இதி ஸர்வ்வைரஜ்ஞாயத|
4 E passando essi per le città, ordinavano loro d'osservar gli statuti determinati dagli apostoli, e dagli anziani, ch' [erano] in Gerusalemme.
தத: பரம்’ தே நக³ரே நக³ரே ப்⁴ரமித்வா யிரூஸா²லமஸ்தை²: ப்ரேரிதை ர்லோகப்ராசீநைஸ்²ச நிரூபிதம்’ யத்³ வ்யவஸ்தா²பத்ரம்’ தத³நுஸாரேணாசரிதும்’ லோகேப்⁴யஸ்தத்³ த³த்தவந்த: |
5 Le chiese adunque erano confermate nella fede, e di giorno in giorno crescevano in numero.
தேநைவ ஸர்வ்வே த⁴ர்ம்மஸமாஜா: க்²ரீஷ்டத⁴ர்ம்மே ஸுஸ்தி²ரா: ஸந்த: ப்ரதிதி³நம்’ வர்த்³தி⁴தா அப⁴வந்|
6 Poi, avendo traversata la Frigia, e il paese della Galazia, essendo divietati dallo Spirito Santo d'annunziar la parola in Asia,
தேஷு ப்²ருகி³யாகா³லாதியாதே³ஸ²மத்⁴யேந க³தேஷு ஸத்ஸு பவித்ர ஆத்மா தாந் ஆஸி²யாதே³ஸே² கதா²ம்’ ப்ரகாஸ²யிதும்’ ப்ரதிஷித்³த⁴வாந்|
7 vennero in Misia, e tentavano d'andare in Bitinia; ma lo Spirito di Gesù nol permise loro.
ததா² முஸியாதே³ஸ² உபஸ்தா²ய பி³து²நியாம்’ க³ந்தும்’ தைருத்³யோகே³ க்ரு’தே ஆத்மா தாந் நாந்வமந்யத|
8 E passata la Misia, discesero in Troas.
தஸ்மாத் தே முஸியாதே³ஸ²ம்’ பரித்யஜ்ய த்ரோயாநக³ரம்’ க³த்வா ஸமுபஸ்தி²தா: |
9 ED una visione apparve di notte a Paolo. Un uomo Macedone [gli] si presentò, pregandolo, e dicendo: Passa in Macedonia, e soccorrici.
ராத்ரௌ பௌல: ஸ்வப்நே த்³ரு’ஷ்டவாந் ஏகோ மாகித³நியலோகஸ்திஷ்ட²ந் விநயம்’ க்ரு’த்வா தஸ்மை கத²யதி, மாகித³நியாதே³ஸ²ம் ஆக³த்யாஸ்மாந் உபகுர்வ்விதி|
10 E quando egli ebbe veduta quella visione, presto noi procacciammo di passare in Macedonia, tenendo per certo che il Signore ci avea chiamati là, per evangelizzare a que' [popoli].
தஸ்யேத்த²ம்’ ஸ்வப்நத³ர்ஸ²நாத் ப்ரபு⁴ஸ்தத்³தே³ஸீ²யலோகாந் ப்ரதி ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயிதும் அஸ்மாந் ஆஹூயதீதி நிஸ்²சிதம்’ பு³த்³த்⁴வா வயம்’ தூர்ணம்’ மாகித³நியாதே³ஸ²ம்’ க³ந்தும் உத்³யோக³ம் அகுர்ம்ம|
11 E perciò, partendo di Troas, arrivammo per diritto corso in Samotracia, e il giorno seguente a Napoli;
தத: பரம்’ வயம்’ த்ரோயாநக³ராத்³ ப்ரஸ்தா²ய ரு’ஜுமார்கே³ண ஸாமத்²ராகியோபத்³வீபேந க³த்வா பரே(அ)ஹநி நியாபலிநக³ர உபஸ்தி²தா: |
12 e di là a Filippi, ch'è la prima città di quella parte di Macedonia, [ed è] colonia; e dimorammo in quella città alquanti giorni.
தஸ்மாத்³ க³த்வா மாகித³நியாந்தர்வ்வர்த்தி ரோமீயவஸதிஸ்தா²நம்’ யத் பி²லிபீநாமப்ரதா⁴நநக³ரம்’ தத்ரோபஸ்தா²ய கதிபயதி³நாநி தத்ர ஸ்தி²தவந்த: |
13 E nel giorno del sabato andammo fuor della città, presso del fiume, dove era il luogo ordinario [dell]'orazione; e postici a sedere, parlavamo alle donne ch'erano [quivi] raunate.
விஸ்²ராமவாரே நக³ராத்³ ப³ஹி ர்க³த்வா நதீ³தடே யத்ர ப்ரார்த²நாசார ஆஸீத் தத்ரோபவிஸ்²ய ஸமாக³தா நாரீ: ப்ரதி கதா²ம்’ ப்ராசாரயாம|
14 Ed una certa donna, [chiamata] per nome Lidia, mercatante di porpora, della città di Tiatiri, la qual serviva a Dio, stava ad ascoltare. E il Signore aperse il suo cuore, per attendere alle cose dette da Paolo.
தத: து²யாதீராநக³ரீயா தூ⁴ஷராம்ப³ரவிக்ராயிணீ லுதி³யாநாமிகா யா ஈஸ்²வரஸேவிகா யோஷித் ஸ்²ரோத்ரீணாம்’ மத்⁴ய ஆஸீத் தயா பௌலோக்தவாக்யாநி யத்³ க்³ரு’ஹ்யந்தே தத³ர்த²ம்’ ப்ரபு⁴ஸ்தஸ்யா மநோத்³வாரம்’ முக்தவாந்|
15 E, dopo che fu battezzata ella e la sua famiglia, [ci] pregò dicendo: Se voi mi avete giudicata esser fedele al Signore, entrate in casa mia, e dimorate[vi]. E ci fece forza.
அத: ஸா யோஷித் ஸபரிவாரா மஜ்ஜிதா ஸதீ விநயம்’ க்ரு’த்வா கதி²தவதீ, யுஷ்மாகம்’ விசாராத்³ யதி³ ப்ரபௌ⁴ விஸ்²வாஸிநீ ஜாதாஹம்’ தர்ஹி மம க்³ரு’ஹம் ஆக³த்ய திஷ்ட²த| இத்த²ம்’ ஸா யத்நேநாஸ்மாந் அஸ்தா²பயத்|
16 Or avvenne, come noi andavamo all'orazione, che noi incontrammo una fanticella, che avea uno spirito di Pitone, la quale con indovinare facea gran profitto a' suoi padroni.
யஸ்யா க³ணநயா தத³தி⁴பதீநாம்’ ப³ஹுத⁴நோபார்ஜநம்’ ஜாதம்’ தாத்³ரு’ஸீ² க³ணகபூ⁴தக்³ரஸ்தா காசந தா³ஸீ ப்ரார்த²நாஸ்தா²நக³மநகால ஆக³த்யாஸ்மாந் ஸாக்ஷாத் க்ரு’தவதீ|
17 Costei, messasi a seguitar Paolo e noi, gridava, dicendo: Questi uomini son servitori dell'Iddio altissimo, e vi annunziano la via della salute.
ஸாஸ்மாகம்’ பௌலஸ்ய ச பஸ்²சாத்³ ஏத்ய ப்ரோச்சை: கதா²மிமாம்’ கதி²தவதீ, மநுஷ்யா ஏதே ஸர்வ்வோபரிஸ்த²ஸ்யேஸ்²வரஸ்ய ஸேவகா: ஸந்தோ(அ)ஸ்மாந் ப்ரதி பரித்ராணஸ்ய மார்க³ம்’ ப்ரகாஸ²யந்தி|
18 E fece questo per molti giorni; ma, essendo[ne] Paolo annoiato, si rivoltò, e disse allo spirito: Io ti comando, nel nome di Gesù Cristo, che tu esca fuor di lei. Ed egli uscì in quello stante.
ஸா கந்யா ப³ஹுதி³நாநி தாத்³ரு’ஸ²ம் அகரோத் தஸ்மாத் பௌலோ து³: கி²த: ஸந் முக²ம்’ பராவர்த்ய தம்’ பூ⁴தமவத³த்³, அஹம்’ யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய நாம்நா த்வாமாஜ்ஞாபயாமி த்வமஸ்யா ப³ஹிர்க³ச்ச²; தேநைவ தத்க்ஷணாத் ஸ பூ⁴தஸ்தஸ்யா ப³ஹிர்க³த: |
19 Or i padroni d'essa, veggendo che la speranza del lor guadagno era svanita, presero Paolo, e Sila, e li trassero alla corte a' rettori.
தத: ஸ்வேஷாம்’ லாப⁴ஸ்ய ப்ரத்யாஸா² விப²லா ஜாதேதி விலோக்ய தஸ்யா: ப்ரப⁴வ: பௌலம்’ ஸீலஞ்ச த்⁴ரு’த்வாக்ரு’ஷ்ய விசாரஸ்தா²நே(அ)தி⁴பதீநாம்’ ஸமீபம் ஆநயந்|
20 E presentatili a' pretori, dissero: Questi uomini turbano la nostra città; perciocchè son Giudei;
தத: ஸா²ஸகாநாம்’ நிகடம்’ நீத்வா ரோமிலோகா வயம் அஸ்மாகம்’ யத்³ வ்யவஹரணம்’ க்³ரஹீதும் ஆசரிதுஞ்ச நிஷித்³த⁴ம்’,
21 ed annunziano dei riti, i quali non è lecito a noi, che siam Romani, di ricevere, nè di osservare.
இமே யிஹூதீ³யலோகா: ஸந்தோபி ததே³வ ஸி²க்ஷயித்வா நக³ரே(அ)ஸ்மாகம் அதீவ கலஹம்’ குர்வ்வந்தி,
22 La moltitudine ancora si levò tutta insieme contro a loro; e i pretori, stracciate loro le vesti, comandarono che fosser frustati.
இதி கதி²தே ஸதி லோகநிவஹஸ்தயோ: ப்ராதிகூல்யேநோத³திஷ்ட²த் ததா² ஸா²ஸகாஸ்தயோ ர்வஸ்த்ராணி சி²த்வா வேத்ராகா⁴தம்’ கர்த்தும் ஆஜ்ஞாபயந்|
23 E dopo aver loro data una gran battitura, [li] misero in prigione, comandando al carceriere di guardarli sicuramente.
அபரம்’ தே தௌ ப³ஹு ப்ரஹார்ய்ய த்வமேதௌ காராம்’ நீத்வா ஸாவதா⁴நம்’ ரக்ஷயேதி காராரக்ஷகம் ஆதி³ஸ²ந்|
24 Il quale, ricevuto un tal comandamento, li mise nella prigione più addentro, e serrò loro i piedi ne' ceppi.
இத்த²ம் ஆஜ்ஞாம்’ ப்ராப்ய ஸ தாவப்⁴யந்தரஸ்த²காராம்’ நீத்வா பாதே³ஷு பாத³பாஸீ²பி⁴ ர்ப³த்³த்⁴வா ஸ்தா²பிதாவாந்|
25 Or in su la mezzanotte, Paolo e Sila, facendo orazione, cantavono inni a Dio; e i prigioni li udivano.
அத² நிஸீ²த²ஸமயே பௌலஸீலாவீஸ்²வரமுத்³தி³ஸ்²ய ப்ராத²நாம்’ கா³நஞ்ச க்ரு’தவந்தௌ, காராஸ்தி²தா லோகாஸ்²ச தத³ஸ்²ரு’ண்வந்
26 E di subito si fece un gran tremoto, talchè i fondamenti della prigione furono scrollati; e in quello stante tutte le porte si apersero, e i legami di tutti si sciolsero.
ததா³கஸ்மாத் மஹாந் பூ⁴மிகம்போ(அ)ப⁴வத் தேந பி⁴த்திமூலேந ஸஹ காரா கம்பிதாபூ⁴த் தத்க்ஷணாத் ஸர்வ்வாணி த்³வாராணி முக்தாநி ஜாதாநி ஸர்வ்வேஷாம்’ ப³ந்த⁴நாநி ச முக்தாநி|
27 E il carceriere, destatosi, e vedute le porte della prigione aperte, trasse fuori la spada, ed era per uccidersi, pensando che i prigioni se ne fosser fuggiti.
அதஏவ காராரக்ஷகோ நித்³ராதோ ஜாக³ரித்வா காராயா த்³வாராணி முக்தாநி த்³ரு’ஷ்ட்வா ப³ந்தி³லோகா: பலாயிதா இத்யநுமாய கோஷாத் க²ங்க³ம்’ ப³ஹி: க்ரு’த்வாத்மகா⁴தம்’ கர்த்தும் உத்³யத: |
28 Ma Paolo gridò ad alta voce, dicendo: Non farti male alcuno; perciocchè noi siam tutti qui.
கிந்து பௌல: ப்ரோச்சைஸ்தமாஹூய கதி²தவாந் பஸ்²ய வயம்’ ஸர்வ்வே(அ)த்ராஸ்மஹே, த்வம்’ நிஜப்ராணஹிம்’ஸாம்’ மாகார்ஷீ: |
29 Ed egli, chiesto un lume, saltò dentro; e tutto tremante, si gettò a' piedi di Paolo e di Sila.
ததா³ ப்ரதீ³பம் ஆநேதும் உக்த்வா ஸ கம்பமாந: ஸந் உல்லம்ப்யாப்⁴யந்தரம் ஆக³த்ய பௌலஸீலயோ: பாதே³ஷு பதிதவாந்|
30 E menatili fuori, disse: Signori, che mi conviene egli fare per esser salvato?
பஸ்²சாத் ஸ தௌ ப³ஹிராநீய ப்ரு’ஷ்டவாந் ஹே மஹேச்சௌ² பரித்ராணம்’ ப்ராப்தும்’ மயா கிம்’ கர்த்தவ்யம்’?
31 Ed essi dissero: Credi nel Signor Gesù Cristo, e sarai salvato tu, e la casa tua.
பஸ்²சாத் தௌ ஸ்வக்³ரு’ஹமாநீய தயோ: ஸம்முகே² கா²த்³யத்³ரவ்யாணி ஸ்தா²பிதவாந் ததா² ஸ ஸ்வயம்’ ததீ³யா: ஸர்வ்வே பரிவாராஸ்²சேஸ்²வரே விஸ்²வஸந்த: ஸாநந்தி³தா அப⁴வந்|
32 Ed essi annunziarono la parola del Signore a lui, ed a tutti coloro ch'erano in casa sua.
தஸ்மை தஸ்ய க்³ரு’ஹஸ்தி²தஸர்வ்வலோகேப்⁴யஸ்²ச ப்ரபோ⁴: கதா²ம்’ கதி²தவந்தௌ|
33 Ed egli, presili in quell'istessa ora della notte, lavò [loro] le piaghe. Poi in quell'istante fu battezzato egli, e tutti i suoi.
ததா² ராத்ரேஸ்தஸ்மிந்நேவ த³ண்டே³ ஸ தௌ க்³ரு’ஹீத்வா தயோ: ப்ரஹாராணாம்’ க்ஷதாநி ப்ரக்ஷாலிதவாந் தத: ஸ ஸ்வயம்’ தஸ்ய ஸர்வ்வே பரிஜநாஸ்²ச மஜ்ஜிதா அப⁴வந்|
34 Poi, menatili in casa sua, mise loro la tavola; e giubilava d'avere, con tutta la sua casa, creduto a Dio.
பஸ்²சாத் தௌ ஸ்வக்³ரு’ஹமாநீய தயோ: ஸம்முகே² கா²த்³யத்³ரவ்யாணி ஸ்தா²பிதவாந் ததா² ஸ ஸ்வயம்’ ததீ³யா: ஸர்வ்வே பரிவாராஸ்²சேஸ்²வரே விஸ்²வஸந்த: ஸாநந்தி³தா அப⁴வந்|
35 Ora, come fu giorno, i pretori mandarono i sergenti a dire [al carceriere: ] Lascia andar quegli uomini.
தி³ந உபஸ்தி²தே தௌ லோகௌ மோசயேதி கதா²ம்’ கத²யிதும்’ ஸா²ஸகா: பதா³திக³ணம்’ ப்ரேஷிதவந்த: |
36 E il carceriere rapportò a Paolo queste parole, [dicendo: ] I pretori hanno mandato a dire che siate liberati; ora dunque uscite, e andatevene in pace.
தத: காராரக்ஷக: பௌலாய தாம்’ வார்த்தாம்’ கதி²தவாந் யுவாம்’ த்யாஜயிதும்’ ஸா²ஸகா லோகாந ப்ரேஷிதவந்த இதா³நீம்’ யுவாம்’ ப³ஹி ர்பூ⁴த்வா குஸ²லேந ப்ரதிஷ்டே²தாம்’|
37 Ma Paolo disse loro: Dopo averci pubblicamente battuti, senza essere stati condannati in giudicio, [noi] che siam Romani, ci hanno messi in prigione; ed ora celatamente ci mandano fuori! [La cosa] non [andrà così]; anzi, vengano eglino stessi, e ci menino fuori.
கிந்து பௌலஸ்தாந் அவத³த் ரோமிலோகயோராவயோ: கமபி தோ³ஷம் ந நிஸ்²சித்ய ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸமக்ஷம் ஆவாம்’ கஸ²யா தாட³யித்வா காராயாம்’ ப³த்³த⁴வந்த இதா³நீம்’ கிமாவாம்’ கு³ப்தம்’ விஸ்த்ரக்ஷ்யந்தி? தந்ந ப⁴விஷ்யதி, ஸ்வயமாக³த்யாவாம்’ ப³ஹி: க்ரு’த்வா நயந்து|
38 E i sergenti rapportarono queste parole a' pretori; ed essi temettero, avendo inteso ch'erano Romani.
ததா³ பதா³திபி⁴: ஸா²ஸகேப்⁴ய ஏதத்³வார்த்தாயாம்’ கதி²தாயாம்’ தௌ ரோமிலோகாவிதி கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா தே பீ⁴தா:
39 E vennero, e li pregarono [di perdonar loro]; e menati[li] fuori, [li] richiesero d'uscir della città.
ஸந்தஸ்தயோ: ஸந்நிதி⁴மாக³த்ய விநயம் அகுர்வ்வந் அபரம்’ ப³ஹி: க்ரு’த்வா நக³ராத் ப்ரஸ்தா²தும்’ ப்ரார்தி²தவந்த: |
40 Ed essi, usciti di prigione, entrarono in casa di Lidia; e, veduti i fratelli, li consolarono, e [poi] si dipartirono.
ததஸ்தௌ காராயா நிர்க³த்ய லுதி³யாயா க்³ரு’ஹம்’ க³தவந்தௌ தத்ர ப்⁴ராத்ரு’க³ணம்’ ஸாக்ஷாத்க்ரு’த்ய தாந் ஸாந்த்வயித்வா தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத் ப்ரஸ்தி²தௌ|
