1 Corinzi 13

1 QUAND'anche io parlassi [tutti] i linguaggi degli uomini e degli angeli se non ho carità, divengo un rame risonante, ed un tintinnante cembalo.

Кяр дакэ аш ворби ын лимбь оменешть ши ынӂерешть, ши н-аш авя драгосте, сунт о арамэ сунэтоаре сау ун кимвал зынгэнитор.

2 E quantunque io avessi profezia, e intendessi tutti i misteri, e tutta la scienza; e benchè io avessi tutta la fede, talchè io trasportassi i monti, se non ho carità, non son nulla.

Ши кяр дакэ аш авя дарул пророчией ши аш куноаште тоате тайнеле ши тоатэ штиинца, кяр дакэ аш авя тоатэ крединца, аша ынкыт сэ мут ши мунций, ши н-аш авя драгосте, ну сунт нимик.

3 E quand'anche io spendessi in nudrire [i poveri] tutte le mie facoltà, e dessi il mio corpo ad essere arso; se non ho carità, quello niente mi giova.

Ши кяр дакэ мь-аш ымпэрци тоатэ аверя пентру храна сэрачилор, кяр дакэ мь-аш да трупул сэ фие арс, ши н-аш авя драгосте, ну-мь фолосеште ла нимик.

4 La carità è lenta all'ira, è benigna; la carità non invidia, non procede perversamente, non si gonfia.

Драгостя есте ынделунг рэбдэтоаре, есте плинэ де бунэтате, драгостя ну пизмуеште, драгостя ну се лаудэ, ну се умфлэ де мындрие,

5 Non opera disonestamente, non cerca le cose sue proprie, non s'inasprisce, non divisa il male.

ну се поартэ некувиинчос, ну каутэ фолосул сэу, ну се мыние, ну се гындеште ла рэу,

6 Non si rallegra dell'ingiustizia, ma congioisce della verità.

ну се букурэ де нелеӂюире, чи се букурэ де адевэр,

7 Scusa ogni cosa, crede ogni cosa, spera ogni cosa, sopporta ogni cosa.

акоперэ тотул, креде тотул, нэдэждуеште тотул, суферэ тотул.

8 La carità non iscade giammai; ma le profezie saranno annullate, e le lingue cesseranno, e la scienza sarà annullata.

Драгостя ну ва пери ничодатэ. Пророчииле се вор сфырши; лимбиле вор ынчета; куноштинца ва авя сфыршит.

9 Poichè noi conosciamo in parte, ed in parte profetizziamo.

Кэч куноаштем ын парте ши пророчим ын парте,

10 Ma, quando la perfezione sarà venuta, allora quello [che è solo] in parte sarà annullato.

дар, кынд ва вени че есте десэвыршит, ачест „ын парте” се ва сфырши.

11 Quando io era fanciullo, io parlava come fanciullo, io avea senno da fanciullo, io ragionava come fanciullo; ma, quando son divenuto uomo, io ho dismesse le cose da fanciullo, come non essendo più d'alcuno uso.

Кынд ерам копил, ворбям ка ун копил, симцям ка ун копил, гындям ка ун копил; кынд м-ам фэкут ом маре, ам лепэдат че ера копилэреск.

12 Perciocchè noi veggiamo ora per ispecchio, in enimma; ma allora [vedremo] a faccia a faccia; ora conosco in parte, ma allora conoscerò come ancora sono stato conosciuto.

Акум, ведем ка ынтр-о оглиндэ, ын кип ынтунекос; дар атунч, вом ведя фацэ ын фацэ. Акум, куноск ын парте; дар атунч, вой куноаште деплин, аша кум ам фост ши еу куноскут пе деплин.

13 Or queste tre cose durano al presente; fede, speranza, e carità; ma la maggiore di esse [è] la carità.

Акум дар рэмын ачестя трей: крединца, нэдеждя ши драгостя, дар чя май маре динтре еле есте драгостя.