2 Re 7

1 Allora Eliseo disse: Ascoltate la parola del Signore: Così ha detto il Signore: Domani a quest'ora lo staio del fior di farina [si avrà] per un siclo, e le due staia dell'orzo [altresì] per un siclo, alla porta di Samaria.

И рече Елиссей: слышите слово Господне, сице глаголет Господь: якоже час сей, утро мера муки пшеничны будет за сикль един, и две меры ячменя за сикль един во вратех Самарии.

2 Ma il capitano, sopra la cui mano il re si appoggiava, rispose all'uomo di Dio, e disse: Ecco, [avvegnachè] il Signore facesse delle cateratte nel cielo, questo però potrebbe egli avvenire? Ed [Eliseo gli] disse: Ecco, tu [il] vedrai con gli occhi, ma non ne mangerai.

И отвеща тристат, на егоже руку царь почиваше, и рече и Елиссею: се, аще отверзет Господь и хляби небесныя, то не будет глагол сей. И Елиссей рече: се, ты узриши очима твоима, и оттуду не имаши ясти.

3 Or all'entrata della porta vi erano quattro uomini lebbrosi; ed essi dissero l'uno all'altro: Perchè ce ne stiamo qui finchè siamo morti?

И бяху четыре мужа прокажени при вратех града. И рече муж ко искреннему своему: что мы седим зде дондеже умрем?

4 Se diciamo di entrare nella città, la fame [vi è], e noi vi morremo; se stiamo qui, morremo altresì; ora dunque venite, e andiamoci ad arrendere al campo de' Siri; se ci lasciano in vita, viveremo; e se pur ci fanno morire, morremo.

Аще речем: внидем во град, то глад есть во граде, и умрем тамо: аще же седим зде, то и тако умрем: и ныне идем и внидем в полк Сирийский: аще живят ны, живи будем: аще ли умертвят ны, то умрем.

5 Così si levarono al vespro, per entrare nel campo de' Siri; e venuti fino allo stremo del campo, ecco, non [vi era] alcuno.

И восташа в сумраце ити в полк Сирийский и внидоша среде полка Сирийска, и се, не бе мужа ту.

6 Perciocchè il Signore avea fatto risonar nel campo de' Siri un romore di carri, e di cavalli, e di un grande esercito; laonde aveano detto l'uno all'altro: Ecco, il re d'Israele ha soldati contro a noi i re degli Hittei, e i re degli Egizj, per venire incontro a noi.

И Господь слышан сотвори полку Сирийску глас колесниц и глас коней и глас силы великия. И рече муж ко брату своему: се, ныне наял есть на нас царь Израилев цари Хеттейски и цари Египетския приити на ны.

7 E si erano levati, ed erano fuggiti in sul vespro, e aveano lasciati i lor padiglioni, e i lor cavalli, e i loro asini, [e] il campo, nello stato ch'egli [era]; ed erano fuggiti [chi qua chi là], secondo il volere di ciascuno.

И восташа, и бежаша в сумраце, и оставиша сени своя и кони своя и ослы своя, якоже быша во стану, и бежаша души ради своея.

8 Que' lebbrosi adunque, venuti fino allo stremo del campo, entrarono in una tenda, e mangiarono, e bevvero, e tolsero di là argento, ed oro, e vestimenti, e andarono, e nascosero [quelle cose]; poi tornarono, ed entrarono in un'altra tenda, e tolsero ancora di là [di quelle stesse cose], e andarono, e [le] nascosero.

И внидоша прокаженнии сии до среды полка, и внидоша в сень едину, и ядоша и пиша, и взяша оттуду сребро и злато и одежды, и отидоша, и скрыша: и возвратишася, и внидоша в другую сень, и взяша оттуду, и отидоша, и скрыша.

9 Ma poi dissero l'uno all'altro: Noi non facciamo bene; questo giorno è un giorno di buone novelle, e noi tacciamo! Se aspettiamo fino allo schiarir del dì, noi riceveremo la pena del [nostro] fallo; ora dunque venite, e andiamo a rapportar la cosa alla casa del re.

И рече муж ко искреннему своему: не тако мы творим: день сей день благоговещения есть, мы же молчим и медлим до света утренняго, и обрящем беззаконие: и ныне приидем и внидем, и возвестим в дому цареве.

10 Così vennero, e gridarono alle guardie della porta della città, e fecero loro assapere [la cosa], dicendo: Noi siamo entrati nel campo dei Siri, ed ecco, non [vi è] alcuno, nè voce alcuna d'uomo; ma sol [vi sono] i cavalli, e gli asini legati, e i padiglioni, come erano [prima].

И внидоша, и возопиша ко вратом града и возвестиша им, глаголюще: внидохом в полк Сирийский, и се, не бысть ту мужа, ни гласа человеча, но токмо кони привязани, и ослята, и сени их якоже суть.

11 Allora le guardie della porta gridarono, e fecero assapere [la cosa] nella casa del re.

И возопиша вратницы, и возвестиша в дому цареве внутрь.

12 E il re si levò di notte, e disse a' suoi servitori: Ora io vi dichiarerò quello che i Siri ci hanno fatto; hanno saputo che noi [siamo] affamati, e per ciò sono usciti del campo, per nascondersi per la campagna, dicendo: Quando saranno usciti della città, noi li prenderemo vivi, ed entreremo nella città.

И воста нощию царь и рече ко отроком своим: возвещу вам ныне, яже сотвориша нам Сириане: разумеша, яко гладни есмы, и изыдоша из стана, и сокрышася на селе, глаголюще: яко изыдут из града, и имем я живы и во град внидем.

13 Ma uno de' servitori del re rispose, e disse: Deh! prendansi cinque di que' cavalli che son rimasti nella città (ecco, sono come tutta la moltitudine d'Israele ch'è rimasta in esso; come tutta la moltitudine d'Israele ch'è perita); e mandiamo a vedere [che cosa è].

И отвеща един от отрок его и рече: да возмут ныне пять коней оставших, иже осташася зде, се, суть у толикаго множества Израилева оставшиися, и послем тамо, и узрим.

14 Presero adunque due coppie di cavalli; e il re mandò [degli uomini] sopra quelli, dietro al campo de' Siri, dicendo: Andate, e vedete.

И взяша два всадника коней: и посла царь Израилев вслед царя Сирска, глаголя: идите и видите.

15 E coloro andarono dietro a' Siri, fino al Giordano; ed ecco, tutta la via [era] piena di vestimenti e d'arnesi, che i Siri aveano gittati via, affrettandosi [di fuggire]. E que' messi ritornarono, e rapportarono il fatto al re.

И идоша вслед их даже до Иордана, и се, весь путь исполнен одежд и оружия, яже повергоша Сириане, внегда устрашится им. И возвратишася посланнии, и возвестиша царю.

16 Allora il popolo uscì, e predò il campo de' Siri; e lo staio del fior di farina si ebbe per un siclo, e le due staia dell'orzo [altresì] per un siclo, secondo la parola del Signore.

И изыдоша людие, и разграбиша весь стан Сирский. И бысть мера муки пшеничны за сикль един и две меры ячменя за сикль, по глаголу Господню.

17 E il re costituì alla guardia della porta il capitano, sopra la cui mano egli si appoggiava; e il popolo lo calpestò nella porta, onde egli morì, secondo che l'uomo di Dio avea detto, quando parlò al re, allora ch'egli scese a lui.

И царь пристави тристата, на егоже руце царь почиваше, у врат: и попраша его людие во вратех, и умре, якоже глагола человек Божий, иже глагола, егда посланный прииде к нему.

18 Perciocchè, quando l'uomo di Dio parlò al re, dicendo: Domani, a quest'ora, lo staio del fior di farina si avrà alla porta di Samaria per un siclo, e le due staia dell'orzo [altresì] per un siclo,

И бысть якоже рече Елиссей к царю глаголя: две меры ячменя за сикль един, и мера муки пшеничны за сикль: и будет якоже сей час заутра во вратех Самарии.

19 quel capitano avea risposto all'uomo di Dio, ed avea detto: Ecco, avvegnachè il Signore facesse delle cateratte nel cielo, questo potrebbe egli però avvenire? Ed egli [gli] avea detto: Ecco, tu [il] vedrai con gli occhi tuoi, ma tu non ne mangerai.

И отвеща тристат Елиссею и рече: аще Господь отверзет хляби небесныя, не будет глагол сей. И рече Елиссей: се, узриши очима твоима, и оттуду и не имаши ясти.

20 E così gli avvenne; perciocchè il popolo lo calpestò nella porta, ed egli morì.

И бысть тако, и попраша его людие во вратех, и умре.