Atti 16

1 Or egli giunse in Derba, ed in Listra; ed ecco, quivi era un certo discepolo, [chiamato] per nome Timoteo, figliuol d'una donna Giudea fedele, ma di padre Greco;

Ын урмэ, Павел с-а дус ла Дербе ши ла Листра. Ши ятэ кэ аколо ера ун ученик нумит Тимотей, фиул уней иудейче крединчоасе ши ал унуй татэ грек.

2 del quale i fratelli, ch' [erano] in Listra, ed in Iconio, rendevan [buona] testimonianza.

Фраций дин Листра ши Икония ыл ворбяу де бине.

3 Costui volle Paolo che andasse seco; e presolo, lo circoncise, per cagion de' Giudei ch' erano in quei luoghi; perciocchè tutti sapevano che il padre d'esso era Greco.

Павел а врут сэ-л я ку ел ши, дупэ че л-а луат, л-а тэят ымпрежур, дин причина иудеилор каре ерау ын ачеле локурь, кэч тоць штияу кэ татэл луй ера грек.

4 E passando essi per le città, ordinavano loro d'osservar gli statuti determinati dagli apostoli, e dagli anziani, ch' [erano] in Gerusalemme.

Пе кынд тречя прин четэць, ынвэца пе фраць сэ пэзяскэ хотэрыриле апостолилор ши презбитерилор дин Иерусалим.

5 Le chiese adunque erano confermate nella fede, e di giorno in giorno crescevano in numero.

Бисеричиле се ынтэряу ын крединцэ ши споряу ла нумэр дин зи ын зи.

6 Poi, avendo traversata la Frigia, e il paese della Galazia, essendo divietati dallo Spirito Santo d'annunziar la parola in Asia,

Фииндкэ ау фост оприць де Духул Сфынт сэ вестяскэ Кувынтул ын Асия, ау трекут прин цинутул Фриӂией ши Галатией.

7 vennero in Misia, e tentavano d'andare in Bitinia; ma lo Spirito di Gesù nol permise loro.

Ажуншь лынгэ Мисия, се прегэтяу сэ интре ын Битиния; дар Духул луй Исус ну ле-а дат вое.

8 E passata la Misia, discesero in Troas.

Ау трекут атунч прин Мисия ши с-ау коборыт ла Троа.

9 ED una visione apparve di notte a Paolo. Un uomo Macedone [gli] si presentò, pregandolo, e dicendo: Passa in Macedonia, e soccorrici.

Ноаптя, Павел а авут о ведение: ун ом дин Мачедония стэтя ын пичоаре ши й-а фэкут урмэтоаря ругэминте: „Тречь ын Мачедония ши ажутэ-не!”

10 E quando egli ebbe veduta quella visione, presto noi procacciammo di passare in Macedonia, tenendo per certo che il Signore ci avea chiamati là, per evangelizzare a que' [popoli].

Дупэ ведения ачаста а луй Павел, ам кэутат ындатэ сэ не дучем ын Мачедония, кэч ынцелеӂям кэ Домнул не кямэ сэ ле вестим Евангелия.

11 E perciò, partendo di Troas, arrivammo per diritto corso in Samotracia, e il giorno seguente a Napoli;

Дупэ че ам порнит дин Троа, ам мерс ку корабия дрепт ла Самотрачия ши а доуа зи не-ам оприт ла Неаполис.

12 e di là a Filippi, ch'è la prima città di quella parte di Macedonia, [ed è] colonia; e dimorammo in quella città alquanti giorni.

Де аколо не-ам дус ла Филипь, каре есте чя динтый четате динтр-ун цинут ал Мачедонией ши о колоние романэ. Ын четатя ачаста ам стат кытева зиле.

13 E nel giorno del sabato andammo fuor della città, presso del fiume, dove era il luogo ordinario [dell]'orazione; e postici a sedere, parlavamo alle donne ch'erano [quivi] raunate.

Ын зиуа Сабатулуй, ам ешит пе поарта четэций, лынгэ ун рыу, унде кредям кэ се афлэ ун лок де ругэчуне. Ам шезут жос ши ам ворбит фемеилор, каре ерау адунате лаолалтэ.

14 Ed una certa donna, [chiamata] per nome Lidia, mercatante di porpora, della città di Tiatiri, la qual serviva a Dio, stava ad ascoltare. E il Signore aperse il suo cuore, per attendere alle cose dette da Paolo.

Уна дин еле, нумитэ Лидия, вынзэтоаре де пурпурэ, дин четатя Тиатира, ера о фемее темэтоаре де Думнезеу ши аскулта. Домнул й-а дескис инима, ка сэ я аминте ла челе че спуня Павел.

15 E, dopo che fu battezzata ella e la sua famiglia, [ci] pregò dicendo: Se voi mi avete giudicata esser fedele al Signore, entrate in casa mia, e dimorate[vi]. E ci fece forza.

Дупэ че а фост ботезатэ, еа ши каса ей, не-а ругат ши не-а зис: „Дакэ мэ сокотиць крединчоасэ Домнулуй, интраць ши рэмынець ын каса мя.” Ши не-а силит сэ интрэм.

16 Or avvenne, come noi andavamo all'orazione, che noi incontrammo una fanticella, che avea uno spirito di Pitone, la quale con indovinare facea gran profitto a' suoi padroni.

Пе кынд не дучям ла локул де ругэчуне, не-а ешит ынаинте о роабэ, каре авя ун дух де гичире. Прин гичире, еа адучя мулт кыштиг стэпынилор ей.

17 Costei, messasi a seguitar Paolo e noi, gridava, dicendo: Questi uomini son servitori dell'Iddio altissimo, e vi annunziano la via della salute.

Роаба ачаста с-а луат дупэ Павел ши дупэ ной ши стрига: „Оамений ачештя сунт робий Думнезеулуй челуй Пряыналт ши ей вэ вестеск каля мынтуирий.”

18 E fece questo per molti giorni; ma, essendo[ne] Paolo annoiato, si rivoltò, e disse allo spirito: Io ti comando, nel nome di Gesù Cristo, che tu esca fuor di lei. Ed egli uscì in quello stante.

Аша а фэкут еа тимп де май мулте зиле. Павел, некэжит, с-а ынторс ши а зис духулуй: „Ын Нумеле луй Исус Христос ыць порунческ сэ ешь дин еа.” Ши а ешит кяр ын часул ачела.

19 Or i padroni d'essa, veggendo che la speranza del lor guadagno era svanita, presero Paolo, e Sila, e li trassero alla corte a' rettori.

Кынд ау вэзут стэпыний роабей кэ с-а дус нэдеждя кыштигулуй лор, ау пус мына пе Павел ши пе Сила ши й-ау тырыт ын пяцэ ынаинтя фрунташилор.

20 E presentatili a' pretori, dissero: Questi uomini turbano la nostra città; perciocchè son Giudei;

Й-ау дат пе мына дрегэторилор ши ау зис: „Оамений ачештя не тулбурэ четатя; сунт ниште иудей

21 ed annunziano dei riti, i quali non è lecito a noi, che siam Romani, di ricevere, nè di osservare.

каре вестеск ниште обичеюрь пе каре ной, романий, ну требуе нич сэ ле примим, нич сэ ле урмэм.”

22 La moltitudine ancora si levò tutta insieme contro a loro; e i pretori, stracciate loro le vesti, comandarono che fosser frustati.

Нородул с-а ридикат ши ел ымпотрива лор, ши дрегэторий ау пус сэ ле смулгэ хайнеле де пе ей ши ау порунчит сэ-й батэ ку нуеле.

23 E dopo aver loro data una gran battitura, [li] misero in prigione, comandando al carceriere di guardarli sicuramente.

Дупэ че ле-ау дат мулте ловитурь, й-ау арункат ын темницэ ши ау дат ын грижэ темничерулуй сэ-й пэзяскэ бине.

24 Il quale, ricevuto un tal comandamento, li mise nella prigione più addentro, e serrò loro i piedi ne' ceppi.

Темничерул, ка унул каре примисе о астфел де порункэ, й-а арункат ын темница динэунтру ши ле-а бэгат пичоареле ын бутучь.

25 Or in su la mezzanotte, Paolo e Sila, facendo orazione, cantavono inni a Dio; e i prigioni li udivano.

Пе ла мезул нопций, Павел ши Сила се ругау ши кынтау кынтэрь де лаудэ луй Думнезеу, яр чей ынкишь ый аскултау.

26 E di subito si fece un gran tremoto, talchè i fondamenti della prigione furono scrollati; e in quello stante tutte le porte si apersero, e i legami di tutti si sciolsero.

Деодатэ, с-а фэкут ун маре кутремур де пэмынт, аша кэ с-ау клэтинат темелииле темницей. Ындатэ, с-ау дескис тоате ушиле ши с-ау дезлегат легэтуриле фиекэруя.

27 E il carceriere, destatosi, e vedute le porte della prigione aperte, trasse fuori la spada, ed era per uccidersi, pensando che i prigioni se ne fosser fuggiti.

Темничерул с-а дештептат ши, кынд а вэзут ушиле темницей дескисе, а скос сабия ши ера сэ се омоаре, кэч кредя кэ чей ынкишь ау фуӂит.

28 Ma Paolo gridò ad alta voce, dicendo: Non farti male alcuno; perciocchè noi siam tutti qui.

Дар Павел а стригат ку глас таре: „Сэ ну-ць фачь ничун рэу, кэч тоць сунтем аич.”

29 Ed egli, chiesto un lume, saltò dentro; e tutto tremante, si gettò a' piedi di Paolo e di Sila.

Атунч, темничерул а черут о луминэ, а сэрит ынэунтру ши, тремурынд де фрикэ, с-а арункат ла пичоареле луй Павел ши але луй Сила,

30 E menatili fuori, disse: Signori, che mi conviene egli fare per esser salvato?

й-а скос афарэ ши ле-а зис: „Домнилор, че требуе сэ фак ка сэ фиу мынтуит?”

31 Ed essi dissero: Credi nel Signor Gesù Cristo, e sarai salvato tu, e la casa tua.

Павел ши Сила й-ау рэспунс: „Креде ын Домнул Исус ши вей фи мынтуит, ту ши каса та.”

32 Ed essi annunziarono la parola del Signore a lui, ed a tutti coloro ch'erano in casa sua.

Ши й-ау вестит Кувынтул Домнулуй, атыт луй, кыт ши тутурор челор дин каса луй.

33 Ed egli, presili in quell'istessa ora della notte, lavò [loro] le piaghe. Poi in quell'istante fu battezzato egli, e tutti i suoi.

Темничерул й-а луат ку ел кяр ын часул ачела дин ноапте, ле-а спэлат рэниле ши а фост ботезат ындатэ, ел ши тоць ай луй.

34 Poi, menatili in casa sua, mise loro la tavola; e giubilava d'avere, con tutta la sua casa, creduto a Dio.

Дупэ че й-а дус ын касэ, ле-а пус маса ши с-а букурат ку тоатэ каса луй кэ а крезут ын Думнезеу.

35 Ora, come fu giorno, i pretori mandarono i sergenti a dire [al carceriere: ] Lascia andar quegli uomini.

Кынд с-а фэкут зиуэ, дрегэторий ау тримис пе чей че пуртау нуелеле сэ спунэ темничерулуй: „Дэ друмул оаменилор ачелора.”

36 E il carceriere rapportò a Paolo queste parole, [dicendo: ] I pretori hanno mandato a dire che siate liberati; ora dunque uscite, e andatevene in pace.

Ши темничерул а спус луй Павел ачесте кувинте: „Дрегэторий ау тримис сэ ви се дя друмул; акум дар, ешиць афарэ ши дучеци-вэ ын паче.”

37 Ma Paolo disse loro: Dopo averci pubblicamente battuti, senza essere stati condannati in giudicio, [noi] che siam Romani, ci hanno messi in prigione; ed ora celatamente ci mandano fuori! [La cosa] non [andrà così]; anzi, vengano eglino stessi, e ci menino fuori.

Дар Павел ле-а зис: „Дупэ че не-ау бэтут ку нуеле ын фаца тутурор фэрэ сэ фим жудекаць, пе ной, каре сунтем романь, не-ау арункат ын темницэ, ши акум не скот афарэ пе аскунс! Ну мерӂе аша! Сэ винэ ей сингурь сэ не скоатэ афарэ!”

38 E i sergenti rapportarono queste parole a' pretori; ed essi temettero, avendo inteso ch'erano Romani.

Чей че пуртау нуелеле ау спус ачесте кувинте дрегэторилор. Ачештя с-ау темут кынд ау аузит кэ сунт романь.

39 E vennero, e li pregarono [di perdonar loro]; e menati[li] fuori, [li] richiesero d'uscir della città.

Дрегэторий ау венит сэ-й потоляскэ, й-ау скос афарэ дин темницэ ши й-ау ругат сэ пэрэсяскэ четатя.

40 Ed essi, usciti di prigione, entrarono in casa di Lidia; e, veduti i fratelli, li consolarono, e [poi] si dipartirono.

Ей ау ешит дин темницэ ши ау интрат ын каса Лидией; ши, дупэ че ау вэзут ши мынгыят пе фраць, ау плекат.