Salmi 10

1 Perché, Signore, stai lontano, nel tempo dell'angoscia ti nascondi?

Dlaczego, PANIE, stoisz z daleka? [Dlaczego] ukrywasz się w czasie niedoli?

2 Il misero soccombe all'orgoglio dell'empio e cade nelle insidie tramate.

Niegodziwy w swej pysze prześladuje ubogiego, niech niegodziwi uwikłają się w zamysły, które uknuli.

3 L'empio si vanta delle sue brame, l'avaro maledice, disprezza Dio.

Bo niegodziwy chełpi się pragnieniem swej duszy, a chciwiec błogosławi [sobie i] znieważa PANA.

4 L'empio insolente disprezza il Signore: «Dio non se ne cura: Dio non esiste»; questo è il suo pensiero.

Niegodziwy przez pychę, którą po sobie pokazuje, nie szuka [Boga]; całe jego myślenie to że nie ma Boga.

5 Le sue imprese riescono sempre. Son troppo in alto per lui i tuoi giudizi: disprezza tutti i suoi avversari.

Jego drogi zawsze są ciężkie, twoje sądy są zbyt daleko od niego, parska na wszystkich swoich wrogów.

6 Egli pensa: «Non sarò mai scosso, vivrò sempre senza sventure».

Mówi w swoim sercu: Nie zachwieję się, nie [zaznam] zła po wszystkie pokolenia.

7 Di spergiuri, di frodi e d'inganni ha piena la bocca, sotto la sua lingua sono iniquità e sopruso.

Jego usta pełne są przekleństw, zdrady i podstępu, pod jego językiem krzywda i nieprawość.

8 Sta in agguato dietro le siepi, dai nascondigli uccide l'innocente.

Siedzi w zasadzkach wsi, w ukryciach zabija niewinnego, jego oczy wypatrują ubogiego.

9 I suoi occhi spiano l'infelice, sta in agguato nell'ombra come un leone nel covo. Sta in agguato per ghermire il misero, ghermisce il misero attirandolo nella rete.

Czyha w kryjówce jak lew w swej jaskini; czatuje, by schwytać ubogiego, porywa go i wciąga w swe sieci.

10 Infierisce di colpo sull'oppresso, cadono gl'infelici sotto la sua violenza.

Schyla się, zniża się, od jego mocy padają ubodzy.

11 Egli pensa: «Dio dimentica, nasconde il volto, non vede più nulla».

Mówi w swym sercu: Bóg zapomniał, zakrył swoje oblicze, nigdy nie zobaczy.

12 Sorgi, Signore, alza la tua mano, non dimenticare i miseri.

Powstań, PANIE Boże, podnieś swą rękę; nie zapominaj o ubogich.

13 Perché l'empio disprezza Dio e pensa: «Non ne chiederà conto»?

Dlaczego niegodziwy znieważa Boga? Mówi w swym sercu: Nie będziesz się upominał.

14 Eppure tu vedi l'affanno e il dolore, tutto tu guardi e prendi nelle tue mani. A te si abbandona il misero, dell'orfano tu sei il sostegno. Spezza il braccio dell'empio e del malvagio;

Lecz ty widzisz utrapienie i patrzysz na krzywdę, aby za nie odpłacić twą ręką. Na ciebie się zdaje ubogi, ty jesteś pomocnikiem sierocie.

15 Punisci il suo peccato e più non lo trovi.

Złam ramię niegodziwego i złego, dochodź jego nieprawości, aż jej już nie będzie.

16 Il Signore è re in eterno, per sempre: dalla sua terra sono scomparse le genti.

PAN [jest] Królem na wieki wieków, z jego ziemi zniknęły narody.

17 Tu accogli, Signore, il desiderio dei miseri, rafforzi i loro cuori, porgi l'orecchio

Usłyszałeś pragnienia pokornych, PANIE, utwierdzisz ich serca, nakłonisz swego ucha;

18 per far giustizia all'orfano e all'oppresso; e non incuta più terrore l'uomo fatto di terra.

Aby bronić sieroty i udręczonego, aby śmiertelny człowiek nie gnębił już na ziemi.