Cantico dei Cantici 2

1 Io sono un narciso di Saron, un giglio delle valli.

Аз цвет польный и крин удольный.

2 Come un giglio fra i cardi, così la mia amata tra le fanciulle.

Якоже крин в тернии, тако искренняя моя посреде дщерей.

3 Come un melo tra gli alberi del bosco, il mio diletto fra i giovani. Alla sua ombra, cui anelavo, mi siedo e dolce è il suo frutto al mio palato.

Яко яблонь посреде древес лесных, тако брат мой посреде сынов: под сень его восхотех и седох, и плод его сладок в гортани моем.

4 Mi ha introdotto nella cella del vino e il suo vessillo su di me è amore.

Введите мя в дом вина, вчините ко мне любовь:

5 Sostenetemi con focacce d'uva passa, rinfrancatemi con pomi, perché io sono malata d'amore.

утвердите мя в мирех, положите мя во яблоцех: яко уязвлена (есмь) любовию аз.

6 La sua sinistra è sotto il mio capo e la sua destra mi abbraccia.

Шуйца его под главою моею, и десница его оымет мя.

7 Io vi scongiuro, figlie di Gerusalemme, per le gazzelle o per le cerve dei campi: non destate, non scuotete dal sonno l'amata, finché essa non lo voglia.

Заклях вас, дщери Иерусалимли, в силах и крепостех села: аще возставите и возбудите любовь, дондеже восхощет.

8 Una voce! Il mio diletto! Eccolo, viene saltando per i monti, balzando per le colline.

Глас брата моего: се, той идет, скача на горы и прескача на холмы.

9 Somiglia il mio diletto a un capriolo o ad un cerbiatto. Eccolo, egli sta dietro il nostro muro; guarda dalla finestra, spia attraverso le inferriate.

Подобен есть брат мой серне или младу еленю на горах вефильских. Се, сей стоит за стеною нашею, проглядаяй оконцами, приницаяй сквозе мрежи.

10 Ora parla il mio diletto e mi dice: «Alzati, amica mia, mia bella, e vieni!

Отвещает брат мой и глаголет мне: востани, прииди, ближняя моя, добрая моя, голубице моя.

11 Perché, ecco, l'inverno è passato, è cessata la pioggia, se n'è andata;

Яко се, зима прейде, дождь отиде, отиде себе:

12 i fiori sono apparsi nei campi, il tempo del canto è tornato e la voce della tortora ancora si fa sentire nella nostra campagna.

цвети явишася на земли, время обрезания приспе, глас горлицы слышан в земли нашей:

13 Il fico ha messo fuori i primi frutti e le viti fiorite spandono fragranza. Alzati, amica mia, mia bella, e vieni!

смоквь изнесе цвет свой, виногради зреюще даша воню. Востани, прииди, ближняя моя, добрая моя, голубице моя, и прииди.

14 O mia colomba, che stai nelle fenditure della roccia, nei nascondigli dei dirupi, mostrami il tuo viso, fammi sentire la tua voce, perché la tua voce è soave, il tuo viso è leggiadro».

Ты, голубице моя, в покрове каменне, близ предстения: яви ми зрак твой, и услышан сотвори ми глас твой: яко глас твой сладок, и образ твой красен.

15 Prendeteci le volpi, le volpi piccoline che guastano le vigne, perché le nostre vigne sono in fiore.

Имите нам лисы малыя, губящыя винограды: и виногради наши созревают.

16 Il mio diletto è per me e io per lui. Egli pascola il gregge fra i figli.

Брат мой мне, и аз ему, пасый в кринах,

17 Prima che spiri la brezza del giorno e si allunghino le ombre, ritorna, o mio diletto, somigliante alla gazzella o al cerbiatto, sopra i monti degli aromi.

дондеже дхнет день, и двигнутся сени. Обратися, уподобися ты, брате мой, серне или младу еленю на горах юдолий.