Salmi 69

1 Al maestro del coro. Su «I gigli». Di Davide. Salvami, o Dio: l'acqua mi giunge alla gola.

Przewodnikowi chóru, na Sosannim. Psalm Dawida. Wybaw mnie, Boże, bo wody sięgają aż do [mojej] duszy.

2 Affondo nel fango e non ho sostegno; sono caduto in acque profonde e l'onda mi travolge.

Grzęznę w głębokim błocie, gdzie nie ma dna; dostałem się w głębokie wody i nurt mnie porywa.

3 Sono sfinito dal gridare, riarse sono le mie fauci; i miei occhi si consumano nell'attesa del mio Dio.

Zmęczyłem się wołaniem, wyschło mi gardło; słabną moje oczy, gdy czekam na mojego Boga.

4 Più numerosi dei capelli del mio capo sono coloro che mi odiano senza ragione. Sono potenti i nemici che mi calunniano: quanto non ho rubato, lo dovrei restituire?

Więcej niż włosów na mojej głowie jest tych, którzy mnie nienawidzą bez powodu; ci, którzy niesłusznie [są] moimi wrogami i chcą mnie zniszczyć, wzmocnili się; musiałem zapłacić za to, czego nie zabrałem.

5 Dio, tu conosci la mia stoltezza e le mie colpe non ti sono nascoste.

Boże, ty znasz moją głupotę, a moje grzechy nie są ukryte przed tobą.

6 Chi spera in te, a causa mia non sia confuso, Signore, Dio degli eserciti; per me non si vergogni chi ti cerca, Dio d'Israele.

Niech nie zaznają wstydu z mego powodu ci, którzy ciebie oczekują, Panie BOŻE zastępów, niech nie rumienią się z mego powodu ci, którzy ciebie szukają, Boże Izraela.

7 Per te io sopporto l'insulto e la vergogna mi copre la faccia;

Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.

8 sono un estraneo per i miei fratelli, un forestiero per i figli di mia madre.

Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;

9 Poiché mi divora lo zelo per la tua casa, ricadono su di me gli oltraggi di chi ti insulta.

Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.

10 Mi sono estenuato nel digiuno ed è stata per me un'infamia.

Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się [to] moją hańbą.

11 Ho indossato come vestito un sacco e sono diventato il loro scherno.

Założyłem wór [pokutny] jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.

12 Sparlavano di me quanti sedevano alla porta, gli ubriachi mi dileggiavano.

Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem [tematem] pieśni pijaków.

13 Ma io innalzo a te la mia preghiera, Signore, nel tempo della benevolenza; per la grandezza della tua bontà, rispondimi, per la fedeltà della tua salvezza, o Dio.

Ale ja [kieruję] swoją modlitwę do ciebie, PANIE, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.

14 Salvami dal fango, che io non affondi, liberami dai miei nemici e dalle acque profonde.

Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.

15 Non mi sommergano i flutti delle acque e il vortice non mi travolga, l'abisso non chiuda su di me la sua bocca.

Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.

16 Rispondimi, Signore, benefica è la tua grazia; volgiti a me nella tua grande tenerezza.

Wysłuchaj mnie, PANIE, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.

17 Non nascondere il volto al tuo servo, sono in pericolo: presto, rispondimi.

Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.

18 Avvicinati a me, riscattami, salvami dai miei nemici.

Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.

19 Tu conosci la mia infamia, la mia vergogna e il mio disonore; davanti a te sono tutti i miei nemici.

Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą [są] wszyscy moi wrogowie.

20 L'insulto ha spezzato il mio cuore e vengo meno. Ho atteso compassione, ma invano, consolatori, ma non ne ho trovati.

Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; [szukałem] pocieszającego, ale nie znalazłem.

21 Hanno messo nel mio cibo veleno e quando avevo sete mi hanno dato aceto.

Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.

22 La loro tavola sia per essi un laccio, una insidia i loro banchetti.

Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.

23 Si offuschino i loro occhi, non vedano; sfibra per sempre i loro fianchi.

Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją.

24 Riversa su di loro il tuo sdegno, li raggiunga la tua ira ardente.

Wylej na nich swoje oburzenie, a żar twego gniewu niech ich dosięgnie.

25 La loro casa sia desolata, senza abitanti la loro tenda;

Niech ich dom opustoszeje, w ich namiotach niech nikt nie mieszka.

26 perché inseguono colui che hai percosso, aggiungono dolore a chi tu hai ferito.

Bo prześladują [tego], którego ty uderzyłeś, i rozpowiadają o boleściach tych, których zraniłeś.

27 Imputa loro colpa su colpa e non ottengano la tua giustizia.

Dodaj nieprawość do ich nieprawości i niech nie dostąpią twojej sprawiedliwości.

28 Siano cancellati dal libro dei viventi e tra i giusti non siano iscritti.

Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi.

29 Io sono infelice e sofferente; la tua salvezza, Dio, mi ponga al sicuro.

Ja zaś jestem strapiony i zbolały; [niech] twoje zbawienie, Boże, podniesie mnie.

30 Loderò il nome di Dio con il canto, lo esalterò con azioni di grazie,

Będę chwalił imię Boga pieśnią, będę go wywyższał dziękczynieniem.

31 che il Signore gradirà più dei tori, più dei giovenchi con corna e unghie.

I będzie to milsze PANU niż wół albo cielec rogaty z kopytami.

32 Vedano gli umili e si rallegrino; si ravvivi il cuore di chi cerca Dio,

Pokorni [to] ujrzą i rozradują się, ożyje serce szukających Boga.

33 poiché il Signore ascolta i poveri e non disprezza i suoi che sono prigionieri.

PAN bowiem wysłuchuje ubogich i swymi więźniami nie gardzi.

34 A lui acclamino i cieli e la terra, i mari e quanto in essi si muove.

Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich porusza.

35 Perché Dio salverà Sion, ricostruirà le città di Giuda: vi abiteranno e ne avranno il possesso.

Bóg bowiem wybawi Syjon i odbuduje miasta Judy; będą tam mieszkać i posiądą tę [ziemię].

36 La stirpe dei suoi servi ne sarà erede, e chi ama il suo nome vi porrà dimora.

Także i potomstwo jego sług ją odziedziczy i zamieszkają w niej ci, którzy miłują jego imię.