1 Corinzi 13

1 QUAND'anche io parlassi [tutti] i linguaggi degli uomini e degli angeli se non ho carità, divengo un rame risonante, ed un tintinnante cembalo.

மர்த்யஸ்வர்கீ³யாணாம்’ பா⁴ஷா பா⁴ஷமாணோ(அ)ஹம்’ யதி³ ப்ரேமஹீநோ ப⁴வேயம்’ தர்ஹி வாத³கதாலஸ்வரூபோ நிநாத³காரிபே⁴ரீஸ்வரூபஸ்²ச ப⁴வாமி|

2 E quantunque io avessi profezia, e intendessi tutti i misteri, e tutta la scienza; e benchè io avessi tutta la fede, talchè io trasportassi i monti, se non ho carità, non son nulla.

அபரஞ்ச யத்³யஹம் ஈஸ்²வரீயாதே³ஸா²ட்⁴ய​: ஸ்யாம்’ ஸர்வ்வாணி கு³ப்தவாக்யாநி ஸர்வ்வவித்³யாஞ்ச ஜாநீயாம்’ பூர்ணவிஸ்²வாஸ​: ஸந் ஸை²லாந் ஸ்தா²நாந்தரீகர்த்தும்’ ஸ²க்நுயாஞ்ச கிந்து யதி³ ப்ரேமஹீநோ ப⁴வேயம்’ தர்ஹ்யக³ணநீய ஏவ ப⁴வாமி|

3 E quand'anche io spendessi in nudrire [i poveri] tutte le mie facoltà, e dessi il mio corpo ad essere arso; se non ho carità, quello niente mi giova.

அபரம்’ யத்³யஹம் அந்நதா³நேந ஸர்வ்வஸ்வம்’ த்யஜேயம்’ தா³ஹநாய ஸ்வஸ²ரீரம்’ ஸமர்பயேயஞ்ச கிந்து யதி³ ப்ரேமஹீநோ ப⁴வேயம்’ தர்ஹி தத்ஸர்வ்வம்’ மத³ர்த²ம்’ நிஷ்ப²லம்’ ப⁴வதி|

4 La carità è lenta all'ira, è benigna; la carità non invidia, non procede perversamente, non si gonfia.

ப்ரேம சிரஸஹிஷ்ணு ஹிதைஷி ச, ப்ரேம நிர்த்³வேஷம் அஸ²ட²ம்’ நிர்க³ர்வ்வஞ்ச|

5 Non opera disonestamente, non cerca le cose sue proprie, non s'inasprisce, non divisa il male.

அபரம்’ தத் குத்ஸிதம்’ நாசரதி, ஆத்மசேஷ்டாம்’ ந குருதே ஸஹஸா ந க்ருத்⁴யதி பராநிஷ்டம்’ ந சிந்தயதி,

6 Non si rallegra dell'ingiustizia, ma congioisce della verità.

அத⁴ர்ம்மே ந துஷ்யதி ஸத்ய ஏவ ஸந்துஷ்யதி|

7 Scusa ogni cosa, crede ogni cosa, spera ogni cosa, sopporta ogni cosa.

தத் ஸர்வ்வம்’ திதிக்ஷதே ஸர்வ்வத்ர விஸ்²வஸிதி ஸர்வ்வத்ர ப⁴த்³ரம்’ ப்ரதீக்ஷதே ஸர்வ்வம்’ ஸஹதே ச|

8 La carità non iscade giammai; ma le profezie saranno annullate, e le lingue cesseranno, e la scienza sarà annullata.

ப்ரேம்நோ லோப​: கதா³பி ந ப⁴விஷ்யதி, ஈஸ்²வரீயாதே³ஸ²கத²நம்’ லோப்ஸ்யதே பரபா⁴ஷாபா⁴ஷணம்’ நிவர்த்திஷ்யதே ஜ்ஞாநமபி லோபம்’ யாஸ்யதி|

9 Poichè noi conosciamo in parte, ed in parte profetizziamo.

யதோ(அ)ஸ்மாகம்’ ஜ்ஞாநம்’ க²ண்ட³மாத்ரம் ஈஸ்²வரீயாதே³ஸ²கத²நமபி க²ண்ட³மாத்ரம்’|

10 Ma, quando la perfezione sarà venuta, allora quello [che è solo] in parte sarà annullato.

கிந்த்வஸ்மாஸு ஸித்³த⁴தாம்’ க³தேஷு தாநி க²ண்ட³மாத்ராணி லோபம்’ யாஸ்யந்தே|

11 Quando io era fanciullo, io parlava come fanciullo, io avea senno da fanciullo, io ragionava come fanciullo; ma, quando son divenuto uomo, io ho dismesse le cose da fanciullo, come non essendo più d'alcuno uso.

பா³ல்யகாலே(அ)ஹம்’ பா³ல இவாபா⁴ஷே பா³ல இவாசிந்தயஞ்ச கிந்து யௌவநே ஜாதே தத்ஸர்வ்வம்’ பா³ல்யாசரணம்’ பரித்யக்தவாந்|

12 Perciocchè noi veggiamo ora per ispecchio, in enimma; ma allora [vedremo] a faccia a faccia; ora conosco in parte, ma allora conoscerò come ancora sono stato conosciuto.

இதா³நீம் அப்⁴ரமத்⁴யேநாஸ்பஷ்டம்’ த³ர்ஸ²நம் அஸ்மாபி⁴ ர்லப்⁴யதே கிந்து ததா³ ஸாக்ஷாத் த³ர்ஸ²நம்’ லப்ஸ்யதே| அது⁴நா மம ஜ்ஞாநம் அல்பிஷ்ட²ம்’ கிந்து ததா³ஹம்’ யதா²வக³ம்யஸ்ததை²வாவக³தோ ப⁴விஷ்யாமி|

13 Or queste tre cose durano al presente; fede, speranza, e carità; ma la maggiore di esse [è] la carità.

இதா³நீம்’ ப்ரத்யய​: ப்ரத்யாஸா² ப்ரேம ச த்ரீண்யேதாநி திஷ்ட²ந்தி தேஷாம்’ மத்⁴யே ச ப்ரேம ஸ்²ரேஷ்ட²ம்’|