< Salmi 2 >

1 Perché le genti congiurano perché invano cospirano i popoli?
Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terræ, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus christum ejus.
2 Insorgono i re della terra e i principi congiurano insieme contro il Signore e contro il suo Messia:
Dirumpamus vincula eorum, et projiciamus a nobis jugum ipsorum.
3 «Spezziamo le loro catene, gettiamo via i loro legami».
Qui habitat in cælis irridebit eos, et Dominus subsannabit eos.
4 Se ne ride chi abita i cieli, li schernisce dall'alto il Signore.
Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos.
5 Egli parla loro con ira, li spaventa nel suo sdegno:
Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion, montem sanctum ejus, prædicans præceptum ejus.
6 «Io l'ho costituito mio sovrano sul Sion mio santo monte».
Dominus dixit ad me: Filius meus es tu; ego hodie genui te.
7 Annunzierò il decreto del Signore. Egli mi ha detto: «Tu sei mio figlio, io oggi ti ho generato.
Postula a me, et dabo tibi gentes hæreditatem tuam, et possessionem tuam terminos terræ.
8 Chiedi a me, ti darò in possesso le genti e in dominio i confini della terra.
Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos.
9 Le spezzerai con scettro di ferro, come vasi di argilla le frantumerai».
Et nunc, reges, intelligite; erudimini, qui judicatis terram.
10 E ora, sovrani, siate saggi istruitevi, giudici della terra;
Servite Domino in timore, et exsultate ei cum tremore.
11 servite Dio con timore e con tremore esultate;
Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus, et pereatis de via justa.
12 che non si sdegni e voi perdiate la via. Improvvisa divampa la sua ira. Beato chi in lui si rifugia.
Cum exarserit in brevi ira ejus, beati omnes qui confidunt in eo.

< Salmi 2 >