Salmi 39

1 Al maestro del coro, Iditun. Salmo. Di Davide. Ho detto: «Veglierò sulla mia condotta per non peccare con la mia lingua; porrò un freno alla mia bocca mentre l'empio mi sta dinanzi».

В конец, Идифуму, песнь Давиду. Рех: сохраню пути моя, еже не согрешати ми языком моим: положих устом моим хранило, внегда востати грешному предо мною.

2 Sono rimasto quieto in silenzio: tacevo privo di bene, la sua fortuna ha esasperato il mio dolore.

Онемех и смирихся, и умолчах от благ, и болезнь моя обновися.

3 Ardeva il cuore nel mio petto, al ripensarci è divampato il fuoco; allora ho parlato:

Согреяся сердце мое во мне, и в поучении моем разгорится огнь: глаголах языком моим:

4 «Rivelami, Signore, la mia fine; quale sia la misura dei miei giorni e saprò quanto è breve la mia vita».

скажи ми, Господи, кончину мою и число дний моих, кое есть, да разумею, что лишаюся аз.

5 Vedi, in pochi palmi hai misurato i miei giorni e la mia esistenza davanti a te è un nulla. Solo un soffio è ogni uomo che vive,

Се, пяди положил еси дни моя, и состав мой яко ничтоже пред Тобою: обаче всяческая суета всяк человек живый.

6 come ombra è l'uomo che passa; solo un soffio che si agita, accumula ricchezze e non sa chi le raccolga.

Убо образом ходит человек, обаче всуе мятется: сокровищствует, и не весть, кому соберет я.

7 Ora, che attendo, Signore? In te la mia speranza.

И ныне кто терпение мое? Не Господь ли? И состав мой от Тебе есть.

8 Liberami da tutte le mie colpe, non rendermi scherno dello stolto.

От всех беззаконий моих избави мя: поношение безумному дал мя еси.

9 Sto in silenzio, non apro bocca, perché sei tu che agisci.

Онемех и не отверзох уст моих, яко Ты сотворил еси.

10 Allontana da me i tuoi colpi: sono distrutto sotto il peso della tua mano.

Отстави от мене раны Твоя: от крепости бо руки Твоея аз изчезох.

11 Castigando il suo peccato tu correggi l'uomo, corrodi come tarlo i suoi tesori. Ogni uomo non è che un soffio.

Во обличениих о беззаконии наказал еси человека, и истаял еси яко паучину душу его: обаче всуе всяк человек.

12 Ascolta la mia preghiera, Signore, porgi l'orecchio al mio grido, non essere sordo alle mie lacrime, poiché io sono un forestiero, uno straniero come tutti i miei padri.

Услыши молитву мою, Господи, и моление мое внуши, слез моих не премолчи: яко преселник аз есмь у Тебе и пришлец, якоже вси отцы мои.

13 Distogli il tuo sguardo, che io respiri, prima che me ne vada e più non sia.

Ослаби ми, да почию, прежде даже не отиду, и ктому не буду.