Atti 12
1 OR intorno a quel tempo il re Erode mise le mani a straziare alcuni di que' della chiesa.
ತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಹೇರೋದ್‌ರಾಜೋ ಮಣ್ಡಲ್ಯಾಃ ಕಿಯಜ್ಜನೇಭ್ಯೋ ದುಃಖಂ ದಾತುಂ ಪ್ರಾರಭತ್|
2 E fece morir con la spada Giacomo, fratel di Giovanni.
ವಿಶೇಷತೋ ಯೋಹನಃ ಸೋದರಂ ಯಾಕೂಬಂ ಕರವಾಲಾಘಾತೇನ್ ಹತವಾನ್|
3 E veggendo che [ciò] era grato a' Giudei, aggiunse di pigliare ancora Pietro (or erano i giorni degli azzimi).
ತಸ್ಮಾದ್ ಯಿಹೂದೀಯಾಃ ಸನ್ತುಷ್ಟಾ ಅಭವನ್ ಇತಿ ವಿಜ್ಞಾಯ ಸ ಪಿತರಮಪಿ ಧರ್ತ್ತುಂ ಗತವಾನ್|
4 E presolo, lo mise in prigione, dandolo a guardare a quattro mute di soldati di quattro l'una; volendone, dopo la Pasqua, dare uno spettacolo al popolo.
ತದಾ ಕಿಣ್ವಶೂನ್ಯಪೂಪೋತ್ಸವಸಮಯ ಉಪಾತಿಷ್ಟತ್; ಅತ ಉತ್ಸವೇ ಗತೇ ಸತಿ ಲೋಕಾನಾಂ ಸಮಕ್ಷಂ ತಂ ಬಹಿರಾನೇಯ್ಯಾಮೀತಿ ಮನಸಿ ಸ್ಥಿರೀಕೃತ್ಯ ಸ ತಂ ಧಾರಯಿತ್ವಾ ರಕ್ಷ್ಣಾರ್ಥಮ್ ಯೇಷಾಮ್ ಏಕೈಕಸಂಘೇ ಚತ್ವಾರೋ ಜನಾಃ ಸನ್ತಿ ತೇಷಾಂ ಚತುರ್ಣಾಂ ರಕ್ಷಕಸಂಘಾನಾಂ ಸಮೀಪೇ ತಂ ಸಮರ್ಪ್ಯ ಕಾರಾಯಾಂ ಸ್ಥಾಪಿತವಾನ್|
5 Pietro adunque era guardato nella prigione; ma continue orazioni erano fatte della chiesa per lui a Dio.
ಕಿನ್ತುಂ ಪಿತರಸ್ಯ ಕಾರಾಸ್ಥಿತಿಕಾರಣಾತ್ ಮಣ್ಡಲ್ಯಾ ಲೋಕಾ ಅವಿಶ್ರಾಮಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸಮೀಪೇ ಪ್ರಾರ್ಥಯನ್ತ|
6 Or la notte avanti che Erode ne facesse un pubblico spettacolo, Pietro dormiva in mezzo di due soldati, legato di due catene; e le guardie davanti alla porta guardavano la prigione.
ಅನನ್ತರಂ ಹೇರೋದಿ ತಂ ಬಹಿರಾನಾಯಿತುಂ ಉದ್ಯತೇ ಸತಿ ತಸ್ಯಾಂ ರಾತ್ರೌ ಪಿತರೋ ರಕ್ಷಕದ್ವಯಮಧ್ಯಸ್ಥಾನೇ ಶೃಙ್ಖಲದ್ವಯೇನ ಬದ್ಧ್ವಃ ಸನ್ ನಿದ್ರಿತ ಆಸೀತ್, ದೌವಾರಿಕಾಶ್ಚ ಕಾರಾಯಾಃ ಸಮ್ಮುಖೇ ತಿಷ್ಠನತೋ ದ್ವಾರಮ್ ಅರಕ್ಷಿಷುಃ|
7 Ed ecco, un angelo del Signore sopraggiunse, ed una luce risplendè nella casa; e [l'angelo], percosso il fianco a Pietro, lo svegliò, dicendo: Levati prestamente. E le catene gli caddero dalle mani.
ಏತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ಯ ದೂತೇ ಸಮುಪಸ್ಥಿತೇ ಕಾರಾ ದೀಪ್ತಿಮತೀ ಜಾತಾ; ತತಃ ಸ ದೂತಃ ಪಿತರಸ್ಯ ಕುಕ್ಷಾವಾವಾತಂ ಕೃತ್ವಾ ತಂ ಜಾಗರಯಿತ್ವಾ ಭಾಷಿತವಾನ್ ತೂರ್ಣಮುತ್ತಿಷ್ಠ; ತತಸ್ತಸ್ಯ ಹಸ್ತಸ್ಥಶೃಙ್ಖಲದ್ವಯಂ ಗಲತ್ ಪತಿತಂ|
8 E l'angelo gli disse: Cingiti, e legati le scarpe. Ed egli fece così. Poi gli disse: Mettiti la tua veste attorno, e seguitami.
ಸ ದೂತಸ್ತಮವದತ್, ಬದ್ಧಕಟಿಃ ಸನ್ ಪಾದಯೋಃ ಪಾದುಕೇ ಅರ್ಪಯ; ತೇನ ತಥಾ ಕೃತೇ ಸತಿ ದೂತಸ್ತಮ್ ಉಕ್ತವಾನ್ ಗಾತ್ರೀಯವಸ್ತ್ರಂ ಗಾತ್ರೇ ನಿಧಾಯ ಮಮ ಪಶ್ಚಾದ್ ಏಹಿ|
9 [Pietro] adunque, essendo uscito, lo seguitava, e non sapeva che fosse vero quel che si faceva dall'angelo; anzi pensava vedere una visione.
ತತಃ ಪಿತರಸ್ತಸ್ಯ ಪಶ್ಚಾದ್ ವ್ರಜನ ಬಹಿರಗಚ್ಛತ್, ಕಿನ್ತು ದೂತೇನ ಕರ್ಮ್ಮೈತತ್ ಕೃತಮಿತಿ ಸತ್ಯಮಜ್ಞಾತ್ವಾ ಸ್ವಪ್ನದರ್ಶನಂ ಜ್ಞಾತವಾನ್|
10 Ora, com'ebbero passata la prima e la seconda guardia, vennero alla porta di ferro che conduce alla città, la qual da sè stessa si aperse loro; ed essendo usciti, passarono una strada, e in quello stante l'angelo si dipartì da lui.
ಇತ್ಥಂ ತೌ ಪ್ರಥಮಾಂ ದ್ವಿತೀಯಾಞ್ಚ ಕಾರಾಂ ಲಙ್ಘಿತ್ವಾ ಯೇನ ಲೌಹನಿರ್ಮ್ಮಿತದ್ವಾರೇಣ ನಗರಂ ಗಮ್ಯತೇ ತತ್ಸಮೀಪಂ ಪ್ರಾಪ್ನುತಾಂ; ತತಸ್ತಸ್ಯ ಕವಾಟಂ ಸ್ವಯಂ ಮುಕ್ತಮಭವತ್ ತತಸ್ತೌ ತತ್ಸ್ಥಾನಾದ್ ಬಹಿ ರ್ಭೂತ್ವಾ ಮಾರ್ಗೈಕಸ್ಯ ಸೀಮಾಂ ಯಾವದ್ ಗತೌ; ತತೋಽಕಸ್ಮಾತ್ ಸ ದೂತಃ ಪಿತರಂ ತ್ಯಕ್ತವಾನ್|
11 E Pietro, ritornato in sè, disse: Ora per certo conosco, che il Signore ha mandato il suo angelo, e mi ha liberato di man d'Erode, e di tutta l'aspettazion del popolo de' Guidei.
ತದಾ ಸ ಚೇತನಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್ ನಿಜದೂತಂ ಪ್ರಹಿತ್ಯ ಪರಮೇಶ್ವರೋ ಹೇರೋದೋ ಹಸ್ತಾದ್ ಯಿಹೂದೀಯಲೋಕಾನಾಂ ಸರ್ವ್ವಾಶಾಯಾಶ್ಚ ಮಾಂ ಸಮುದ್ಧೃತವಾನ್ ಇತ್ಯಹಂ ನಿಶ್ಚಯಂ ಜ್ಞಾತವಾನ್|
12 E considerando [la cosa], venne in casa di Maria, madre di Giovanni, soprannominato Marco, ove molti fratelli erano raunati, ed oravano.
ಸ ವಿವಿಚ್ಯ ಮಾರ್ಕನಾಮ್ರಾ ವಿಖ್ಯಾತಸ್ಯ ಯೋಹನೋ ಮಾತು ರ್ಮರಿಯಮೋ ಯಸ್ಮಿನ್ ಗೃಹೇ ಬಹವಃ ಸಮ್ಭೂಯ ಪ್ರಾರ್ಥಯನ್ತ ತನ್ನಿವೇಶನಂ ಗತಃ|
13 Ed avendo Pietro picchiato all'uscio dell'antiporto, una fanticella, [chiamata] per nome Rode, si accostò chetamente per sottascoltare.
ಪಿತರೇಣ ಬಹಿರ್ದ್ವಾರ ಆಹತೇ ಸತಿ ರೋದಾನಾಮಾ ಬಾಲಿಕಾ ದ್ರಷ್ಟುಂ ಗತಾ|
14 E, riconosciuta la voce di Pietro, per l'allegrezza non aperse la porta; anzi, corse dentro, e rapportò che Pietro stava davanti all'antiporto.
ತತಃ ಪಿತರಸ್ಯ ಸ್ವರಂ ಶ್ರುವಾ ಸಾ ಹರ್ಷಯುಕ್ತಾ ಸತೀ ದ್ವಾರಂ ನ ಮೋಚಯಿತ್ವಾ ಪಿತರೋ ದ್ವಾರೇ ತಿಷ್ಠತೀತಿ ವಾರ್ತ್ತಾಂ ವಕ್ತುಮ್ ಅಭ್ಯನ್ತರಂ ಧಾವಿತ್ವಾ ಗತವತೀ|
15 Ma essi le dissero: Tu farnetichi. Ed ella pure affermava che così era. Ed essi dicevano: Egli è il suo angelo.
ತೇ ಪ್ರಾವೋಚನ್ ತ್ವಮುನ್ಮತ್ತಾ ಜಾತಾಸಿ ಕಿನ್ತು ಸಾ ಮುಹುರ್ಮುಹುರುಕ್ತವತೀ ಸತ್ಯಮೇವೈತತ್|
16 Or Pietro continuava a picchiare. Ed essi, avendo[gli] aperto, lo videro, e sbigottirono.
ತದಾ ತೇ ಕಥಿತವನ್ತಸ್ತರ್ಹಿ ತಸ್ಯ ದೂತೋ ಭವೇತ್|
17 Ma egli, fatto lor cenno con la mano che tacessero, raccontò loro come il Signore l'avea tratto fuor di prigione. Poi disse: Rapportate queste cose a Giacomo, ed ai fratelli. Ed essendo uscito, andò in un altro luogo.
ಪಿತರೋ ದ್ವಾರಮಾಹತವಾನ್ ಏತಸ್ಮಿನ್ನನ್ತರೇ ದ್ವಾರಂ ಮೋಚಯಿತ್ವಾ ಪಿತರಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ವಿಸ್ಮಯಂ ಪ್ರಾಪ್ತಾಃ|
18 Ora, fattosi giorno, vi fu non piccol turbamento fra i soldati, che cosa Pietro fosse divenuto.
ತತಃ ಪಿತರೋ ನಿಃಶಬ್ದಂ ಸ್ಥಾತುಂ ತಾನ್ ಪ್ರತಿ ಹಸ್ತೇನ ಸಙ್ಕೇತಂ ಕೃತ್ವಾ ಪರಮೇಶ್ವರೋ ಯೇನ ಪ್ರಕಾರೇಣ ತಂ ಕಾರಾಯಾ ಉದ್ಧೃತ್ಯಾನೀತವಾನ್ ತಸ್ಯ ವೃತ್ತಾನ್ತಂ ತಾನಜ್ಞಾಪಯತ್, ಯೂಯಂ ಗತ್ವಾ ಯಾಕುಬಂ ಭ್ರಾತೃಗಣಞ್ಚ ವಾರ್ತ್ತಾಮೇತಾಂ ವದತೇತ್ಯುಕ್ತಾ ಸ್ಥಾನಾನ್ತರಂ ಪ್ರಸ್ಥಿತವಾನ್|
19 Ed Erode, ricercatolo, e non avendolo trovato, dopo avere esaminate le guardie, comandò che fosser menate al supplicio. Poi discese di Giudea in Cesarea, e [quivi] dimorò [alcun tempo].
ಪ್ರಭಾತೇ ಸತಿ ಪಿತರಃ ಕ್ವ ಗತ ಇತ್ಯತ್ರ ರಕ್ಷಕಾಣಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಮಹಾನ್ ಕಲಹೋ ಜಾತಃ|
20 Or Erode era indegnato contro a' Tirii, e Sidonii, ed avea nell'animo di far lor guerra; ma essi di pari consentimento si presentarono a lui; e, persuaso Blasto, cameriere del re, chiedevano pace; perciocchè il lor paese era nudrito di quel del re.
ಹೇರೋದ್ ಬಹು ಮೃಗಯಿತ್ವಾ ತಸ್ಯೋದ್ದೇಶೇ ನ ಪ್ರಾಪ್ತೇ ಸತಿ ರಕ್ಷಕಾನ್ ಸಂಪೃಚ್ಛ್ಯ ತೇಷಾಂ ಪ್ರಾಣಾನ್ ಹನ್ತುಮ್ ಆದಿಷ್ಟವಾನ್|
21 E in un certo giorno assegnato, Erode, vestito d'una vesta reale, e sedendo sopra il tribunale, arringava loro.
ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ಯಿಹೂದೀಯಪ್ರದೇಶಾತ್ ಕೈಸರಿಯಾನಗರಂ ಗತ್ವಾ ತತ್ರಾವಾತಿಷ್ಠತ್|
22 E il popolo [gli] fece delle acclamazioni, [dicendo: ] Voce di Dio, e non d'uomo.
ಸೋರಸೀದೋನದೇಶಯೋ ರ್ಲೋಕೇಭ್ಯೋ ಹೇರೋದಿ ಯುಯುತ್ಸೌ ಸತಿ ತೇ ಸರ್ವ್ವ ಏಕಮನ್ತ್ರಣಾಃ ಸನ್ತಸ್ತಸ್ಯ ಸಮೀಪ ಉಪಸ್ಥಾಯ ಲ್ವಾಸ್ತನಾಮಾನಂ ತಸ್ಯ ವಸ್ತ್ರಗೃಹಾಧೀಶಂ ಸಹಾಯಂ ಕೃತ್ವಾ ಹೇರೋದಾ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಸನ್ಧಿಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯನ್ತ ಯತಸ್ತಸ್ಯ ರಾಜ್ಞೋ ದೇಶೇನ ತೇಷಾಂ ದೇಶೀಯಾನಾಂ ಭರಣಮ್ ಅಭವತ್ಂ
23 E in quello stante un angelo del Signore lo percosse, perciocchè non avea data gloria a Dio; e morì, roso da' vermini.
ಅತಃ ಕುತ್ರಚಿನ್ ನಿರುಪಿತದಿನೇ ಹೇರೋದ್ ರಾಜಕೀಯಂ ಪರಿಚ್ಛದಂ ಪರಿಧಾಯ ಸಿಂಹಾಸನೇ ಸಮುಪವಿಶ್ಯ ತಾನ್ ಪ್ರತಿ ಕಥಾಮ್ ಉಕ್ತವಾನ್|
24 Ora la parola di Dio cresceva, e moltiplicava.
ತತೋ ಲೋಕಾ ಉಚ್ಚೈಃಕಾರಂ ಪ್ರತ್ಯವದನ್, ಏಷ ಮನುಜರವೋ ನ ಹಿ, ಈಶ್ವರೀಯರವಃ|
25 E Barnaba, e Saulo, compiuto il servigio, ritornarono di Gerusalemme in Antiochia, avendo preso ancora seco Giovanni soprannominato Marco.
ತದಾ ಹೇರೋದ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸಮ್ಮಾನಂ ನಾಕರೋತ್; ತಸ್ಮಾದ್ಧೇತೋಃ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ಯ ದೂತೋ ಹಠಾತ್ ತಂ ಪ್ರಾಹರತ್ ತೇನೈವ ಸ ಕೀಟೈಃ ಕ್ಷೀಣಃ ಸನ್ ಪ್ರಾಣಾನ್ ಅಜಹಾತ್| ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರಸ್ಯ ಕಥಾ ದೇಶಂ ವ್ಯಾಪ್ಯ ಪ್ರಬಲಾಭವತ್| ತತಃ ಪರಂ ಬರ್ಣಬ್ಬಾಶೌಲೌ ಯಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮಣೋ ಭಾರಂ ಪ್ರಾಪ್ನುತಾಂ ತಾಭ್ಯಾಂ ತಸ್ಮಿನ್ ಸಮ್ಪಾದಿತೇ ಸತಿ ಮಾರ್ಕನಾಮ್ನಾ ವಿಖ್ಯಾತೋ ಯೋ ಯೋಹನ್ ತಂ ಸಙ್ಗಿನಂ ಕೃತ್ವಾ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ನಗರಾತ್ ಪ್ರತ್ಯಾಗತೌ|
