Salmi 14

1 Lo stolto pensa: «Non c'è Dio». Sono corrotti, fanno cose abominevoli: nessuno più agisce bene. Al maestro del coro. Di Davide.

Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze.

2 Il Signore dal cielo si china sugli uomini per vedere se esista un saggio: se c'è uno che cerchi Dio.

Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.

3 Tutti hanno traviato, sono tutti corrotti; più nessuno fa il bene, neppure uno.

Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.

4 Non comprendono nulla tutti i malvagi, che divorano il mio popolo come il pane?

Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają.

5 Non invocano Dio: tremeranno di spavento, perché Dio è con la stirpe del giusto.

Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.

6 Volete confondere le speranze del misero, ma il Signore è il suo rifugio.

Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego.

7 Venga da Sion la salvezza d'Israele! Quando il Signore ricondurrà il suo popolo, esulterà Giacobbe e gioirà Israele.

Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli.